• Καταγγέλλει ο διάσημος Γερμανός φιλόσοφος

Γιούργκεν Χάμπερμας

ΔΗΛΩΝΕΙ:

• «Ευθύνονται Μέρκελ-Σαρκοζί

για την ομηρεία της Ευρώπης»

• «Απαράδεκτα τα τελεσίγραφα

της Ε.Ε. στην Ελλάδα»

• « Η ευρωπαϊκή ελίτ μεθοδεύει

ΜΕΤΑ-δημοκρατία με πρόσχημα την κρίση»

• «Μόνον οι άνθρωποι έχουν δικαιώματα,

ΟΧΙ τα κράτη»

Ο  Γερμανός φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Γιούργκεν Χάμπερμας έδωσε πρόσφατα διαλέξεις στο Université Paris Descartes και στο Goethe Institute. Αποσπάσματα από τις ομιλίες του, καθώς και τις ανατρεπτικές δηλώσεις του παρουσίασε το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel

Ο Jürgen Habermas είναι θυμωμένος. Είναι πραγματικά θυμωμένος. Η φράση «αυτός δεν είναι τίποτα λιγότερο από έξω φρενών» δεν τον χαρακτηρίζει, γιατί τα παίρνει όλα προσωπικά.

«Μιλώ εδώ ως πολίτης», λέει. «Θα προτιμούσα να κάθομαι  στο γραφείο μου, πιστέψτε με. Αλλά αυτό είναι πολύ σημαντικό. Ο καθένας πρέπει να καταλάβει ότι έχουμε κρίσιμες αποφάσεις να αντιμετωπίσουμε. Γι ‘αυτό εμπλέκομαι  σε αυτή τη συζήτηση. Το ευρωπαϊκό σχέδιο δεν μπορεί πλέον να αφεθεί στον τρόπο που το διαχειρίζεται η ευρωπαϊκή  ελίτ».

Φτάνει πια! Η Ευρώπη είναι το έργο του. Πρόκειται για το έργο της γενιάς του.

«Σε αυτή την κρίση, λειτουργικές και συστημικές επιταγές συγκρούονται» – αναφέρεται σε κρατικά χρέη και την πίεση των αγορών.

«Είναι απλά απαράδεκτο, εντελώς απαράδεκτο», λέει κουνώντας το κεφάλι του, αναφερόμενος στα τελεσίγραφα της ΕΕ και την απώλεια εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας.

«Καταδικάζω τα γερμανικά πολιτικά κόμματα. Οι πολιτικοί μας εδώ και πολύ καιρό δεν είναι ικανοί για τίποτα απολύτως, εκτός από την φιλοδοξία του να επανεκλεγούν.  Δεν έχουν καμία πολιτική ουσία, απολύτως καμία πειθώ»

Πρόσφατα έγραψε  ένα άρθρο στην εφημερίδα Frankfurter Allgemeine, στο οποίο κατηγόρησε τους πολιτικούς της ΕΕ για  κυνισμό και επίσης ότι  «γυρίζουν την πλάτη τους στην ευρωπαϊκή ιδεώδη».

Το νέο του βιβλίο “Zur Verfassung Europas” (“Στο  Σύνταγμα της Ευρώπης») είναι ουσιαστικά ένα μεγάλο δοκίμιο στο οποίο ο ίδιος περιγράφει:

«Ο τρόπος και η ουσία της δημοκρατίας μας έχει αλλάξει κάτω από την πίεση της κρίσης και την φρενίτιδα των αγορών .

Ο Habermas λέει ότι η εξουσία έχει γλιστρήσει από τα χέρια των ανθρώπων και στράφηκε σε φορείς αμφισβητούμενης δημοκρατικής νομιμότητας, όπως το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

«Οι τεχνοκράτες είχαν από καιρό οργανώσει ένα ήσυχο  πραξικόπημα».

«Η Γερμανίδα Καγκελάριος  Angela Merkel και ο Γάλλος Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί συμφώνησαν σε ένα ασαφή συμβιβασμό – το οποίο είναι σίγουρα ανοιχτό σε ερμηνείες – μεταξύ γερμανικού οικονομικού φιλελευθερισμού ενός γαλλικού κρατικισμού», γράφει.

«Όλα τα σημάδια δείχνουν ότι αρέσει και στους δύο η μετατροπή του εκτελεστικού φεντεραλισμού που κατοχυρώνεται στη Συνθήκη της Λισαβόνας σε μια διακυβερνητική υπεροχή του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που έρχεται σε αντίθεση με το πνεύμα της συμφωνίας».

Ο Habermas αναφέρεται στο σύστημα που η Μέρκελ και ο Σαρκοζί έχουν δημιουργήσει κατά τη διάρκεια της κρίσης ως «μετα-δημοκρατία».

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν έχει σχεδόν καμία επιρροή. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει «μια περίεργη, ανασταλτική αρμοδιότητα, χωρίς πραγματικά να είναι υπεύθυνη  για αυτό που κάνει.

Το πιο σημαντικό, όμως, επισημαίνει είναι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, στο οποίο δόθηκε κεντρικός ρόλος στη Συνθήκη της Λισαβόνας –κάτι που ο  Habermas θεωρεί ανωμαλία”  Βλέπει το Συμβούλιο ως «κυβερνητικό όργανο που δραστηριοποιείται στην πολιτική χωρίς να έχει άδεια να το πράξει»

Βλέπει μια Ευρώπη στην οποία τα κράτη οδηγούνται από τις αγορές, στα οποία η ΕΕ ασκεί τεράστια επιρροή στη διαμόρφωση των νέων κυβερνήσεων  – σε Ιταλία και Ελλάδα – και πως αυτό που υπερασπίζεται με τόσο πάθος και αγαπά για την Ευρώπη έχει απλά ανατραπεί .

«Μετά το 2008 κατάλαβα ότι η διαδικασία της επέκτασης, της ένταξης και του εκδημοκρατισμού δεν προχωράει αυτόματα από μόνη της, ότι είναι αναστρέψιμη και ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της ΕΕ, αυτό που βιώνουμε στην πραγματικότητα είναι μια διάλυση της δημοκρατίας. Εγώ δεν πίστευα ότι αυτό ήταν δυνατόν. Έχουμε πλέον φτάσει σε ένα σταυροδρόμι».

O Habermas εξηγεί ακριβώς γιατί βλέπει την Ευρώπη ως ένα σχέδιο για τον πολιτισμό που δεν πρέπει να επιτρέψουμε να αποτύχει, και γιατί η “παγκόσμια  κοινότητα” δεν είναι μόνο εφικτή, αλλά επίσης απαραίτητη, ώστε να συμβιβάσει τη δημοκρατία με τον καπιταλισμό. Διαφορετικά, όπως λέει ο ίδιος, διατρέχουμε τον κίνδυνο ενός είδους μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης – αλλιώς οι χώρες απλώς θα καθοδηγούνται από τις αγορές. «Η Ιταλία μάχεται να εγκαταστήσει τον Monti»  ήταν μια επικεφαλίδα στην εφημερίδα Financial Times της περασμένης εβδομάδας στην Ευρώπη.

Ο Χάμπερμας είναι αυτός που λέει έξω από τα δόντια, πόσο απεχθάνεται τον τρόπο που ορισμένα ΜΜΕ επιδιώκουν την εύνοια της Μέρκελ. πως απεχθάνεται αυτό το είδος συμφώνου καιροσκοπισμού με την εξουσία.

Εξηγεί τα λάθη που έγιναν κατά την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Για την έλλειψη πολιτικής ένωσης και του ” ενσωματωμένου καπιταλισμού», και ζητάει μία οικονομία της αγοράς που ελέγχεται από την πολιτική.

Περιγράφει  την άμορφη οντότητα των Βρυξελλών.Παράλληλα επισημαίνει το γεγονός ότι οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, οι οποίες διαπερνούν την καθημερινή ζωή μας, δεν έχουν ουσιαστικά καμία νομική ούτε νομιμοποιητική βάση. Δεν παραλείπει να υπογραμμίσει  την ευκαιρία που βρίσκεται στη Συνθήκη της Λισαβόνας για τη δημιουργία μιας Ένωσης που είναι πιο δημοκρατική και πολιτικά αποτελεσματική. Αυτό μπορεί επίσης να αναδυθεί από την κρίση, λέει ο Habermas.

Λέει ότι τα κράτη δεν έχουν κανένα δικαίωμα, «μόνο οι άνθρωποι έχουν δικαιώματα, όχι τα κράτη , όχι οι κυβερνήσεις. Ενώ είναι οι πολίτες, που όπως τα κατάφερε η πολιτική σήμερα, έχουν μετατραπεί σε θεατές.

Υπάρχει μια εναλλακτική λύση, λέει, δεν υπάρχει άλλος τρόπος εκτός από την αλλαγή πολιτικής πορείας. Τα ΜΜΕ πρέπει να βοηθήσουν τους πολίτες να κατανοήσουν την τεράστια έκταση στην οποία η ΕΕ επηρεάζει τη ζωή τους. Οι πολιτικοί θα καταλάβουν σίγουρα την τεράστια πίεση που θα πέσει επάνω τους, αν η Ευρώπη αποτύχει.

Αυτό που προσφέρει είναι το είδος του οράματος που ένας συνταγματικός  θεωρητικός είναι σε θέση να διατυπώσει:  Εμείς η “παγκόσμια κοινότητα” θα πρέπει να λύσουμε το  θέμα. Εν μέσω της κρίσης, βλέπει ακόμα “το παράδειγμα της επεξεργασμένης έννοιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως μιας συνταγματικής συνεργασίας μεταξύ των πολιτών και των κρατών” ως ο καλύτερος τρόπος για τη δημιουργία της «παγκόσμιας κοινότητας των πολιτών.

«Αν το ευρωπαϊκό σχέδιο αποτύχει», λέει, «τότε  θα χρειαστούν 100 χρόνια για να φτάσουμε ξανά στο ίδιο σημείο και πάλι «