Ο «γιός θεού», Ασωπός δείχνει ποιοι τον σκοτώνουν…

• Χρονογράφημα της Αλίκης Αλεξίου

Βιομήχανε, γιε της Ευκαιρίας και πατέρα του Ρύπου,

Πολιτικέ ΄Ανδρα, Δήμαρχε, Κοινοτάρχα, πατέρα της Διαπλοκής

κι εσύ, Πολίτη, Κοινέ Θνητέ, παιδί μονάκριβο της Αδιαφορίας

Γνωρίζετε όλοι εσείς το γενεαλογικό δένδρο του Ασωπού Ποταμού;

Ο Ασωπός, κύριοί μου, είναι παιδί του Δία, ή του Ποσειδώνα.

Γιος Θεού, λοιπόν, για βάλε με το νου σου…

Πηγάζει από τον Κιθαιρώνα, δίπλα στον Ελικώνα, βουνά κατοικίες Θεών, Νυμφών, Μουσών. Πηγή της τέχνης και της ομορφιάς! Ψιλά γράμματα, ε;

Συμπεθέριασε με τον ποταμό Λάδωνα, παντρεύτηκε την κόρη του, Μετώπη και γέννησε μόνο δυο γιους και πολλές πολλές θυγατέρες. Θ υ γ α τ ρ ο γ ό ν ο ς.

Και τι κόρες! Νύμφες! ΄Ακου τα ονόματά τους.

Κάπου θα τις συνάντησες τις κόρες ή παράγοντας  προιόντα ή καταναλώνοντάς τα.

Θήβη, Νεμέα, Σαλαμίς, Τανάγρα, Θέσπια, Πλάταια, Εύβοια, Σινώπη, Αίγινα, Φιλύρα, Ισμήνη. ΄Όλες κόρες του Ασωπού (Σ΄ αυτές δε δραστηριοποιείσαι;)

Παραμύθια, θα πεις. Κι όμως είναι απλές αλήθειες ζωής.

Γιατί Ανάπτυξη χωρίς ποταμό, θάλασσα, αέρα, δάση, ανθρώπους και ζώα δε νοούνταν τότε που ο άνθρωπος ένιωθε ότι είναι παιδί της φύσης.

Αίγυπτος και Νείλος. Τίγρης, Ευφράτης και Βαβυλώνα. Θεοποιημένα τα στοιχεία της φύσης στην Αρχαιότητα.

Γνωρίζεις την τύχη του πανίσχυρου Αγαμέμνονα; Ένα ελαφάκι σκότωσε ο τρανός βασιλιάς. Αλλά ήταν και τα ελάφια ιερά και τα δάση και τα άλση τόποι λατρείας, προστατευόμενα όλα από τους Θεούς, αυτά και ο άνθρωπος.

Και δεν τον έσωσαν τον αρχιστράτηγο Αγαμέμνονα ούτε τα Κυκλώπεια τείχη ούτε η χάλκινη πανοπλία του.

                                         Γιατί διέπραξε Ύ β ρ ι.

Γνωρίζεις τη λέξη; Ψιλά γράμματα.

Είναι απλές αλήθειες ζωής που θα μας τις θυμίσει σύντομα η Μάνα-Φύση.

Τα βόδια του ΄Ήλιου τα έφαγαν πεινασμένοι ταξιδιώτες κι όμως η τιμωρία ήταν αμείλικτη. ΄Έχασαν τη μέρα του γυρισμού. [νόστιμον ήμαρ].

Πηγή έμπνευσης οι πηγές (Παγά λαλαίουσα).

Και το θρόισμα της δρυός ήταν το ψιθύρισμα του Θεού. Σιτάρι και στάχυα στην αγκαλιά της Δήμητρας και τα μήλα των εσπερίδων χρυσά. Τότε που ο άνθρωπος ήταν ΄΄χαρίεις΄΄.

Φτωχέ μου Ασωπέ, από τις κορυφές του Κιθαιρώνα ξεκινημένος (αλήθεια, έμεινε πράσινο εκεί;), κυλάς στο Βοιωτικό κάμπο και φουσκώνουν οι φλέβες σου από τα δηλητήρια.

Κι εσύ ταξιδεύοντας μολύνεσαι – τεράστιες μπούκες διοχετεύουν στις αρτηρίες σου τα απόβλητα- και μολύνεις ποτίζοντας τις ρίζες των φυτών, εσύ, ο Θεραπευτής. Αρρωσταίνεις τους ανθρώπους εσύ ο Ευεργέτης και Γονιμοποιός.[Μ΄αυτές τις ιδιότητες λατρεύτηκες].

Και χύνεσαι…εξασθενημένος και ταπεινωμένος στον ευβοϊκό κόλπο μολύνοντας και τη θάλασσα, την καθαρτήρια δύναμη των Αρχαίων.

Η Δικαιοσύνη δε βρίσκει χρόνο να ασχοληθεί μαζί σου.

Κι εμείς ψάχνουμε στα εργαστήρια, άκουσον άκουσον, αν δηλητηριάζεις μόνο τις ρίζες ή και τους καρπούς. Πόσο δηλητήριο κουβαλάς; Είσαι μέσα στα όρια επικινδυνότητας, Ασωπέ, γιε του Δία;

Ρωτάμε εμείς, οι εκτός ορίων!

Εμείς οι αμαθείς, εμείς οι απαθείς.

Ανερυθρίαστα…