Τα σβηστά κεριά πληθαίνουν…
Η χώρα του ήλιου, σιγά-σιγά, χάνει το φως της. Χάνεται.
Παγωμένη εικόνα αρχαίας τραγωδίας, η έκπτωτη Ελλάδα.
Η κλαίουσα ζητιάνα με τεντωμένο χέρι… Κάτω, από το περιφρονητικό βλέμμα των καλοταϊσμένων δανειστών της…
Τα σβηστά κεριά πληθαίνουν… Μέρα-νύχτα.
Οι άνεργοι, αθέατοι σταυρωμένοι, πυκνώνουν, συνεχώς, τις ατελείωτες σειρές πίσω από το δικό τους επιτάφιο. Το εμφύλιο μακελειό-τελικό χτύπημα καταστροφής έρχεται. Ολοταχώς. Αλλά εδώ, ούτε ένας δεν το βλέπει…
Τα ρολά της ανεργίας που πέφτουν με πάταγο το ένα πίσω από το άλλο αφήνουν ανατριχιαστικούς τριγμούς «τετέλεσται» μαζικής χρεοκοπίας. Χιλιάδες βιοτεχνίες και επιχειρήσεις, χωρίς παπά, πάνε αδιάβαστες. Στα νεκροταφεία της προδομένης ελπίδας.
Κόποι και μόχθοι μιας ζωής, μέσα σε λίγες ώρες, μπήκαν στα απομεινάρια-σκουπίδια μιας παρατεταμένης (και ατιμώρητης) πολιτικής ανικανότητας.
Τα σβηστά κεριά πληθαίνουν… Τώρα, κάθε δευτερόλεπτο.
Οι ξένοι «νταβατζήδες», με τους χοντρούς σβέρκους της καλοπέρασης, πηγαινοέρχονται. Δίνουν διαταγές. Όχι, συμβουλές ή συστάσεις. Κυβερνούν!
Και τα ερωτήματα:
Έχει Ανεξαρτησία, Σύνταγμα, Κυβέρνηση, Βουλή, Αντιπολίτευση, θεσμούς η χώρα;
Τυπικά έχει. Γιατί έτσι βολεύει τους δανειστές μας. Όμως. Ουσιαστικά δεν έχει. Είναι με δεμένα χέρια. Ανίσχυρη. Ένα τίποτα. Βελούδινο πραξικόπημα χωρίς γρατζουνιά. Μέχρι στιγμής…
Τι κρύβουν οι εδώ; Ως συνήθως την αλήθεια. Την αλήθεια που είπε ο Κ. Παπούλιας με τη δήλωσή του που κάποτε πρέπει να γίνει πράξη: «ο άδολος Πατριωτισμός έχει γίνει δόλιος πλουτισμός!»
Κρύβουν, λοιπόν ότι έχουν άνευ όρων παραδώσει τη χώρα υπό την αναγκαστική διαχείριση των δανειστών της. Κυβέρνηση, το Δ.Ν.Τ. Όσο και αν μας πονάει.
Μιλάω για τους εδώ που στο όνομα της δήθεν μη πτώχευσης πτώχευσαν, άρον-άρον, τη χώρα. Ποτέ, τους εαυτούς τους. Τους εξαίρεσαν. Πάλι ασυλία για να πουλάνε και νταηλίκι.
Ποιοι; Οι προσκυνημένοι στους τοκογλύφους. Οι ηττημένοι και από την Ευρώπη. Που δεν απαίτησαν, ως όφειλαν, την αλληλεγγύη της… Την έκαναν και αυτή έντοκη.
Με υπερτοκισμό!!!
Τι μας θυμίζουν;
Κάποτε (το 1945) και τότε μία χώρα-ντροπή είπε στον αμερικανό στρατηγό Βαν Φλιτ: «Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας»,
Σήμερα, ένας ελάχιστος πολιτικός που παριστάνει τον υπουργό Οικονομικών είναι σαν να λέει στο άπληστο ΔΝΤ: Σοσιαλιστή-τοκογλύφε Στρος Καν, ιδού ο λαός σας!!!
Που θα πάει η μπόρα θα περάσει. Όλα θα αλλάξουν. Έχει πολλά πρωτεία η Ελλάδα στα γυρίσματα των γεγονότων που αρέσουν στην Ιστορία.
Πιστεύω πως θα ανατρέψει προβλέψεις και βιαστικούς.
Πως θα ανάψουν πάλι τα φώτα ελπίδας. Θα ξαναγίνει Ελλάδα.
Αρκεί, μετά τη συμφορά ΚΑΙ ΑΥΤΗ να τιμωρήσει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ αυτούς που την κατέστρεψαν. Που την έφεραν στο παρακάτι του κάτω κόσμου. Που μας πόνεσαν. Όλους