Χρονογράφημα της Αλίκης Αλεξίου

Λέω αύριο να βγω στις αγορές.

 Έτσι το λένε τώρα.

Εμείς πριν λέγαμε «πάω στην αγορά» ή «πάω να ψωνίσω» κι άλλα απλά.

Αλλά στην Ευρώπη μιλούν διαφορετικά.

Μάλιστα, υπολογίζουν πως θα καθυστερήσω πολύ να βγω. Εγώ περίμενα αρκετά.

Αλλά η πρόβλεψη πάει μακριά. Και οι καθημερινές ανάγκες πολλαπλασιάζονται.

 Έτσι, αύριο λέω να βγω στις αγορές.

Βέβαια, ξέρω καλά τι με περιμένει.

Μπορεί να βρω λουκέτο στο μανάβικο.

Φοβάμαι πως στο σούπερ μάρκετ κάποιοι υπάλληλοι που με εξυπηρετούσαν ίσως έχουν απολυθεί.

Επίσης, πριν φτάσω στο ταμείο, θα πρέπει να συγκρατηθώ, μη βγει ο λογαριασμός πάνω από το κουτσουρεμένο εισόδημά μου  και ξαναβάλω τα προϊόντα στα ράφια.

Αρκετά προϊόντα τελευταία κάνουν την αντίστροφη διαδρομή, ταμείο-ράφι.

 Όπως και να ‘χει το πράγμα εγώ στην αγορά θα κάνω ό τι έκανα πάντα: θα αγοράζω, δε θα πουλάω.

 Ό τι δηλαδή έκανε και η πατρίδα μου, χρόνια τώρα. Μόνο αγόραζε.

 Θα αγοράσω κυρίως αλλά και θα …«αγορεύσω»  κατά κάποιον τρόπο.

Κάποιον θα συναντήσω, μια άποψη θα διατυπώσω ,έναν αντίλογο θα ακούσω και κανά δυο επιχειρήματα θα αναπτύξω, για να στηρίξω τη θέση μου.

 Έτσι δεν έκαναν και οι αρχαίοι, οι πρόγονοί μου;

 Εκεί στην Αγορά, στην αρχαία Αθήνα,  τον τόπο συγκέντρωσης, συζητούσαν, διαφωνούσαν και αποφάσιζαν για πολλά ζητήματα. Και σοβαρά! Πνευματικά ζητήματα, την αγωγή των παιδιών, τις ανθρώπινες αξίες ή την εξωτερική πολιτική.

Στο υψηλό επίπεδο της Αγοράς συνέβαιναν αυτά βέβαια.

Και στο χαμηλό – υπήρχε κι αυτό – αγόραζαν, ζύγιζαν, πουλούσαν και, γιατί όχι, παζάρευαν.

Αυτά στην αρχαία Αγορά.  

Γιατί στην εποχή μας τα δυο επίπεδα ανακατεύτηκαν για τα καλά. Έγιναν ένα.

Βασική λειτουργία το παζάρεμα.

Καθορίζει τις αγοραπωλησίες, που ορίζουν τις τιμές και την αξία.

Τέλος στις Αξίες. Και σε ένα γενικό ξεπούλημα που εξ-αγοράζονται τα πάντα, ακόμα και η ανθρώπινη συνείδηση, διαμορφώνεται σε αγοραία γλώσσα η αγοραία ηθική.

Και αυτή, η αγοραία ηθική, καθορίζει και τα άλλα θέματα.

Παιδεία, αγωγή, υγεία, κοινωνία, εξωτερική πολιτική. Εκεί φτάσαμε!

Αφού το ΄΄πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος΄΄ κατέληξε σε ΄΄πάντων ανθρώπων μέτρον χρημα΄΄

Αύριο όμως που θα βγω στις αγορές, θα αγορεύσω λίγο περισσότερο.

Το παρατηρώ τελευταία. Λιγότερη ώρα στα ράφια και στην αριθμομηχανή του ταμείου . Λιγότερη έγνοια για τη χωρητικότητα του καλαθιού.

Βαθιά προβληματισμένοι όπως είμαστε, με όσα θλιβερά έγιναν και γίνονται τελευταία θα ακούσω όσους συναντήσω, θα σκεφτούμε, θα αναλογιστούμε και θα καταλογίσουμε ευθύνες και σε μας, θα αναθεωρήσουμε απόψεις.

Και ίσως, διαμορφώσουμε μια νέα αντίληψη ζωής και ίσως αναμορφώσουμε την Αγορά και την επαναφέρουμε στο πρώτο υψηλό της επίπεδο.

Γιατί                           «τον  έπαινο  του  Δήμου  και  των  Σοφιστών, 
                                    τα  δύσκολα  και  τ’  ανεκτίμητα  Εύγε. 
                                    την  Αγορά  το  Θέατρο  και  τους  Στεφάνους. 
                                    Αυτά  πού  θα  σ’  τα  δώσει  ο  Αρταξέρξης, 
                                    αυτά  πού  θα  τα  βρεις  στη  σατραπεία. 
                                    και  τι  ζωή  χωρίς  αυτά  θα  κάμεις.»,

αναρωτιόταν ο ποιητής απευθυνόμενος σε όσους αφέθηκαν, ενέδωσαν, συμβιβάστηκαν και , γιατί όχι,  σε όσους εκβαρβαρίστηκαν στη δίνη των αγορών.

Αλλά ποιος τον άκουγε…