Έτσι είναι, δεν είναι αλλιώς…

Τα θυελλώδη γεγονότα, ζωής ή θανάτου, έφεραν με πρωτοβάφτιστες διαδικασίες ένα πρωθυπουργό έσχατης επιλογής. Έκτακτων περιστάσεων. Ειδικών μεγάλων ευθυνών!

Ισχυρό χαρτί για το νέο επικεφαλής –συγκεκριμένης λήξης…

Ότι δεν είναι πολιτικός!

Ότι μπορεί (αν θέλει) να μην το κυβερνάει το καταραμένο πολιτικό κόστος.

Η «αθόρυβη αρνητική δύναμη» που μπλοκάρει τη μεγάλη-σκληρή απόφαση.

Το «αθόρυβο ψύχος» που παγώνει κάθε πρωτοβουλία κόντρα στο ρεύμα…

Κάνω λάθος; Αυτό το νόημα δεν μας δίδαξαν τόσα χρόνια;

Για το πώς στο όνομα της πολιτικής πελατείας οι ηγέτες γίνονται ηγετίσκοι. Επικίνδυνοι. Οι ηγεσίες, ηγεσιούλες καταστροφής.

Δεν είναι πολιτικός. Το ένα συν!

Ελπίζω και ελεύθερος από εξαρτήσεις. Όποιου μανδύα.

Αν η μη εξάρτηση αποδειχθεί στην πράξη θα είναι το σημαντικότερο δεύτερο συν για τον ίδιο και τη χώρα.

Γιατί οι «αόρατες εξαρτήσεις» -κοινώς διαπλοκή- ειδικά εδώ στον τόπο μας, σημαίνουν δύο κυβερνήσεις.

Η φανερή που ψηφίζεται και τη βλέπουν όλοι. Και η κρυφή (άνευ ψήφου) που ουσιαστικά κυβερνάει και κανένας δεν βλέπει.

Αυτές, οι «επιθετικές εξαρτήσεις» -που γιγαντώθηκαν από το 1996-  κήρυξαν, πολύ νωρίτερα. υπό πτώχευση μεταπολίτευση και χώρα.

Δεν το αναφέρω τυχαία.

Υπάρχουν και τώρα πολλοί που ανησυχούν. Που συνδέουν το νέο πρωθυπουργό με την περίοδο Σημίτη. Την εποχή –όπως λένε- της διαπλοκής!..

Στο χέρι του είναι να απαντήσει με πράξεις.

Να τους πει:

            «Είμαι εδώ για να σας διαψεύσω»!

Υπάρχουν και άλλοι που δεν τους αρέσει καθόλου –τέτοιες ώρες- το «πρωθυπουργός -τραπεζίτης». Στο χέρι του είναι, να τους διαψεύσει.

Το πώς το ξέρει.

Να βάλει στις νέες κρίσιμες αποφάσεις του ΠΡΩΤΑ τους ξεκληρισμένους πολίτες. Μετά, οι άλλοι. Τράπεζες, ρετιρέ, σινιέ έχοντες, «ευνοικονόμες» κάθε λογής και παραλλαγής…

Αν και στο επόμενο τρίμηνο ξαναεπιτεθούν τα μνημόνια-επιτάφιοι στους πολλούς, στις «νεκρές τσέπες»…

Αν σταματήσουν οι συλλήψεις (που άρχισαν έστω και καθυστερημένα) των μεγαλοοφειλετών…

Αν δεν πληρώσουν, ούτε τώρα που καίγεται ο τόπος οι μεγαλοκαταθέτες στην Ελβετία και όπου αλλού…

Αν δεν φορολογηθούν όπως όλοι οι πολίτες και οι καναλάρχες –που ορισμένοι μανιωδώς απαίτησαν την πρωθυπουργοποίησή του…

Αν δεν τρέξει, το έκτακτο πρόγραμμα ανάπτυξης –τύπου Μάρσαλ- που είναι πια και το μόνο που μπορεί να απασφαλίσει την ΟΠΛΙΣΜΕΝΗ ΒΟΜΒΑ της ανεργίας…

Τότε, και αυτή η ευκαιρία θα χαθεί. Νωρίς-νωρίς…

Αν, όμως, ο Λουκάς Παπαδήμος κάνει τη μεγάλη έκπληξη και δεν εκχωρήσει την πρωθυπουργία του σε κανένα….

Μπορεί, να σπάσει άλατα…

Μούτρα, μουτράκια, πόζες…

«Καταψυγμένες» συμπεριφορές. Νοοτροπίες.

Μπορεί, να δώσει στον Έλληνα την αυτοπεποίθηση. Που ΕΧΕΙ χάσει.

Στην Πατρίδα, την Ελπίδα. Που ΕΧΕΙ ξεγράψει…

Τότε, ο νέος πρωθυπουργός θα πετύχει!

Ίσως, δεν θα θεωρείται θαύμα μία ελληνική επιστροφή στο  Μέλλον!