Χρονογράφημα της Αλίκης Αλεξίου 

Ακοή. Τι έγινε αυτή η αίσθηση ;

Κύριο μέσο επικοινωνίας, επαφής των ανθρώπων από αιώνων.

Πομπός ο ομιλών, δέκτης ο ακούων.

Και η συνεχής εναλλαγή των ρόλων έδενε φιλίες κι άναβε καβγάδες.

Με τη βοήθεια της ακοής επικοινώνησε κι ο πλάστης με το πρώτο ζεύγος.

Τον Αδάμ και την Εύα. Άκουσαν το Δημιουργό τους (άλλο αν δεν υπάκουσαν).

Κι ο Αδάμ με την Εύα δυό λογάκια τα είπανε μεταξύ τους. Και μιλήσανε και ακούσανε. Βέβαια). Κι εδώ που τα λέμε, έγινε μιά κακή αρχή.

Στο σήμερα τώρα.  Γέμισε ο τόπος πομπούς.

Στα μακρά εκπέμπουν,στα βραχέα, στα F.M. Eκπέμπουν.

Από βουνά κι από ραχούλες εκπέμπουν.

Και δέκτες εμείς, οι απλοί άνθρωποι, ό λ ο ι. Μηδενός εξαιρουμένου.

Δέκτες παθητικοί ή παθιασμένοι. Μη επιλεκτικοί, συνήθως.

Α κ ο ύ μ ε  και συχνά κι ασύνειδα  υ π α κ ο ύ μ ε. Πότε όμως ;

Όταν εκπέμπει το μ η χ ά ν η μ α (τηλεόραση, ραδιόφωνο, υπολογιστής).

 Όταν όμως ε κ π έ μ π ε ι  ο γείτονας, ο σύντροφος, ο  φίλος, το  π α ι δ ί  μας το ίδιο,  κ ο υ φ α μ ά ρ α . Κουνάμε το κεφάλι,τάχα πως ακούμε, σκεφτόμαστε συγχρόνως τι θέλαμε να πούμε – και μας πρόφτασαν .

Σχεδιάζουμε αυτό που θα πούμε και διακόπτουμε ανυπόμονα ,γ ι α  ν α  μ ι λ ή σ ο υ μ ε .  Θέλουμε να μ ι λ ή σ ο υ μ ε , για να μας

α κ ο ύ σ ο υ ν.  Έχουμε έτοιμη την εκπομπή μ α ς από χτες, από προχτές, από πάντα.

Είναι ανάγκη ε π ι τ α κ τ ι κ ή να μας α κ ο ύ σ ο υ ν.

Ποιοι όμως…     

Η ανθρωπότητα ε κ π έ μ π ε ι  S.O.S.

΄Ωρα να παρέμβει ο Δημιουργός. Να πλάσει νέα όντα.

Με  α υ τ ι ά. Και καρδιά. Μεγάλα, τεράστια, τέλεια αυτιά.

Υψίστης ακουστικής, με ακουστικό πόρο μεγίστης διατομής και τύμπανο υψίστης αντοχής. Όντα για ν’ ακούν. Εμάς. 

Εμάς που σκεφτόμαστε μόνο το τομάρι μας.

Εμάς που τα ξέρουμε όλα.

Εμάς που δε μας άκουσε ποτέ κανείς.

Εμάς τους απελπισμένους.

Που  ε κ π έ μ π ο υ μ ε

Φ ω ν έ ς  β ο ώ ν τ ω ν  εν  τη  ο χ λ α γ ω γ ί α .    

Ακούει  κ α ν ε ί ς ;