«ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΩΝ»…

Παρασκευή, 4 Μαΐου, 2012

Στο παραβάν, το ιερό της Δημοκρατίας

ο πολίτης σταυρώνει αυτούς που τον «σταύρωσαν»;

Οι σταυρωμένοι φακελώνονται.

Σε λίγο θα φασκελώνονται;

 

Χρονογράφημα της Αλίκης Αλέξιου

 

 

Καλούμαι πάλι να ψηφίσω.  Όπως τόσες φορές στο παρελθόν.

Κυριακή πάντα, η μέρα των εκλογών. Ημέρα – γιορτή της  Δημοκρατίας.

Κι εγώ, χρόνια τώρα, ρυθμιστής της πολιτικής ζωής, με την ψήφο μου. Κρατούσα το μέλλον του τόπου στα χέρια μου. Κι ο τόπος μου ρημάχτηκε.

 

Κάτι δεν πήγε καλά. Από την εποχή που ο προπάππος μου ψήφισε τον Κωλέττη.

΄΄ Όταν κιντυνεύη η πατρίς, αυτός κατατρέχει τους άξιους ανθρώπους, τους κατατρέχει αυτός και οι φίλοι του, οπούναι Αργειοπαγίτες”, γράφει ο Μακρυγιάννης.

Κάτι δεν έκαναν καλά από την εποχή που οι σωτήρες του Γένους, Κολοκοτρώνης και άλλοι, φυλακίστηκαν, από πολιτεία και Δικαιοσύνη.

 

Κάτι δεν έκανα καλά εγώ,  που μέχρι σήμερα οι εχθροί του έθνους μένουν ατιμώρητοι.

 

Καλούμαι πάλι να ψηφίσω. Εγώ, ο απλός ή  μέσος πολίτης, όπως με βάφτισαν οι Δυνατοί, για να μη με πουν αδύναμο ή καλύτερα αποδυναμωμένο, σηκώνω πάλι το μέλλον του τόπου μου στους ώμους μου.

 …Αυτή τη φορά όμως ξέρω. Το παραμύθι τελείωσε κι ο βασιλιάς είναι γυμνός. Θεόγυμνος.

 

Και η διαδικασία  γνωστή. Στο εκλογικό κέντρο ο εκλέκτορας, ο ψηφοφόρος, σεμνά και ταπεινά, προσέρχεται, διέρχεται, απέρχεται.

Κι εδώ, δυστυχώς για τη Δημοκρατία, τελειώνει ο ρόλος του.

Στον ίδιο χώρο, καταργώντας την ισότητα, ο υποψήφιος δίνει παράσταση.

Σιγουριά στο βάδισμα, αισιοδοξία στο χαμόγελο, θέρμη στη χειραψία.

Το όραμα στη γραβάτα.

Στο παραβάν, το Ιερό της Δημοκρατίας, ο πολίτης ΄΄σταυρώνει΄΄. Αυτούς που τον σταύρωσαν; Οι ΄΄σταυρωμένοι΄΄ φακελώνονται. Σε λίγο θα φασκελώνονται;

Οι ΄΄μαυρισμένοι΄΄ – δεκάδες οι συνδυασμοί, εκατοντάδες τα ονόματα, σωτήρες της πατρίδας όλο – στον κάλαθο των αχρήστων. Ρίχτηκαν ΄΄οι σωστοί΄΄ εκεί μέσα  τόσα χρόνια;

Στην κάλπη τώρα. Τον ομφαλό της όλης διαδικασίας.

Αλήθεια!

Πόσα κάλπικα ονόματα, οράματα, προγράμματα και πόσο κάλπικο χρήμα  ξεχύθηκε χρόνια τώρα από τα σωθικά της

 

Στην Ακυβέρνητη Πολιτεία μου, όπου η προεκλογική περίοδος αρχίζει την επομένη των εκλογών και κρατάει τρία ή τέσσερα χρόνια,  με τάματα ανίερα και οράματα ανύπαρκτα.

Λόγια μεγάλα για πράξεις μικρές. Μπροστά στα άδεια ταμεία και την καμένη γη, παλεύοντας με ατελέσφορους νόμους και ατέλειωτους φόρους  α ν α ρ ω τ ι έ μ α ι   πώς θα ήταν άραγε η πατρίδα μου, πόσο χειρότερα θα ήμαστε όλοι τώρα, αν όσοι κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο δεν ήταν αιρετοί αλλά κληρωτοί απ όλο το λαό;

Πόση θα ήταν η ατυχία μας, αν είχαμε αφήσει την τύχη μας στην …Τύχη;

 

Και μη χειρότερα!

Αυτό, τουλάχιστον, τώρα είναι στο χέρι μας.