Κανένας από τους πολιτικούς διαχειριστές

δεν λογοδότησε

για το ξέφρενο πάρτυ των δανεικών

Τα ρετιρέ της εξουσίας με τους διαχειριστές που δεν λογοδοτούν για το ξέφρενο πάρτυ των δανεικών έγιναν ο εφιάλτης της εποχής. Μακριά και πέρα από τον πολίτη συνεχίζουν να προκαλούν.

Συνεχίζουν, χωρίς δράμι διορατικότητας ή φιλότιμου, να δυναμιτίζουν το  λαό, που βίαια σπρώχνουν έξω από τα όρια της αξιοπρέπειας και της αντοχής.

Η κυβέρνηση των λογιστών, του ευρωλογιστή πρωθυπουργού, μακριά και πέρα από την εξοργισμένη ελληνική κοινωνία ξέχασε και πάλι ότι υπάρχουν άνθρωποι πίσω, δίπλα και γύρω από τους αριθμούς της νέας κρατικής χρεοκοπίας που ανακοίνωσαν με τον προϋπολογισμό.

Το εθνικό έγκλημα διαρκείας που διαπράττεται στην οικονομία μας επί τόσα χρόνια με τόσους αρπακτικούς προυπολογισμούς λιτότητας, χωρίς αντίκρισμα, έχει μόνο θύμα. Ποτέ ένοχο. Ποτέ κάθαρση.

Θύμα διαρκείας πάντα ένας. Ο λαός!

Ποτέ ένοχος ο πρωθυπουργός ή ο υπουργός Οικονομικών. Ποτέ ένοχο πολιτικό πρόσωπο στην ανοιχτή δίκη της εθνικής διαχείρισης. Πάντοτε αθώοι, αλλά και προκλητικοί τιμητές, οι πολιτικοί κακοδιαχειριστές που χρεώνουν γενιές και χώρα μέχρι τα 3000!!!

Πάντοτε, όμως, ο λογαριασμός στο θύμα –στο λαό. Στον πολίτη για να του πουν πάνω στη «νεκροψία» της τσέπης του: «Πλήρωσε για το καλό σου»…

Διαρκές, το οικονομικό έγκλημα στη χώρα.

Διαρκώς ατιμώρητη η πολιτική ευθύνη και ενοχή

Διαρκείας, η κρίση.

Διαρκής και μη αναστρέψιμη, η εθνική πτώχευση.

Πώς να αναστραφεί αυτή η συνταρακτική πολιτική χρεοκοπία, όταν η εξουσία επί τόσα και τόσα χρόνια ψεύδεται, υποσχόμενη ανάπτυξη που δεν έρχεται, άνοιγμα στην ελπίδα και στο μέλλον που κανένας δεν βλέπει και κάθαρση που φαντάζει σαν άπιαστο ελληνικό όνειρο;

Πως  να αντέξει ο λαός τα μυτερά μαχαίρια και του νέου προυπολογισμού όταν όλες οι πράξεις αριθμητικής είναι του κράτους και μόνο η πράξη της αφαίρεσης για τον ίδιο;

Πως τέλος, να χαμογελάσει ή να αισθανθεί κάποια ασφάλεια ο εργαζόμενος, ο μισθωτός, ο συνταξιούχος όταν βλέπει το αλύπητο κρατικό κλαδευτήρι να θερίζει το όποιο υπόλοιπο κοινωνικού κράτους ή την όποια υπόλοιπη κρατική στήριξη;

Τα πολυτελή ρετιρέ αυτής της νεόπλουτης εξουσίας θα πέσουν. Θα πέσουν γρήγορα γιατί ξέμειναν από ορατότητα. Γιατί, οι «νεο-ιππείς» πολυτελούς ζωής και ακριβών ελαττωμάτων παραμένουν εκτός χώρας ή επισκέπτες της χώρας!..

Το Έθνος δολοφονείται!…

«Θα μας αφανίσει το χρέος» ξέσπασε το ’87 σε κρίση συνείδησης ο Ανδρέας Παπανδρέου που ήταν ο πρώτος που ξεκίνησε το 1981-85 (αγορά όπλων του αιώνα, ΑΤΑ κλπ.) το ξέφρενο γλέντι των δανεικών…

Σημείωση:

Για όσους δεν πρόσεξαν, αυτό το άρθρο πρόβλεψης γράφτηκε πολύ νωρίς –πριν 13 χρόνια (14/11/1998).

Και το ερώτημα:

Περιγράφει ή δεν περιγράφει, με ακρίβεια, το εφιαλτικό μας σήμερα –την ελληνική κόλαση;

Δική σας, η απάντηση.