• Πως ο ψευτο-μάγος Μάντοφ ξάφρισε

την «αριστοκρατία»

των αρχιτζογαδόρων της διεθνούς χρηματαγοράς!!!

Η λίστα των διασήμων θυμάτων του

• «Και ένας ουρακοτάγκος να μου ζητούσε δάνειο, θα του το έδινα» -διαβάστε ποιος το είπε.

Ο Μπέρναρντ Μάντοφ κατά τη διάρκεια συζήτησης για το μέλλον της κεφαλαιαγοράς που έγινε στο Εκπαιδευτικό Κέντρο «Φιλοκτήτης» της Νέας Υόρκης τον Οκτώβριο του 2007

Υπερκυβέρνηση, η «εταιρεικρατία»…

Ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός κυριαρχεί παντού…

Η τύχη λαών, κρέμεται στη μεγάλη ζαριά του κέρδους ή της καταστροφής…

Το κυνήγι της απόδοσης έχει πάρει διαστάσεις υστερίας…

Από τον τελευταίο ιδιώτη που επιθυμεί ένα κομπόδεμα για τα στερνά του μέχρι τους διαχειριστές  κεφαλαίων, η αναζήτηση της απόδοσης μοιάζει με την αναζήτηση του ιερού δισκοπότηρου. Φυσικά δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό σε αυτό. Η έννοια της, είναι τόσο παλιά, όσο και η ιστορία του κόσμου. Από τα συμβόλαια που ήταν χαραγμένα σε πηλό στη Βαβυλώνα της 2^ης χιλιετίας π.Χ. μέχρι τα πιο σύνθετα  χρηματοοικονομικά προϊόντα της εποχής μας. Ο σύγχρονος άνθρωπος της δύσης έφτασε να κυνηγάει την απόδοση περισσότερο και από τον ίδιο το σκοπό της. Σε ένα κόσμο που αποσυντίθεται εκ των έσω, η απόδοση αποτελεί την ύστατη προσπάθεια να διατηρήσει τα κεκτημένα που απλόχερα έχει απεμπολήσει νωρίτερα.  «Κόσμος» στα αρχαία ελληνικά, σημαίνει τάξη, διευθέτηση, αλλά και κόσμημα στολίδι. Πλέον έχει διασαλευτεί τόσο η ισορροπία του, που όλα φαίνονται φυσιολογικά, έως ότου μια συμφορά να αποκαλύψει τη στρεβλή εικόνα του. Το αδυσώπητο παιχνίδι της απόδοσης είναι  ένα λουτρό αίματος και απάτης.  Ο Stephen D. King στο βιβλίο του “Losing Control”, αναφέρει ένα ανώνυμο διαχειριστή κεφαλαίων που υποχρεώθηκε να αγοράσει ομόλογα καλύτερης απόδοσης για να κρατήσει ευχαριστημένους τους πελάτες του και φυσικά για να διατηρήσει τη θέση του. Όταν ξέσπασε η κρίση του 2008, τα ουκρανικά ομόλογα απόδοσης 6,5% που αγόρασε, κατέρρευσαν.

Ο Nassim Taleb στο βιβλίο του «στην πλάνη του τυχαίου», συχνά μνημονεύει   τους χρηματιστές της Wall Street-  υπήρξε και ο ίδιος ένας από αυτούς – που εκπληρώνουν τα πιο τρελά του όνειρα μέσα από ριψοκίνδυνες και παράτολμες επενδύσεις. Πάντα στο τέλος όμως «χάνουν και τα πουκάμισά τους» στον τελευταίο γύρο της ρουλέτας. Ίσως θα έπρεπε να ρωτήσουμε τα θύματα του Bernard Madoff, που ετησίως απολάμβαναν αποδόσεις 10-12% πως αισθάνονται σήμερα. Ο πρώην εκτελεστικός δ/ντης του Nasdaq, Bernard Madoff  έστησε τη μεγαλύτερη πυραμίδα όλων των εποχών κάτω από τη μύτη των εποπτικών και ρυθμιστικών αρχών. Στο στρεβλό κόσμο του κέρδους οι αποδόσεις αυτές θεωρούντο τόσο φυσιολογικές, που οι επενδυτές στριμώχνονταν, τηρώντας σειρά προτεραιότητας για να εισέλθουν στο μαγικό κόσμο του Madoff. Ο μόνος που επί μια δεκαετία ισχυριζόταν πως κάτι ύποπτο συμβαίνει, ήταν ο συμπατριώτης μας Harry Markopolos. O 55χρονος επιθεωρητής – ερευνητής είχε αποταθεί  επανηλειμένως  στην αμερικανική επιτροπή κεφαλαιαγοράς (SEC) από το 2000, αποδεικνύοντας με μαθηματικούς υπολογισμούς, πως οι συγκεκριμένες  αποδόσεις είναι εξωπραγματικές.

Πιθανόν ο Madoff να συνέχιζε και σήμερα αν τα απόνερα της κρίσης του 2008, δεν ανησυχούσαν τους ευρωπαίους πελάτες του, οι οποίοι ζήτησαν μαζικά να εξαγοράσουν τα μερίδια τους . Η πυραμίδα έγειρε και έσκασε εντυπωσιακά Η λυπητερή έφτασε κοντά στα $65 δις.

Το προανάκρουσμα της εκκωφαντικής καθίζησης του 2008, είχε λάβει χώρα δύο χρόνια νωρίτερα. Το Σεπτέμβριο του 2006 το hedge fund Amaranth Advisors κατέρρευσε, καταγράφοντας ζημιές $6 δις μέσα σε ένα μήνα. Το Amaranth Advisors ιδρύθηκε το 2000 από τον ελληνικής καταγωγής Nick Maounis. Τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του, το hedge fund ακολουθούσε συντηρητική στρατηγική, αναζητώντας μικρές αποδόσεις με τη μέθοδο του arbitrage. Όταν ο ανταγωνισμός μεγάλωσε και πολλοί άλλοι στην αγορά εφάρμοσαν ομοειδή στρατηγική, το πλεονέκτημα του Amaranth εξανεμίστηκε. Στην προσπάθεια του ο Maounis να κρατήσει τους πελάτες του, αλλά και να ανταπεξέλθει στην ακόρεστη δίψα της απόδοσης, προσέλαβε στα μέσα το 2004 τον καναδό Brian Hunter. Ο τελευταίος στρατολογήθηκε από την Deutsche Bank με πολυετή πείρα στην αγορά του φυσικού αερίου. Η πρώτη χρονιά του Hunter συνοδεύτηκε από μια αξιοζήλευτη επίδοση. Τον Αύγουστο του 2005 ο τυφώνας Katrina σάρωσε τις ακτές της Λουιζιάνα, προκαλώντας ανείπωτη καταστροφή. Οι ανυπολόγιστές ζημιές στις εγκαταστάσεις και τους αγωγούς του Henry Hub στον κόλπο, διατάραξαν τη διανομή του φυσικού αερίου. Οι τιμές πήραν την ανηφόρα. Ο Hunter βρισκόταν στη σωστή πλευρά. Για κάθε θύμα στο βωμό της Katrina, αποκόμισε περίπου μισό εκατομμύριο δολάρια. Η επιτυχία γέμισε με αυτοπεποίθηση τους ιθύνοντες του Amaranth. Τόση, ώστε να χειραγωγούν τις τιμές του NΥΜΕΧ, του χρηματιστηρίου παραγώγων που διαπραγματεύονται τα συμβόλαια φυσικού αερίου. Ο Hunter αγόρασε μεγάλο αριθμό συμβολαίων και τα κρατούσε μέχρι τη λήξη τους. Η λήξη για τα συμβόλαια Μαρτίου 2006, ήταν η 24^η Φεβρουαρίου 2006. Η τελική τιμή εκκαθάρισης, είναι και η τιμή που θα διανεμηθεί το φυσικό αέριο στους κατόχους ανοιχτών θέσεων. Το Amaranth ήταν Hedge Fund. Δεν ήταν ούτε διανομέας, ούτε προμηθευτής για να έχει δικαίωμα να κρατήσει ανοιχτές θέσεις την τελευταία ημέρα διαπραγμάτευσης του συγκεκριμένου μήνα. Σκοπός του ήταν να διαμορφώσει την τιμή παράδοσης/ παραλαβής. Η θέση του εξισορροπείτο με εξωχρηματιστηριακά swaps που είχε συνάψει μέσω του IPE (International Petroleum Exchange).  Η τιμή εξάσκησης διαμορφωνόταν από την τελική τιμή εκκαθάρισης του NYMEX. Σε έρευνα που διενήργησε το CFTC (Εποπτικός φορέας της αγοράς παραγώγων), το Amaranth πούλησε πάνω από τρεις χιλιάδες συμβόλαια τα τελευταία λεπτά για να χειραγωγήσει την  τιμή. Η πρακτική αυτή δεν είναι άγνωστη σε όσους ασχολούνται με τη συγκεκριμένη αγορά. Η BP τιμωρήθηκε με πρόστιμο $300 εκατομμυρίων για παρόμοιες πρακτικές το 2003-04 στην αγορά προπανίου. Συγκεκριμένα είχαν σκουπίσει την αγορά από συμβόλαια, υποχρεώνοντας όσους επιθυμούσαν – ανάμεσα τους και πελάτες της – να αγοράσουν στις τιμές που ήθελε η εταιρία. Όπως είναι φυσικό, η συμπεριφορά αυτή δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη. Οι φήμες κυκλοφορούν γρήγορα και σε τελική ανάλυση, παρά το μεγάλο μέγεθος της, στη συγκεκριμένη αγορά είναι λίγο- πολύ όλοι γνωστοί. Ο Hunter έγινε ο ίδιος αγορά, με αποτέλεσμα να έχει όλους τους υπόλοιπους απέναντι του. Ήταν θέμα χρόνου πότε θα τον λυγίσουν. Τελικά τον Αύγουστο του 2006, ένα χρόνο μετά το τίναγμα της μπάνκας και ύστερα από υπερβολική μόχλευση, ο Hunter έπαψε να βγάζει άσους από το μανίκι του. Οι τιμές άρχισαν να πέφτουν παρά τις προσπάθειες του να τις ανεβάσει. Μέσα στο Σεπτέμβριο του 2006 έχασε το 65% των κεφαλαίων και μπήκε σε καθεστώς ρευστοποίησης. Τα κοράκια που περίμεναν το πτώμα, απόλαυσαν ένα θεσπέσιο γεύμα. Για τους ρυθμιστές της αγοράς ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός. Ένας ακόμα παράτολμος που δεν τήρησε τους κανόνες και τα μοντέλα διαχείρισης κινδύνου και απέτυχε. Μια ακόμα μελέτη περίπτωσης. Δεν κατάλαβαν πως όλη η αγορά σε όλα τα προϊόντα διακατεχόταν από τα ίδια συστατικά. Υπερβολική μόχλευση, ανεπαρκής διαχείριση κινδύνου, στρέβλωση. Όταν ρώτησαν τον Δ/νων σύμβουλο της Countrywide πως έδωσε τόσα επισφαλή δάνεια, απάντησε πως και ένας ουρακοτάγκος να του ζητούσε δάνειο θα του το έδινε. Όταν ρωτούσαν τους οίκους αξιολόγησης πόσα προϊόντα μπορούν να αξιολογήσουν, απαντούσαν πως και αγελάδες να τους έφερναν θα τις αξιολογούσαν. Υπάρχει άραγε ηθικός κώδικας στην χρηματαγορά ; Θα έπρεπε να υπάρχει :

Kαι γιατί ; Άλλωστε είναι ένα παιχνίδι ενηλίκων. Ένα παιχνίδι που υπάρχουν κερδισμένοι και χαμένοι   Και αντίθετα με τον πόλεμο που την ιστορία τη γράφουν οι νικητές, στο χρηματοοικονομικό πόλεμο την ιστορία τη γράφουν οι χαμένοι. Στα παραπάνω ερωτήματα, αρκεί να αναλογιστούμε τις παράπλευρες απώλειες. Η πιστωτική κρίση του 2008, είχε ως συνέπεια απώλειες οκτώ εκατομμυρίων θέσεων εργασίας στην Αμερική μόνο. Τρία χρόνια μετά, με την ύφεση να έχει τελειώσει μόλις ένα εκατομμύριο νέες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν. Στις αρχές του 2008 το LIA, ένα ταμείο διαχείρισης εθνικού πλούτου (SWF) της Λιβύης, έδωσε υπό τη διαχείριση της Goldman Sachs $1,3 δις. Αν αναρωτιέστε πόσα λεφτά μπορεί να χάσει ένα επαγγελματίας διαχειριστής, η GS έχει την απάντηση. Μόλις 97% ζημιά. Τα συγκεκριμένα χρήματα δεν είναι προσωπική περιουσία του Καντάφι. Είναι τα διαθέσιμα της Λιβύης από την πώληση του πετρελαίου. Τουλάχιστον η Societe Generale τα πήγε καλύτερα, αφού έγραψε μόνο 72% ζημιά σε επενδύσεις  $1 δις που έκανε για λογαριασμό του ίδιου fund.

Όσο καιρό ο Hunter και οι όμοιοι του κερδοσκοπούν με τις τιμές των αγαθών, κάποια δισεκατομμύρια άνθρωποι αντιμετωπίζουν το φάσμα της πείνας. Η άνοδος των σιτηρών και των τροφίμων το 2008 δημιούργησε παγκόσμια επισιτιστική κρίση. Ο Jim Rogers, ένας επιτυχημένος διαχειριστής κεφαλαίων,  δήλωσε πρόσφατα. «αν υπάρξει παγκόσμια ανάπτυξη οι τιμές των προϊόντων θα ανέβουν και θα κερδίσω. Αν όχι τότε η FED θα προχωρήσει σε νέο γύρο ποσοτικής χαλάρωσης και πάλι θα κερδίσω». Η  διοχέτευση φθηνού χρήματος που  τελικά κατευθύνεται σε κερδοσκοπικές και καιροσκοπικές τοποθετήσεις, ίσως θα έπρεπε να προβληματίσει εκείνους που ασκούν νομισματική πολιτική. Σε ένα κόσμο με πεπερασμένους φυσικούς πόρους, η πίεση που ασκείται από τις αναδυόμενες χώρες είναι τεράστιος. Δεν χρειάζεται να οξύνεται αυτή η πίεση από τα κερδοσκοπικά κεφάλαια. Ούτε να μας λέει απροκάλυπτα με βεβαιότητα ο Rogers για τις τοποθετήσεις του, αδιαφορώντας για τα στόματα που θα πεινάσουν.

ΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΤΟΥ ΨΕΥΤΟΜΙΔΑ…

Ακόμη οι αναλυτές δεν μπορούν να πιστέψουν πώς ο 70χρονος Μπέρνι Μάντοφ, ένα ζωντανό σύμβολο της Wall Street, κατάφερε να στήσει ένα απίστευτο κόλπο τύπου πυραμίδας με θύματα εκπροσώπους της αφρόκρεμας των ΗΠΑ, μεγάλες επενδυτικές εταιρείες, ακόμη και παγκόσμιους τραπεζικούς κολοσσούς.

ΠΩΣ ΕΣΤΗΣΕ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗ
Οι αμερικανικές αρχές μόλις άρχισαν να ξετυλίγουν το κουβάρι ενός σκανδάλου που είναι βέβαιο ότι θα μας απασχολήσει για πολλά χρόνια, σύμφωνα όμως με τις πρώτες ενδείξεις η υπόθεση έχει ως εξής: Ο Μάντοφ, εκμεταλλευόμενος της γνωριμίες του στην καλή κοινωνία των ΗΠΑ, είχε δημιουργήσει ένα κλειστό κλαμπ, όπου για να μπεις και να γευτείς τις υπεραποδόσεις του επενδυτικού του “δαιμονίου” δεν αρκούσε να είσαι (έστω και πολύ) πλούσιος. Έπρεπε να είσαι ένας από τους εκλεκτούς.
Από το πελατολόγιο του Μάντοφ πέρασαν κατά καιρούς πλούσιοι Εβραίοι που τον γνώριζαν από τα γιοτ κλαμπ και τις λέσχες γκολφ των πανάκριβων θέρετρων, όπου ξεκουράζονται τα μέλη της αμερικανικής ελίτ, ιδιοκτήτες ομάδων ράγκμπι, χρηματοπιστωτικοί γίγαντες όπως η HSBC και η Banco Santander, η ελληνικών συμφερόντων Fix Asset Management, ακόμη και φιλανθρωπικά ιδρύματα. Υποτίθεται ότι τα χρήματα που διαχειριζόταν (περίπου 17 δισ. δολ.) επενδύονταν σε μετοχές εταιρειών, με περίπλοκες δικλείδες ασφαλείας για προσυμφωνημένες αγοραπωλησίες τίτλων στο μέλλον. Μια δουλειά που απαιτεί πολλά λεφτά, μεγάλη τύχη και τεράστιο ρίσκο. Υποτίθεται επίσης ότι ο Μάντοφ ήταν τόσο καλός στη δουλειά του, που σταθερά επί χρόνια κατάφερνε να προσφέρει στους πελάτες του τις αποδόσεις των ονείρων τους.
Κάπου εδώ θα έπρεπε να είχαν αρχίσει να προβληματίζονται οι πελάτες του. Κανείς τους όμως δεν φάνηκε να αναρωτιέται γιατί ο Μάντοφ είχε το κοκαλάκι της νυχτερίδας, και γιατί, αφού το είχε, δεν το κρατούσε αποκλειστικά για τον εαυτό του, για να γίνει ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου. Όταν τα πράγματα πηγαίνουν καλά όμως, κανείς δεν κάνει τέτοιες ενοχλητικές ερωτήσεις.

Η ΠΥΡΑΜΙΔΑ
Στην πραγματικότητα ο Μάντοφ απλώς είχε στήσει μία πολυτελή εκδοχή του κόλπου της πυραμίδας. Χρησιμοποιούσε δηλαδή τα χρήματα των νέων πελατών του, για να ξεπληρώνει τους παλαιότερους. Όσο για τις αποδόσεις που εμφάνιζε το επενδυτικό του κεφάλαιο -η νόμιμη βιτρίνα των δραστηριοτήτων του- φαίνεται ότι ήταν κι αυτές εικονικές με την υποβολή ψευδών δηλώσεων στις αρχές.
Δεν αποκλείεται καθόλου το κόλπο να συνεχιζόταν, αν δεν μεσολαβούσε η χρηματοπιστωτική κρίση. Πελάτες του Μάντοφ άρχισαν να ζητούν την πρόωρη εξόφλησή τους, με το Μάντοφ να συγκεντρώνει απαιτήσεις πληρωμών ύψους 7 δισ. δολ. όμως τα ταμεία ήταν άδεια. Λόγω της κρίσης, ήταν αδύνατον να βρει νέους πελάτες για να ξεπληρώσει τους παλιούς, κι έτσι η υπόθεση ξεσκεπάστηκε, προκαλώντας τεράστια ζημιά σε υποτίθεται “καπάτσους” μεγαλοεπενδυτές και ιδρύματα που πιάστηκαν στα δίχτυα. Σύμφωνα μάλιστα με δημοσιεύματα του αμερικανικού Τύπου, ορισμένοι “σούπερ πλούσιοι” Αμερικανοί είχαν τοποθετήσει ολόκληρη την περιουσία τους στην πυραμίδα του Μάντοφ, με αποτέλεσμα σήμερα να μην τους έχει απομείνει τίποτα εκτός από τα ρούχα και τα σπίτια τους.
Ακόμη και στο εσωτερικό της δικής του εταιρείας ουδείς φαίνεται ότι γνώριζε τι έκανε ο Μάντοφ. Δεν είναι τυχαίο ότι ορισμένοι θεσμικοί επενδυτές έμεναν μακριά, καθώς δεν καταλάβαιναν πού οφειλόταν το υποτιθέμενο “άγγιγμα του Μίδα” και δεν ενθουσιάζονταν καθόλου από το γεγονός ότι τα βιβλία του ελέγχονταν από μία μικροσκοπική εταιρεία ορκωτών λογιστών.
Όσο για την αμερικανική επιτροπή κεφαλαιαγοράς, δεν την ξεπλένει… ούτε ο Σηκουάνας. Ουδέποτε μπήκε στον κόπο να ελέγξει με τη δέουσα επιμέλεια τα βιβλία του Μάντοφ, ο οποίος κατάφερε ακόμη ένα χτύπημα στο ήδη καταρρακωμένο λόγω… δομημένων κύρος της.

H ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ

Μερικά μόνο από τα διάσημα θύματα του Εβραίου ψευτο-μάγου από δημοσίευμα της εφημερίδας «ΒΗΜΑ»:

Στον κατάλογο των «εκτεθειμένων» στην κομπίνα του βετεράνου χρηματιστή φιγουράρουν μεγάλες τράπεζες, γνωστά hedge funds και ζάπλουτοι ιδιώτες. Η βρετανική τράπεζα ΗSΒC αποκάλυψε έκθεση 1 δισ. δολαρίων και μπήκε στη λίστα με τα κυριότερα θύματα της απάτης, το ύψος της οποίας υπερβαίνει τα 50 δισ. δολάρια. Την έκθεσή τους αποκάλυψαν επίσης η Royal Βank of Scotland (611 εκατ. δολάρια), το λονδρέζικο hedge fund Μan Group (360 εκατ. δολάρια) και η ιαπωνική τράπεζα Νomura Ηoldings (303 εκατ. δολάρια). Στην πρώτη θέση της λίστας των… ατυχησάντων πελατών του Μάντοφ φιγουράρει η ισπανική τράπεζα Satander με απώλειες άνω των 3 δισ. δολαρίων! Οι γαλλικές τράπεζες ΒΝΡ Ρaribas και Νatixis εξετέθησαν και αυτές στο «γιγάντιο σχήμα Πόντσι» (αποτελεί παραλλαγή της γνωστής πυραμίδας) με 464 και 600 εκατ. δολάρια αντιστοίχως. Πλοκάμια στην Ευρώπη
Ολα δείχνουν ότι ο αξιότιμος πρώην πρόεδρος του χρηματιστηρίου Νasdaq ήταν πολύ καλά δικτυωμένος στην Ευρώπη και είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη μεγάλων χρηματοπιστωτικών ομίλων. Διέθετε άλλωστε θεσμικό κύρος, ενώ πολλοί στη Γουόλ Στριτ μιλούσαν γι΄ αυτόν με τα καλύτερα λόγια. Οι σύνδεσμοί του μετέφεραν την καλή του φήμη στην Ευρώπη. Υποσχόμενοι κέρδη άνω του 10% ετησίως, κατάφεραν να πείσουν σημαντικό αριθμό funds αλλά και πλούσιους ιδιώτες από τη Γενεύη ως το Μιλάνο και τη Μαδρίτη. Η Γενεύη είναι ένας ανερχόμενος κόμβος για τα λεγόμενα «fund of funds», το ενεργητικό των οποίων αποτελείται από μερίδια άλλων funds τα οποία μπορεί να είναι ομολογιακά, μετοχικά, ακόμη και αντισταθμιστικά ταμεία (hedge funds). Ενα από τα μεγαλύτερα «fund of funds» του κόσμου, η ελβετική τράπεζα Union Βancaire Ρrivee, «εμπιστεύθηκε» στον Μάντοφ 1,25 δισ. δολάρια. Στην Ισπανία πλούσιες οικογένειες επείσθησαν να «μπουν» στο επενδυτικό εγχείρημα του Μάντοφ χάρη στις διαβεβαιώσεις που τους παρείχαν εξέχοντα μέλη της οικονομικής αριστοκρατίας της χώρας. Ενας από αυτούς ήταν ο πρόεδρος της Βanco Satander Εμίλιο Μποτίν, τραπεζίτης «από κούνια», με μεγάλη οικογενειακή παράδοση. Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή έκδοση της οικονομικής εφημερίδας «Τhe Wall Street Journal», ο Μποτίν επείσθη ο ίδιος και στη συνέχεια έπεισε μέλη της οικογενείας και του στενού του περιβάλλοντος ότι ο αμερικανός χρηματιστής είναι άξιος εμπιστοσύνης. Δεν είναι τυχαίο ότι η Satander φιγουράρει μέχρι στιγμής στην πρώτη θέση της λίστας των ευρωπαϊκών τραπεζών που μετρούν απώλειες από την κατάρρευση της «πυραμίδας». Το επενδυτικό σχήμα Μ&Β Capital Αdvisers, το οποίο διοικούν ο γιος του μεγαλοτραπεζίτη Χαβιέ Μποτίν και ο γαμπρός του Γκιγέρμο Μορένες, εκτιμάται ότι έφερε σε επαφή τον Μάντοφ με πλούσιους επενδυτές στην Ισπανία και στην Πορτογαλία.

Η εταιρεία Μ&Β παραδέχθηκε ότι ιδιώτες και θεσμικοί πελάτες της είναι εκτεθειμένοι με 150 εκατ. δολάρια στην «πυραμίδα». Ο Γκιγέρμο Μορένες, ο οποίος γνωρίζει τον Μάντοφ από τη δεκαετία του 1990, υποστηρίζει ότι δεν γνώριζε πως το fund εστερείτο αξιοπιστίας.«Δεν υπήρχε η παραμικρή υποψία ότι επρόκειτο για απάτη» αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Μ&Β. Φαίνεται ωστόσο ότι κάποιοι ευρωπαίοι επενδυτές δεν πίστεψαν στις υποσχέσεις για εύκολα και γρήγορα κέρδη. Από την έρευνα των ευρωπαϊκών οικονομικών εφημερίδων προκύπτει ότι ορισμένοι μάνατζερ μεγάλων «fund of funds» της Ελβετίας αρνήθηκαν χωρίς δεύτερη κουβέντα τη συμμετοχή τους στο σχήμα. Κυρίως γιατί δεν έλαβαν απαντήσεις σε βασικά ερωτήματα, όπως, π.χ., ποιο ήταν το συνολικό ύψος των κεφαλαίων που διαχειριζόταν ο Μάντοφ.

Οι απώλειες στις ΗΠΑ
Στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν προκύπτει για την ώρα εμπλοκή μεγάλων τραπεζών. Ωστόσο η επενδυτική εταιρεία Sterling Εquities, στην οποία ανήκει η διάσημη ομάδα μπέιζμπολ Νew Υork Μets, παραδέχθηκε ότι είχε εμπιστευθεί τον Μάντοφ για τη διαχείριση κεφαλαίων της. Η συγκεκριμένη εταιρεία περιλαμβάνεται στη λίστα με τους εκατοντάδες ιδιώτες επενδυτές, τα συνταξιοδοτικά ταμεία και τα φιλανθρωπικά ιδρύματα των ΗΠΑ που φαίνεται ότι έχουν πληγεί από τις δραστηριότητες του βετεράνου χρηματιστή. Στους μεγαλύτερους πελάτες του 70χρονου περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων η Πολιτεία της Μασαχουσέτης, η οποία ανακοίνωσε απώλειες 12 εκατ. δολαρίων.

Ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός SΙΡC για την προστασία των επενδυτών, ο οποίος χρηματοδοτείται από τις εταιρείες της Γουόλ Στριτ με στόχο να παρέχει ελάχιστη εξασφάλιση για τους λογαριασμούς των επενδυτών, όρισε ανεξάρτητο διαχειριστή για την επίβλεψη της ρευστοποίησης των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας του Μάντοφ. Ο πρόεδρος του SΙΡC Στέφεν Χάρμπεκ δήλωσε χθες ότι τα αρχεία είναι «εντελώς αναξιόπιστα» και ότι είναι τόσο μπερδεμένα ώστε θα χρειαστούν έξι μήνες για να βρεθεί κάποια άκρη.

Οσο για τον ίδιο τον Μάντοφ, παραδέχθηκε με αφοπλιστική ειλικρίνεια ότι «όλα ήταν ένα ψέμα». «Δεν θα μπορούσα να θεωρήσω τον εαυτό μου αθώο» είπε στους άνδρες του FΒΙ που τον συνέλαβαν την Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου στο σπίτι του στη Νέα Υόρκη.

Ως και €600 εκατ. έχουν χάσει έλληνες επενδυτές

Και μια ελληνικών συμφερόντων εταιρεία διαχείρισης κεφαλαίων βρίσκεται μεταξύ των «θυμάτων» του Μπέρναρντ Μάντοφ. Πρόκειται για τη Fix Αsset Μanagement (FΑΜ), η οποία ανήκει στον κληρονόμο της ιστορικής επιχείρησης μπίρας κ. ΚάρολοΙωάννη Φιξκαι η οποία δραστηριοποιείται στο εξωτερικό. Ανάμεσα στους πελάτες συγκαταλέγονται και αρκετοί έλληνες μεγαλοεπενδυτές κυρίως από τον εφοπλιστικό χώρο, οι οποίοι φημολογείται ότι έχασαν αρκετά εκατομμύρια ευρώ. Υπολογίζεται ότι οι απώλειες είναι της τάξεως των 400-600 εκατ. ευρώ.

Σε ανακοίνωση, την οποία ανάρτησε στην ιστοσελίδα της, η εταιρεία επιβεβαιώνει την έκθεσή της στην «πυραμίδα» του Μπέρναρντ Μάντοφ ύψους 50 δισ. δολαρίων. Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι «η Fix Αsset Μanagement (FΑΜ) προσφέρει υπηρεσίες σε αριθμό funds που έχουν εκτεθεί στον Μάντοφ.Οπως πολλά από τα κορυφαία χρηματοοικονομικά ιδρύματα παγκοσμίως, η FΑΜ είναι έκπληκτη από το περίπλοκο της υπόθεσης Μάντοφ. Υπό το φως της κατάρρευσης, τα funds που έχουν επηρεαστεί και εξυπηρετούνται από την FΑΜ έχουν ταχθεί στην επιθετική ανάκτηση όλων των στοιχείων ενεργητικού που σχετίζονται με την Βernard L. Μadoff Ιnvestment Securities». Προστίθεται επίσης ότι «προς τον σκοπό αυτότα funds που εξυπηρετούνται από την FΑΜ έχουν προσλάβει το νομικό γραφείο Reed Smith LLΡ».  

 Η εταιρεία έχει έδρα στην Ελβετία, διατηρεί ωστόσο γραφεία και στην Αθήνα. Οι προσπάθειες του «Βήματος» να επικοινωνήσει με εκπρόσωπο της εταιρείας δεν καρποφόρησαν. Σύμφωνα με πηγές της αγοράς, η FΑΜ λειτουργεί ως «fund of funds» τοποθετώντας κεφάλαια τρίτων σε funds όπως αυτό που διαχειριζόταν ο Μπέρναρντ Μάντοφ. Ως πρόσφατα η εταιρεία είχε υπό διαχείριση κεφάλαια πάνω από 2 δισ. δολάρια και περιελάμβανε πάνω από 12 «funds of funds» και συμμετοχές σε περισσότερα από 300 hedge funds. Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι η εταιρεία ιδρύθηκε το 1982 από τον κ. Φιξ σε συνεργασία με τον κ.Γ. Εμπειρίκο, γόνο της γνωστής εφοπλιστικής οικογενείας.

Στενές επαφές και με το ίδρυμα του Σπίλμπεργκ

Το φιλανθρωπικό ίδρυμα που δημιούργησε ο τιμημένος με Οσκαρ σκηνοθέτης Στίβεν Σπίλμπεργκ (φωτογραφία) έχει επενδύσει σημαντικό τμήμα των κεφαλαίων του στην «πυραμίδα» που έστησε ο Μπέρναρντ Μάντοφ. Αυτό αναφέρει σε δημοσίευμά της η οικονομική εφημερίδα «Τhe Wall Street Journal». Ο εκπρόσωπος του διάσημου σκηνοθέτη Μάρβιν Λεβί επιβεβαίωσε ότι το Wunderkind Foundation προχώρησε σε επενδύσεις μέσω της εταιρείας του Μάντοφ. Δήλωσε ότι καταγράφηκαν απώλειες αλλά αρνήθηκε να προχωρήσει σε λεπτομέρειες.

Δεν είναι το μοναδικό φιλανθρωπικό ίδρυμα των ΗΠΑ που βρέθηκε εκτεθειμένο. Στα 30 εκατ. δολάρια υπολογίζονται οι απώλειες για το φιλανθρωπικό ταμείο του αμερικανού μεγιστάνα των ακινήτων Μόρτιμερ Ζούκερμαν, στον οποίο ανήκει η ταμπλόιντ εφημερίδα «ΝΥ Daily Νews». «Θα είμαι πιο προσεκτικός σχετικά με την ανάληψη επενδυτικού ρίσκου» δήλωσε ο επιχειρηματίας στο δίκτυο CΝΒC. Στα ιδρύματα που επλήγησαν από την κομπίνα περιλαμβάνεται και το Chais Family Foundation, το οποίο ξοδεύει 12,5 εκατ. δολάρια ετησίως για φιλανθρωπίες στους κόλπους της εβραϊκής κοινότητας. Παράλληλα η Εβραϊκή Ομοσπονδία του Λος Αντζελες ανακοίνωσε απώλειες 6,4 εκατ. δολαρίων.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΑΝΤΟΦ
Γεννημένος σε εβραϊκή οικογένεια της Νέας Υόρκης το 1938, ο Μπέρνι Μάντοφ ήταν ένας θρύλος της Γουόλ Στριτ πριν από τη σύλληψή του την περασμένη Πέμπτη, όταν δύο πράκτορες του FBI έφτασαν στο αξίας 5 εκατ. δολ. διαμέρισμά του στο Μανχάταν. Στα 22 του χρόνια ο Μάντοφ επένδυσε τα 5.000 δολάρια που είχε βγάλει δουλεύοντας το καλοκαίρι ως ναυαγοσώστης στη δημιουργία επενδυτικής εταιρείας. Μέσα σε μία δεκαετία κατάφερε να προσελκύσει εκλεκτούς πελάτες. Επεκτάθηκε στην επενδυτική τραπεζική και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η φήμη του είχε φτάσει σε τέτοια επίπεδα, που έγινε πρόεδρος του χρηματιστηρίου Nasdaq. Ο Μάντοφ διέθετε εξοχικές κατοικίες στο Χάμπτονς της Νέας Υόρκης και στο Παλμ Μπιτς της Φλόριντας, από τις λέσχες των οποίων στράτευε πολλούς από τους πελάτες του. Ο ίδιος και η σύζυγός του Ρουθ ήταν εξέχοντα μέλη της εβραϊκής κοινότητας της Νέας Υόρκης και της Φλόριντας, φημίζονταν για το φιλανθρωπικό τους έργο και είχαν δώσει εκατομμύρια δολάρια στις τέχνες και την εκπαίδευση. Συμμετείχαν επίσης στα συμβούλια πολλών ιδρυμάτων, θεάτρων και πανεπιστημίων. Έχει δύο γιους, τον Μαρκ και τον Άντριου, οι οποίο εργάζονταν στην εταιρεία, όπως και ο αδερφός του Πίτερ και άλλα συγγενικά του πρόσωπα, που λέγεται ότι αγνοούσαν το κόλπο.