Ο Κώστας Γενεράκης και από πίσω του ο Λουκάς Μπάρλος που τον αγαπούσε πολύ

Αγάπησες την ΑΕΚ
και της έδωσες τον εαυτό σου.
Και τα ΡΕΣΤΑ ΣΟΥ
να πάρεις το πρωτάθλημα
με το σπαθί σου. ΚΑΙ ΤΟ ΠΗΡΕΣ!

Υπήρξε ηγέτης της ΑΕΚ,
της ανθρωπιάς και του Πολιτισμού!

Σαν να μου φάνηκε…
Ξαφνικά, τα Χριστούγεννα
σίγησαν.
Το ίδιο, και οι γλυκόλαλες καμπάνες.

Σαν να μου φάνηκε…
Ότι μαρμάρωσε ότι κινείται.
Μια μαύρη είδηση άκουγες
από στόμα σε στόμα.
Και να ο κρότος,
ενός ανελέητου πένθους
έσκασε σαν βόμβα στ’ αυτιά μου…

Πρώτα, με κουφάνανε.
Μετά, έμεινα “ζωντανός νεκρός”…
Κώστας Γενεράκης. Ο αγαπημένος μου φίλος.
Έκανε το άλμα του, να μπει στο “ΑΙΩΝΙΟ ΑΝΤΙΟ”!

Ο πόνος, δριμύτατος σε όλους τους φίλος του.
Σε όλη την ΑΕΚ, που ήταν ΑΔΙΑΙΡΕΤΟ ΕΝΑ!

Ο πόνος αυτός, θα αιμορραγεί για πολύ καιρό.
Κάποια απρόσκλητη όμως στιγμή,
θα ρθει η ΜΝΗΜΗ!
Η άλλη μεγάλη δύναμη.
Θα ηρεμήσει το βαρύ πένθος. Θα το καλμάρει.
Θα μας τον φέρει δίπλα μας. Σαν να έχει δραπετεύσει
από το ξαφνικό αντίο του…

Ο χρόνος ματώνει. Πληγώνει.
Ο χρόνος όμως, είναι αυτός που θεραπεύει!

Δεν είναι διπρόσωπος.
Είναι, ειλικρινής!
Όπως και ο Κώστας.
Ο ηγέτης της ΑΕΚ και του πολιτισμού.
Ήταν εκφραστής της απόλυτης ανθρωπιάς
προς τους δικούς μας. Και τους αντιπάλους!

Δεν ήθελε κραυγές, ύβρεις και επεισόδια.
Μέσα και έξω από το γήπεδο.

Κατάφερε επί των ημερών του,
τους θερμόαιμους να σωπαίνουν.
Και εκείνοι, έδειχναν σεβασμό
σε έναν άνθρωπο που έδωσε ΚΑΙ ΤΑ ΡΕΣΤΑ ΤΟΥ
για να πάρει το πρωτάθλημα. ΚΑΙ ΤΟ ΠΗΡΕ!

Δεν ξεχνιέται.
Ο ταπεινός πολίτης αξιοπρέπειας.
Δεν έκανε φιγούρες.
Νοιαζόταν μόνο για τη νίκη.
Εκεί ήταν η χαρά μας.
Και έφτιαχνε την ψυχολογία προπονητή και παικτών!

Υπεργήινη η αγάπη του στην ΑΕΚ.
Όπως του Μιχάλη Αρκάδη και εμένα.
Και αυτός πάντοτε ήρεμος.
Πάντοτε ψύχραιμος.
Γινόταν όμως θηρίο αγνώριστο
στις στημένες σφαγές. Για τα “λιμανίσια μάτια” του ΟΣΦΠ.
Είπε φωναχτά σε έναν μισθοφόρο της ΕΠΟ
την προστάτιδα της ομάδας του Πειραιά.
“Το ορθό και το δίκαιο
ΑΝ ΗΤΑΝ ΙΔΙΟ
δεν θα υπήρχαν συγκρούσεις.
Εσείς εκεί στην ΕΠΟ χωρίς ντροπή
ξεφτιλίζεται το ελληνικό ποδόσφαιρο
σε όλον τον πλανήτη”!

Συναντιόμαστε σχεδόν κάθε βράδυ
στην καφετέρια του “Παρκ”.
Μεγάλης Αρκάδης, Κώστας Γενεράκης, Χαράλαμπος Δημητρέλος
και συχνά και ο Λουκάς Μπάρλος.
Όλων των ειδών της τέχνης οι πρωταγωνιστές δεν απουσίαζαν.
Είναι πολλά τα ονόματα.
Και κάποια θα ξεχάσω γι’ αυτό δεν τα έγραψα.
Εκεί στο Παρκ, άκουγες το αυθεντικό πρωτόκολλο της ΑΕΚ.
Που όριζε: ΠΟΤΕ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, με ΟΣΦΠ, ΠΑΟ και τώρα τελευταία και ο ΠΑΟΚ.
Την ίδια γραμμή και αυστηρότερη
εφαρμόζει σήμερα και ο Δημήτρης Μελισσανίδης!

Είχα πάει με τον γιο μου τον Γιάννη στις Σέρρες.
Εκεί κλείδωσε η ΑΕΚ το πρωτάθλημα.
Δεν θα ξεχάσω τον Κώστα εκείνη την ημέρα την χαρά του.
Ούτε και του Μπάγεβιτς.
Ούτε και του Βασίλη Δημητριάδη και του Ντανιέλ Μπατίστα.
Και οι δύο, αδυναμία μου!
Τα γκολ του πρωταθλητισμού.
Όλοι οι άλλοι, παρόντες και απόντες
αποθέωσαν τον πρωταθλητή πρόεδρο.

Κλείνω. Το δάκρυ μου κυλάει και δεν μπορώ να το σταματήσω.
Μου είπε στα τελευταία λόγια. Στο τελευταίο τηλεφώνημα που είχαμε.
“Νάσο, η Αγιά Σοφιά θα κάνει μόνιμη πρώτη δύναμη την ΑΕΚ.
Και με τον Δημήτρη υπερδύναμη”!!!

Αυτός είναι – δεν λέω ήταν –
ο Κώστας Γενεράκης ο ΑΚΡΑΙΦΝΗΣ ΑΕΚΤΖΗΣ!
Η ΑΕΚ, της μεγάλης του αγάπης
συνυπογράφω όλη την θεαματική έντιμη πολιτεία
που έζησα στην παρέα του.
Εύχομαι το αντίο σου που διάλεξες,
να είναι όμορφο όπως ήσουν και εσύ!