Χρονογράφημα της Αλίκης Αλεξίου

Μυστήριο, η ουρά.

Πολύστροφη, αλαζονική, αυθάδης…

΄΄Εξουσία΄΄, στα ζώα.

΄΄Πιλοτάρει΄΄ την άμυνά τους ή την επίθεση.

΄΄Γλυκοστρώνει΄΄ την ώρα ύπνου…

Εξαιρείται – άνευ ουράς – ο άνθρωπος.

Το γιατί, ας το βρουν οι ειδικοί.

Εγώ, αν κρίνω από τη γάτα μου –το πλησιέστερο σε μένα είδος που μπορώ να υποβάλλω σε καθημερινή παρατήρηση –θεωρώ ότι η γατούλα μου κάτι κρύβει ή κάτι προστατεύει.Κουνάει με νόημα την ουρά της. Παίζει χαριτωμένα μ’ αυτή και το χαίρεται…

Στις μέρες μας όμως στο θηλυκό, ας πούμε, γένος μία ουρά δε θα είχε να κρύψει και πολλά.

΄Οσο για το κούνημα – γάτα η γυναίκα – διαθέτει τόσα άλλα θέλγητρα.

Μόνο για παιχνίδι, ένα όργανο παραπάνω θα ήταν πολυτέλεια.

 Έτσι έβαλε κι ο άντρας την ουρά στα σκέλια του και εξαλείφτηκε η ουρά σταδιακά. 

Όμως, όσοι επιβουλεύονται το ανθρώπινο γένος φρόντισαν και τού ξανάφεραν την ουρά.

Και δεν τού την κόλλησαν – δόξα τω Θεώ, έχουμε εξαίρετους πλαστικούς χειρουργούς, τύφλα

νά ’ χει ο Πλάστης μας, Θεέ μου, σχώρα με , αλλά έκαναν τον άνθρωπο ουρά, την κορωνίδα της δημιουργίας, συστατικό, μόριο, τρίχα- ανατριχιάζω –  ο υ ρ ά ς !

Κι αντί να σέρνουμε την ουρά μας , όπως παλιά, γίναμε τσιμπούρια στην ουρά της εφορίας, του δημόσιου ταμείου, μικροσωματίδια στην ουρά της τράπεζας, του νοσοκομείου.

Κι ακούμε ,ξαφνικά…΄΄- Στην ο υ ρ ά  σ ο υ , κύριε!΄΄

Κοιτάζεις πίσω σου, χαμηλά, να βεβαιωθείς.

Εφιάλτης κι αυτός ! Δεν έχεις ουρά.  Αλλά  ε ί σ α ι  ουρά.

Και τι ουρά!

Παχιά ουρά , καθόλου ευέλικτη, που κουνιέται νευρικά, γεμάτη τσιμπούρια που αλληλοτρώγονται (μου πήρατε τη θέση μου, εγώ προηγούμαι, μη σπρώχνετε, κύριε ).

Και παράξενη ουρά, χωρίς αρχή και τέλος.

Μάλλον δεν ξέρεις ποια είναι η αρχή και ποιό το τέλος.

Κι ενώ για τη γάτα, από όσο βλέπω είναι παιχνίδι, για σένα είναι πηγή οδύνης.

Αρχίζεις τη μέρα σου από το τέλος ή την αρχή της ουράς.

Ανυπομονείς, αγανακτείς, ασφυκτιάς να φτάσεις στην αρχή, δηλαδή στο τέλος της.

Και τόση προσπάθεια  για να κάνεις  Τ Ι ;

Να πληρώσεις  τα αλλεπάλληλα χαράτσια στην εφορία, το νερό, το ρεύμα,  ό λ α   υπερτιμημένα.

Να βρεις το γιατρό, ζητώντας την υγειά σου. 

Τους τα ακουμπάς, όπως λέει σοφά ο λαός, σού τα παίρνουν, λεφτά με ουρά, και σε κάνουν και ουρά! 

Βέβαια, σ’αυτή την  τ ι μ η τ ι κ ή  ουρά κάθεσαι , όταν έχεις και κατέχεις.

Γιατί όταν δεν έχεις, κάθεσαι σε άλλη ουρά. Αυτή να δεις !

Αίτηση για πρόσληψη, για επίδομα ανεργίας, αίτηση για αποζημίωση λόγω  απόλυσης,

έ ν σ τ α σ η!

Αίτηση για επανασύνδεση με τη ΔΕΗ, για να βρεις για λίγο το φως σου…  

Ήρθε όμως η τεχνολογία και ας πούμε μετρίασε την ουρά. Κολοβοί τώρα, τηλεφωνούμε. 

Εδώ να δεις ουρά μετά…μουσικής.  Κι όταν βρεθεί αφτί-γραμμή για σένα, σε παραπέμπει σε άλλο νούμερο, ή σε πληροφορούν ότι καταχωρίστηκε η αίτησή σου, αλλά προηγούνται άλλα πολλά  τσιμπούρια, διότι έχουν περισσότερα μόρια.  

Είσαι το 333 τσιμπούρι στο κομπιούτερ, στην ηλεκτρονική ουρά, λοιπόν.

Κλείνεις το τηλέφωνο και προσπαθείς να ηρεμήσεις.

Και ονειρεύεσαι πως έχεις, λέει, ουρά και είσαι ξαπλωμένος στη λιακάδα.

Και την κουνάς. Δεξιά – αριστερά.  Δεξιά – αριστερά…