10 Νοεμβρίου 1998

Το ασανσέρ των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων έχει ανεβάσει στην κορυφή του κράτους –στο κέντρο διακυβέρνησης της χώρας- άτομα άγνωστα προς το λαό. Άτομα, που χωρίς να έχουν καμία εξουσιοδότηση ή έγκριση του λαού ή σχέση μαζί του, εν τούτοις μπορούν να αποφασίζουν και για το λαό και για τον τόπο.
Η βαριά αλλοίωση, στις μέρες Σημίτη, της λαϊκής κυριαρχίας έχει συντελεστεί. Είναι ορατό -ξεκάθαρα ορατό- το διπλό, το δικέφαλο πρόσωπο της σημερινής εξουσίας. Είναι προκλητικά φανερό ότι ισχύει, χωρίς καν προσχήματα, το «ελληνικό Μπιλντενμπεργκ» ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΜΑΣ…
Η αλήθεια δεν ανατρέπεται, και ας κάνουν διαψεύσεις μέχρι το 3000! Γιατί έχουν τρεις χιλιάδες λόγους που δεν θέλουν να αποκαλυφθούν, να ξεσκεπαστούν, να βρεθούν ολόγυμνοι μπροστά στα μάτια του λαού που συνεχώς εξαπατούν.
Έχουν τρεις χιλιάδες λόγους που δεν θέλουν με τίποτα να μάθει η ελληνική κοινωνία το αντιδημοκρατικό κυβερνείο, την αντιδημοκρατική «συγκυβέρνηση Σημίτη» με τος αόρατους εγχώριους διαπλεκόμενους…
Ας διαψεύδουν, λοιπόν, έντρομοι. «Επαγγελματίες» είναι και στα ψέματα και στις διαψεύσεις. Αλλά, η αλήθεια και οι συντριπτικές απαντήσεις βρίσκονται στην ίδια μας τη χώρα.
Βλέπουμε σ’ αυτή τη χώρα ποιοι συνεχώς κερδίζουν και ποιοι συνεχώς χάνουν. Συνεχώς στην επίθεση του πλούτου οι συγκυβερνήτες του κ. Σημίτη. Καταβροχθίζουν τα πάντα: συμβόλαια-φιλέτα, εθνικά συμφέροντα, συνειδήσεις…. Τους βλέπεις παντού. Πίσω από όλες τις δουλειές του κράτους. Πίσω από όλες τις αναθέσεις. Πίσω από όλες τις προμήθειες. Μέσα ακόμα και στα μαγειρεία και εκτροφεία βαθυστόμαχων σκανδάλων.
Συνεχώς, στα σκοινιά της άμυνας ο λαός. Ανυπεράσπιστος, λεηλατείται, στραγγαλίζεται, εκβιάζεται, βιάζεται. Ζει κάθε μέρα το μαρτύριο του ηθικού λυντσαρίσματος από μία εξουσία «ανίερου συνεταιρισμού» που από υπερευδαιμονισμό έχει χάσει τη λογική της πραγματικότητας και την επαφή της με την κοχλάζουσα σημερινή κοινωνία.
Εξηγούμαστε: Η αλήθεια είναι με το μέρος του λαού και της χώρας και εναντίον της ψευδόμενης κυβέρνησης Σημίτη. Και αυτή η αλήθεια θα έχει τον τελευταίο λόγο σ’ αυτόν τον τόπο.
Τελεία και παύλα.