Στο φως 23.000  off shore

που φοροληστεύουν την Ελλάδα

Την ώρα που οι δανειστές εφ όπλου λόγχης εφορμούν να αποτελειώσουν τη χώρα…

Την ίδια ώρα, σκάει η αποκάλυψη-σοκ (από τα ΝΕΑ) γιγαντιαίας υπεράκτιας φοροληστείας δεκαετιών σε βάρος της χώρας.

Κρυφοί αεροδιάδρομοι εξαφανίζουν -και εξαγνίζουν- μαύρα δις.  Ανυπολόγιστα δις.

Και τα προσγειώνουν σε ασφαλή άσυλα μεγαλοκλεφτών.

Που η χρηματομανής ελίτ τα ονομάζει -ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΙΡΕΤΑΙ- φορολογικούς παραδείσους…

Τριάντα χρόνια ανενόχλητες “ελληνικές πτήσεις” εξάγουν εθνικό πλούτο…

Αφορούν αλλοδαπές και offshore εταιρείες οι οποίες στην πλειονότητά τους απέκτησαν ελληνικό ΑΦΜ και νόμιμους εκπροσώπους στην Ελλάδα από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 έως τα τέλη 2011. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ανάμεσα στα στοιχεία που διέρρευσαν, εντόπισαν τις υπεράκτιες που έχουν την έδρα τους σε κράτη τα οποία δεν συνεργάζονταν μέχρι το 2012 σε φορολογικά θέματα με τις ελληνικές Αρχές.

Πρόκειται για 46 φορολογικούς παραδείσους, στους 20 από τους οποίους δεν βρέθηκαν offshore που να έχουν ελληνικό ΑΦΜ. Ανάμεσα στις υπόλοιπες 26 χώρες που φιλοξενούν υπεράκτιες με δράση στην Ελλάδα περιλαμβάνονται η Λιβερία, ο Παναμάς, οι Νήσοι Μάρσαλ, οι Βρετανικές Παρθένοι Νήσοι, αλλά και τόποι όπου δεν φαντάζεται κανείς ότι μπορεί να έχουν εγκατασταθεί ελληνικά συμφέροντα, όπως τα Τερκς και Κέικος και η Δυτική Σαμόα. Συνολικά εντοπίστηκαν πάνω από 2.200 υπεράκτιες στα μη συνεργαζόμενα κράτη.

Αυτές οι υπεράκτιες τα τελευταία 30 χρόνια είχαν δηλωμένους πάνω από 2.100 νόμιμους εκπροσώπους, φορολογικούς αντιπροσώπους, γραμματείς και διαχειριστές. Ο αριθμός των εκπροσώπων είναι μικρότερος από τις offshore επειδή είναι ιδιαίτερα συχνό το φαινόμενο ένας εκπρόσωπος να εμφανίζεται σε περισσότερες από μία εταιρείες.

Η αναζήτηση των στοιχείων των πραγματικών ιδιοκτητών ή δικαιούχων των εταιρειών καθώς και των τραπεζικών τους λογαριασμών και των δραστηριοτήτων τους είναι δύσκολη έως ανέφικτη, καθώς τα κράτη όπου εδρεύουν οι εταιρείες δεν συνεργάζονται με τις ελληνικές αρχές.

Ειδικοί που έχουν ασχοληθεί με ελέγχους υπεράκτιων εταιρειών υποστηρίζουν ότι πρόκειται για έναν πραγματικό “φορολογικό θησαυρό”- αρκεί βέβαια να σκάψει κάποιος σε βάθος για να τον βρει.