Ο Έλληνας καθηγητής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Κοίμπρα της Πορτογαλίας, Ηλίας Σουκιάζης -σε συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία»- δεν μασάει τα λόγια του.

Λέει, χωρίς περιστροφές…

Η Γερμανία έχει επωφεληθεί πολύ από το ευρώ και ένα μεγάλο μέρος του πλεονάσματος που έχει οφείλεται στο έλλειμμα των άλλων ευρωπαϊκών  χωρών.

Ο σκληρός πυρήνας της κρίσης είναι η κερδοσκοπία. Που δεν μπορεί η σημερινή ευρωπαϊκή ελίτ να την αντιμετωπίσει. Όλες οι μεγάλες προσωπικότητες του κόσμου καταγγέλλουν (επί μήνες) αυτή την ασύμμετρη σχέση Ευρώπης-κερδοσκοπίας.

Τις απλές αλήθειες που δεν θέλουν να ακούν οι εκτός θεσμών εξουσιαστές λέει και ο κ. Σουκιάζης. Συγκεκριμένα:

«Τα μέτρα λιτότητας δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα. Δημιουργείται, ένας φαύλος κύκλος ύφεσης, που είναι επικίνδυνος. Μειώνεται δραστικά η κατανάλωση, κλείνουν τα καταστήματα, μειώνεται η βιομηχανική παραγωγή και αυξάνεται η ανεργία. Αυτό συνέβη στην Ελλάδα, αυτό θα συμβεί και στην Πορτογαλία.

Η ανάπτυξη που είναι αναγκαία για να πληρωθεί το χρέος ποτέ δεν θα έρθει μετά από αυτά τα μέτρα.

Ένα από τα μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση Κοέλιο στην Πορτογαλία ήταν η μείωση της εργοδοτικής εισφοράς από το 24% στο 20%. Το σκεπτικό είναι να επιβαρύνονται λιγότερο οι επιχειρήσεις ώστε να κάνουν πιο ανταγωνιστικά τα προϊόντα τους. Πως, όμως, διασφαλίζεται ότι ο επιχειρηματίας θα μειώσει πράγματι την τιμή του τελικού προϊόντος και δεν θα ενσωματώσει το ποσοστό της μείωσης της εισφοράς στο δικό του κέρδος;

Παλαιότερα όταν η ΕΕ έδινε επιχορηγήσεις και κονδύλια με στόχο τον εκσυγχρονισμό των επιχειρήσεων, την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα, πολλοί επιχειρηματίες έπαιρναν τα χρήματα και τα «επένδυαν» σε σπίτια και πολυτελή αυτοκίνητα!!!

Θεωρώ, ότι πρέπει να βρεθεί μία λύση ευρωπαϊκή όπου δεν θα είναι αποδεκτό το μότο: «Η κρίση είναι της Ελλάδας» ή «Η κρίση είναι της Πορτογαλίας». Οι κερδοσκοπικές εταιρείες μετά τις απώλειες κερδών από τη χρηματοοικονομική κρίση του 2008 έχουν βρει θύματα τις μικρές χώρες. Ωστόσο, ολόκληρη η ΕΕ δεν κατόρθωσε να αποφύγει τα κερδοσκοπικά χτυπήματα!  Παράλληλα με τα απαραίτητα μέτρα λιτότητας θα πρέπει να υπάρξουν αναπτυξιακά μέτρα. Πρέπει να συσπειρωθούν οι χώρες, οι ηγέτες και να βρουν μία κοινά αποδεκτή λύση προς το συμφέρον όλων.

Επιμένω, πρέπει να βρεθεί μία λύση πανευρωπαϊκά. Όχι, να βγαίνουν τα κράτη μόνα τους στην κερδοσκοπική αγορά και να πωλούν κρατικά ομόλογα υποκύπτοντας στις αυξανόμενες πιέσεις. Το ευρωομόλογο, όπου θα πωλούνται ευρωπαϊκά ομόλογα με αξιοπιστία και ασφάλεια με λογιστικά επιτόκια της τάξης του 2-3% -και όχι 20 ή 30% που η Ελλάδα υποχρεούται να πληρώσει- είναι κάτι που έχουν προκρίνει αρκετοί επιστήμονες οικονομολόγοι. Από την άλλη, είναι ανάγκη να δημιουργηθεί μία ευρωπαϊκή οικονομική κυβέρνηση με υπουργό Οικονομίας που θα αποφασίζει για τα προβλήματα της Ευρώπης. Μία άλλη λύση είναι να γίνουν επενδύσεις από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων ώστε οι χώρες να καταφέρουν να «ξεκολλήσουν» από την ύφεση και να προχωρήσουν. Το θέμα βέβαια είναι η Γερμανία που δεν έχει έλλειμμα και είναι εξαιρετικά αξιόπιστη να πειστεί να μπει στο χορό με τους υπόλοιπους.

Η Γερμανία έχει επωφεληθεί πολύ από το ευρώ και ένα μεγάλο μέρος του πλεονάσματος που έχει οφείλεται στο έλλειμμα των άλλων ευρωπαϊκών  χωρών. Ένα μικρό «Σχέδιο Μάρσαλ» για χώρες όπως η Πορτογαλία και η Ελλάδα πιθανώς να οδηγούσε σε έξοδο από την κρίση –ακριβώς, όπως επωφελήθηκε η ίδια η Γερμανία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.