Αυτός, ο κάποιος κύριος Μπερνς

Παρασκευή, 13 Νοεμβρίου, 1998

Ετοιμαζόμουν να γράψω για το νέο προϋπολογισμό. Τη νέα έγγραφη και με βούλα, επίθεση του κράτους κατά του λαού. Το νέο «κρατικό εμπρησμό» στην τσέπη του ανθρωπάκου, όταν ξαφνικά άλλαξα απόφαση.

Ξανάδα στην τηλεόραση αυτόν τον κύριο Μπερνς. Αυτόν, τον εκτοξευόμενο «μαϊντανό» παντός καιρού και αμερικανικού θελήματος. Αυτό ήταν. Το ποτήρι ξεχείλισε…

Το ποτήρι ξεχείλισε. Γιατί ο κύριος αυτός, της διπλωματίας του σελοφάν επί τόσους μήνες –δυστυχώς, ασυγκράτητος- συμπεριφέρεται σαν να είναι η Ελλάδα νομαρχία των ΗΠΑ και ο ίδιος υπερνομάρχης της!

Ξεχείλισε το ποτήρι. Γιατί αυτός ο κύριος, ΣΥΝΕΧΩΣ ΥΠΕΡΒΑΙΝΕΙ ΤΟ ΡΟΛΟ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ, στο έδαφος της χώρας που τον φιλοξενεί και προσβάλλει το λαό που του κάνει την τιμή να τον δέχεται ανάμεσά του.

Εντάξει. Είναι φανερό ότι είναι αδιάβαστος. Δεν ξέρει Ιστορία. Δεν ξέρει την Ελλάδα. Δεν ξέρει τους Έλληνες.

Όμως δεν μπορεί –πάει πολύ. Αυτό το «κομψευόμενο» δείγμα των δεξιώσεων να το βγάζουν συνέχεια και οι ελληνικές τηλεοράσεις, μόνο και μόνο για να κάνει αδίστακτη προπαγάνδα επί ελληνικού εδάφους υπέρ της Τουρκίας.

Δεν μπορεί –πάει πολύ. Ο αφόρητος αυτός πολιτικός «τζιτζιφιόγκος» να τολμάει και να μας συμβουλεύει: να υποχωρήσουμε για τους S-300, να διαπραγματευτούμε το μοίρασμα του Αιγαίου, να χαρίσουμε τη χρηματοδότηση της Ε.Ε. στην Άγκυρα και να παραδώσουμε το όνομα της Μακεδονίας μας στους Σκοπιανούς.

Δεν μπορεί –πάει πολύ. Αυτός ο κάποιος κύριος Μπερνς να μας λέει ότι πρέπει να «συνεκμεταλλευτούμε» με την Τουρκία το δικό μας πετρέλαιο στο Αιγαίο…

Εντάξει. Αυτή είναι η ανιστόρητη πολιτική του Στέιτ Ντιπάρτμεντ: ΠΡΩΤΑ Η ΤΟΥΡΚΙΑ-ΜΕΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ. Μία αδιόρθωτη εξωτερική πολιτική που δεν διδάχτηκε τίποτα από τις βαριές ιστορικές της ήττες: του Βιετνάμ, της Κύπρου, του Ιράν, του Ιράκ και της Γιουγκοσλαβίας.

Είναι κανόνας να γίνονται νάνοι και οι δήθεν γίγαντες όταν τα εμπορικά συμβόλαια ΠΡΟΗΓΟΥΝΤΑΙ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.

Αυτός, όμως, ο κάποιος κύριος Μπερνς τι είναι; Ο εδώ πρεσβευτής των ΗΠΑ ή ο επίσημος «ντελάλης» των Τούρκων στην Ελλάδα;

Του συνιστούμε, από εδώ και πέρα, να προσέχει. Να ελέγξει το πάθος της προβολής και τις κοσμικές του εξάρσεις. Γιατί όταν ο Έλληνας πει ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΣ, η παράσταση τελειώνει. Τελειώνει με τη μία!