• Χρονογράφημα της Αλίκης Αλεξίου

Χώρος για σεργιάνι. Σε καιρούς παλιούς, νοσταλγικούς.

Και για αραλίκι, στους καιρούς μας, τους περίεργους και παραπλανητικούς.

Χώρος τεράστιος κι ανοιχτός. 

Για να χωρέσει συναισθήματα χωρίς όρια. Ακραία, όπως η  ιερή αγανάκτηση και η οργή. 

Για να χωρέσει τα νιάτα. Μόνο τα νιάτα. Που τα κανακέψαμε,  τ΄  αποκοιμίσαμε  και τα ξυπνήσαμε με  τράνταγμα οδυνηρό.

Διάβασες, νέε μου, έμαθες μια τέχνη, ονειρεύτηκες;  Φτάνει, ως εδώ!

Σου εξασφαλίσαμε το παρελθόν.  Όσο για το μέλλον… αυτό το καταναλώσαμε εμείς.

Το καταβροχθίσαμε.  Εμείς οι άπληστοι και κυρίως ανυποψίαστοι.  Που δεν πιάσαμε τα μηνύματα , τους οιωνούς. Γνήσια παιδιά της Κίρκης, αποξεχασμένα από τον Οδυσσέα, στο νησί της αποκτήνωσης.

Κι οι νέοι μάς γύρισαν την πλάτη.  Κατέφυγαν και κλείστηκαν στον προσωπικό τους χώρο.

Κι ανοίχτηκαν στον κυβερνοχώρο. Του παραδόθηκαν. Κι εμείς ανησυχήσαμε. Τόση  προσήλωση!  Σε τέτοια οθόνη!  Κι αφού σεργιάνισαν και χάζεψαν κι εξόργισαν εμάς, τους εραστές της Αγοράς και τα μελλοντικά θύματα των… Αγορών

Έδωσαν μέσα από το δικό τους χώρο, οικείο,  ιδεατό  και  ιδανικό, στις μεγάλες στιγμές, το ραντεβού!  Κι έφτασαν  στην  Ώρα τους  στην  Πλατεία.

Περιδιαβαίνουν, όπως παλιά. Ελπίζουν, όπως πάντα.  Συγχρονισμένοι απόλυτα, παίρνοντας ρυθμό  από τον αρχέγονο, πανάρχαιο, αμείλικτο φυσικό νόμο. Το φυσικό Δίκαιο!

Διεκδικούν τα βασικά  ανθρώπινα δικαιώματα. Διακηρύξεις που ποδοπατήθηκαν βάναυσα.

Έδωσαν το μεγάλο ραντεβού. Όχι με την ιστορία. Με την ιστορία τους. Και θα γράψουν Ιστορία.

Πόσο κοντά είναι η Αίγυπτος και η Ισπανία!

Κάπου εκεί κοντά είναι και η Ελλάδα!