ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟ 2013!
ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ
ΝΑ ΜΑΧΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ
ΣΤΟ ΤΟΥΝΕΛ
- Χρονογράφημα της Αλίκης Αλεξίου
Προσπαθώ και δεν μπορώ να θυμηθώ πώς έγινε το μπάσιμό μας στο τούνελ. Απότομα , σιγά-σιγά , με το καλό ή με το ζόρι.
Πάντως βρεθήκαμε, κάποια ιστορική χρονική στιγμή, δεκαετίες πριν, διπλωμένοι στα δύο , η ράχη κεκαμμένη , τα χέρια ν’ αναζητούν τα κοίλα πλαϊνά τοιχώματα, για να στηριχτούν, και το βλέμμα ίσα μπροστά.
-Κοιτάξτε εκεί, μάς είπαν. Έχει φως. Προς τα κεί θα πορευτούμε Όλοι μαζί.
Για τη σωτηρία της πατρίδας.
Άμα βλέπεις φως μπροστά, όσο λιγοστό κι όσο μακρινό κι αν είναι, ελπίζεις. Μπουσουλάς, λοιπόν, γονατιστός φυσικά, πώς αλλιώς.
Μουδιάζεις, πολλά τα μυοσκελετικά προβλήματα, αλλά υπομένεις.
Γιατί το θέμα είναι ε θ ν ι κ ό , ζωτικής σημασίας.
Πρόκειται για τη σωτηρία της ε θ ν ι κ ή ς οικονομίας.
Είναι τόσο υ ψ η λ ό ς ο σκοπός, σχεδόν ιδεώδης ,που δεν μεμψιμοιρείς.
Ούτε χρονοδιαγράμματα ζητάς, ούτε αποδείξεις, ούτε στοιχεία.
Π ρ έ π ε ι να βοηθήσεις να ξεχρεωθεί το υπερχρεωμένο τρισεγγονάκι σου.
Ούτε καν αναρωτιέσαι «αλήθεια, πώς έγινε αυτό; Πώς, ποιοί, πότε, γιατί χρέωσαν τον αγέννητο τρισεγγονό μου;
Η σκέψη σου να είναι υψηλή. Εθνική επιταγή. Τέτοια ερωτήματα μην καταδεχτείς.
Οι οδηγίες ήταν σαφείς:
Μένεις στο ενοίκιο ή αγοράζεις διαμέρισμα με δάνειο. Ακολουθούν γραμμάτια, τόκοι. Κυκλοφορείς με τη σακαράκα σου ή αγοράζεις αυτοκίνητο με δάνειο. Ακολουθούν γραμμάτια, τόκοι, κατάσχεση.
Άκου, πάρε και λίγες μετοχές για το τούνελ. Σου δίνουν άλλο… αέρα.
Περιορίζονται δραστικά διακοπές, ψυχαγωγία, έξοδα πολυτελείας όπως θέατρα, βιβλία, συναυλίες. Περιορίσου σε αγορές των απολύτως αναγκαίων π.χ. D.V.D, Video, T.V. δυό-τρεις, όλα απαραίτητα για τον κλειστοφοβικό χώρο του τούνελ. Άκου, και κινητό σούπερ. Για την επικοινωνία.
Και πάντα να ελπίζεις. Κοίτα μπροστά, βλέπεις το φως ; Σύρσου προς τα κει.
Τώρα τελευταία όμως, αφού πέρασες τα σαράντα, τα πενήντα και τα εξήντα – φταίει η όραση που όλο λιγοστεύει , τα γυαλιά ίσως έχουν θαμπάδα, η υγρασία του τούνελ, το μούδιασμα του κορμιού – όλο και πιο μακρινό και λιγοστό σου φαίνεται το φως. Τρομάζεις.
Ποιός προσθέτει χιλιόμετρα στο τούνελ;
Είναι κ α ν ε ί ς απ’ έ ξ ω;
Νιώθεις φρίκη κι όλο σε περιτριγυρίζει μιά σκέψη-εφιάλτης (κάνε, Θεέ μου να είναι παραίσθηση).
Αλήθεια, δεν πρόσεξα τότε. Μ π ή κ α ν ό λ ο ι στο τούνελ ;