Νομιμοποιεί το σκληρό γερμανικό σχέδιο

τιμωρίας της Ελλάδας

 – ξέχασε το σχέδιο Μάρσαλ ανάπτυξης που υποσχέθηκε

   και ζητάει και νέα περικοπή μισθών κατά 15%  ! ! !

ΑΠΑΝΤΗΣΗ  ΣΤΙΣ «ΜΠΑΡΟΥΦΕΣ» ΜΠΑΡΟΖΟ . . .

«Τηλεφωνικός θάλαμος»  των εντολών Βερολίνου η άλλοτε αυτοδύναμη Ευρωπαϊκή Επιτροπή που υπερηφανευόταν ότι απαρτίζεται από τα δυνατότερα μυαλά του πλανήτη…

Τελευταία απόδειξη υποτέλειας και παρακμής η Έκθεση – Ντροπή Μπάροζο για την Ελλάδα.

Ο κύριος αυτός υπερασπίστηκε το σχέδιο τιμωρίας που έχει επιβληθεί στη χώρα, φτάνοντας στην ακραία βαρβαρότητα να απαιτεί και νέες περικοπές των μισθών κατά  15% !!!

Ο «υπάκουος» κύριος Μπαρόζο, διέπραξε κατάχρηση εξουσίας.

Αγνόησε τέσσερα θεσμοθετημένα Ευρωπαικά γεγονότα με τις «μπαρούφες» που εξαπέλυσε :

Γεγονός 1^ο  :  Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δεν ανακοινώνει συμπεράσματα με αυθαίρετους υπολογισμούς. Οι εκθέσεις βασίζονται σε στοιχεία από τη Eurostat, την ΕΚΤ, τις δικές της Γενικές Διευθύνσεις  και άλλους ευρωπαϊκούς οργανισμούς.

Γεγονός 2^ο  : Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, είναι επιφορτισμένη με την ανάπτυξη πρωτοβουλιών και προτάσεων για την εφαρμογή πολιτικών και νομοθετικών πράξεων για ολόκληρη την ΕΕ

Γεγονός 3^ο: Η Επιτροπή έχει χάσει την αίγλη του παρελθόντος. Αφενός γιατί κατά τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, άλλα Ευρωπαϊκά όργανα αναβαθμίστηκαν (Ευρωκοινοβούλιο, Ευρωπαϊκό Συμβούλιο), αφετέρου γιατί οι ηγεσίες δεν ανταποκρίθηκαν στην πρωτοποριακή θητεία των προκατόχων τους.

Σημειωτέον, ότι  η Επιτροπή, ως υπερεθνικός οργανισμός, αντλούσε τη νομιμοποίηση της, διατηρώντας την ανεξαρτησία της και εξασφαλίζοντας την υποστήριξη των μικρότερων κρατών, που απέβλεπαν στην αρωγή της. Αυτή η παραδοσιακή συμμαχία, μετά τις τελευταίες εξελίξεις τίθεται σε δοκιμασία.

Γεγονός 4^ο: Η Επιτροπή, παρά τον περιορισμό των εξουσιών της, έχει αρμοδιότητες σε ένα τεράστιο φάσμα πολιτικών και δράσεων. Για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις  των αρμοδιοτήτων της, επιζητεί την υποστήριξη, σε μελέτες, τεχνογνωσία, αναλύσεις και πλήθος από εξειδικευμένα οικονομικά και τεχνικά  ζητήματα. Ως εκ τούτου, είναι ευάλωτη σε ομάδες συμφερόντων και λόμπι, που έχουν πρόσβαση στην Επιτροπή, καθώς διαθέτουν τους πόρους και τα τεχνικά μέσα να συνδράμουν, με σκοπό να επιτύχουν δράσεις που θα εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους.

Για να απαντήσουμε στον κ. Μπαρόζο, θα πρέπει να μιλήσουμε τη γλώσσα του.

Η Ελλάδα, προκειμένου να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητα της, πρέπει να υποτιμήσει την πραγματική ισοτιμία, δεδομένου πως δεν υπάρχει συναλλαγματική ισοτιμία, εντός του ενιαίου νομίσματος.

Συνεπώς το τελικό προϊόν που παράγει η ελληνική οικονομία, πρέπει να ανταγωνιστεί τα προϊόντα αντίστοιχων οικονομιών. Η τελική τιμή ενός  προϊόντος εξαρτάται και από άλλα κόστη, εκτός του μισθολογικού.

Ο κ. Μπαρόζο, γνωρίζει – καθώς εμπίπτει  των αρμοδιοτήτων της Επιτροπής – ότι η φορολογία, επηρεάζει το προϊόν. Στην υπερφορολογημένη, εντός βαθιάς ύφεσης ελληνική οικονομία, πόσο ανταγωνιστικό μπορεί να γίνει το τελικό προϊόν ;

Η Ελλάδα, δεν είχε ποτέ ιστορικό σταθερής φορολογικής πολιτικής. Με τις τριμηνιαίες «επιδρομές» της Τρόικας, αυτός ο κύκλος επιδεινώνεται. Η καθυστέρηση της  εναρμόνισης της φορολογίας σε ολόκληρη την ΕΕ, τελικά επιβαρύνει  τη χώρα, προς όφελος γειτονικών χωρών που έχουν χαμηλότερη φορολογία.

Ο ευρωπαίος επίτροπος πρέπει να γνωρίζει ότι εκθέσεις των δικών του οργάνων, ανεβάζουν την επιρροή του κόστους μεταφορών στο 25 -30 %.  Γιατί δεν επιμένει σε αυτή την παράμετρο που έχει σαφή περιθώρια βελτίωσης ;  Αυτό φυσικά αφορά και τους εδώ φωστήρες,  που ενώ ο κόσμος έχει ματώσει από τις περικοπές, αυτοί έπαιζαν με τροπολογίες και αναβολές στο άνοιγμα του κλάδου μεταφορών.

Ένα από τα στοιχεία που επηρεάζουν την ανταγωνιστικότητα, είναι το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Ένα λογαριασμό  που η Ελλάδα πεισματικά κρατάει ελλειμματικό. Αυτό είναι απόδειξη πως η φοροδιαφυγή, όχι μόνο δεν καταπολεμήθηκε, αλλά χειροτέρεψε, εντός του μνημονίου. Βαρύτατες οι ευθύνες της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, αλλά βαρύτατες και οι ευθύνες της Τρόικας που μόλις τώρα καταλαβαίνει ότι το μείγμα της πολιτικής της είναι σε λάθος δρόμο.  

Γερμανοί οικονομολόγοι, σημειώνουν πως αν η Γερμανία απαγκιστρωθεί από τη φοβία του πληθωρισμού και επιτρέψει την άνοδο των εισοδημάτων, η ισορροπία στην ανταγωνιστικότητα θα επανέλθει για τις περιφερειακές χώρες. Και αν επίσης απεξαρτηθεί από την εμμονή να συσσωρεύει πλεονάσματα, θα εξισορροπηθούν τα ελλείμματα,της περιφέρειας. 

Ο κ. Μπαρόζο, απαριθμώντας το σύνολο του προγράμματος (περίπου 380 δις ευρώ), μας είπε πως οι Ευρωπαίοι δίνουν 33.600 ευρώ για κάθε Έλληνα και παρομοίασε το πρόγραμμα, με εκείνο του σχεδίου Μάρσαλ.

Να του υπενθυμίσουμε, ότι από τη συμμετοχή των ελληνικών τραπεζών στο PSI, το ποσό ανέρχεται στα 29 δις ευρώ. Τα ασφαλιστικά ταμεία διέγραψαν περισσότερο από 11 δις ευρώ. Οι έλληνες ιδιώτες, περίπου 4 δις ευρώ. Η προσαρμογή των Ελλήνων για τα δύο μνημόνια υπολογίζεται σε 50 δις ευρώ. Οι εκροές από τις τράπεζες, την τελευταία τριετία φτάνει περίπου 50 δις ευρώ. Η ανεργία που έχει ανυπολόγιστες συνέπειες στην ελληνική κοινωνία ξεπέρασε το 21% και έφτασε 1.1 εκατομμύρια ανέργους.

Επιπλέον η Ελλάδα, ενώ «απολάμβανε» το υποτιθέμενο «σχέδιο διάσωσης», πλήρωνε περισσότερα για εξυπηρέτηση τόκων, από ότι πριν.  Ειδικά για το 2011, η  χώρα πλήρωσε τόκους 16,35 δις ευρώ, ανεβασμένο κατά 23% από το προηγούμενο έτος.  

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φαίνεται να αντιφάσκει, αφού την ίδια ημέρα που ανακοινώθηκε η έκθεση για την  Ελλάδα, μια άλλη έκθεση που αφορά την εργασία στην ΕΕ , επισημαίνει μεταξύ άλλων στις προτάσεις της :

• την καθιέρωση αξιοπρεπών και βιώσιμων μισθών και την αποφυγή των παγίδων που συνεπάγονται οι χαμηλοί μισθοί·

Η προσαρμογή που ζητάει η Επιτροπή, ενώ έχει συντελεστεί άγρια συρρίκνωση του εισοδήματος των εργαζομένων, ξεπερνάει την περίοδο 2000-2009, που υποτίθεται πως πραγματοποιήθηκε υπερβολή. Με δεδομένη την επιβάρυνση από φόρους και χαράτσια, το διαθέσιμο εισόδημα των Ελλήνων έχει φτάσει, ακόμα και είκοσι χρόνια πριν. Μήπως και τότε υπήρχε υπερβολή ;

Γιατί αν ισχύει αυτό, τότε τα προγράμματα σύγκλισης, που αποτελούσαν τον πυρήνα των κοινοτικών πλαισίων στήριξης ήταν ανούσια. Η Επιτροπή αμφισβητεί το δικό της έργο, τις δικές της εκθέσεις συνοχής, τα δικά της προγράμματα. Αυτοαναιρείται και διαγράφει τις προσπάθειες μιας ολόκληρης εικοσαετίας. Μιας εποχής που η Ευρώπη πέτυχε κάποια ουσιώδη σύγκλιση και ανταποκρίθηκε –  έστω οριακά – στις προσδοκίες των λαών της

Ο αντιπρόεδρος της επιτροπής, κ. Antonio Tajani,  και αρμόδιος για τη βιομηχανία και την επιχειρηματικότητα, σε δελτίο τύπου που προηγήθηκε της άφιξης του στην Ελλάδα, σημείωσε :

«Το 2010 υπήρχαν 742.600 Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις (ΜΜΕ) στην Ελλάδα με 2.512.493 μισθωτούς, ποσοστό που αποτελεί πάνω από το 85% της συνολικής απασχόλησης, πολύ πάνω από τον μέσο όρο της ΕΕ».

«H συμβολή των ελληνικών ΜΜΕ στην προστιθέμενη αξία υπερβαίνει επίσης σε μεγάλο βαθμό τον μέσο όρο της ΕΕ (35,3% έναντι 21,8%). Στην πράξη, οι μεγάλες επιχειρήσεις, οι οποίες αντιπροσωπεύουν μόλις το 14 % του συνόλου των θέσεων εργασίας στην Ελλάδα (μέσος όρος της ΕΕ: 33 %) καταφέρνουν, παρόλα αυτά, να παράγουν περισσότερο από το 28 % της συνολικής προστιθεμένης αξίας, γεγονός που αποδεικνύει ότι οι ελληνικές πολύ μικρές επιχειρήσεις έχουν σχετικά χαμηλή παραγωγικότητα. Οι ελληνικές ΜΜΕ απασχολούν κατά μέσο όρο μόλις 2,9 άτομα, πολύ λιγότερα από τον μέσο όρο της ΕΕ που είναι 4,2 άτομα.

Τα συγκεκριμένα στοιχεία αποδεικνύουν, ότι οι εμπνευστές του μνημονίου, δεν έλαβαν υπόψη τους, την οικονομική διάρθρωση και ιδιαιτερότητα της ελληνικής οικονομίας. Αντί να εστιάσουν στη βελτίωση της παραγωγικότητας και στη χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αναλώθηκαν σε ένα αέναο γαϊτανάκι περικοπών και φόρων που γονάτισαν τη χώρα και τη καταδίκασαν σε σπιράλ ύφεσης.

Άλλωστε στο ίδιο δελτίο ο κ. Antonio Tajani, επισημαίνει :

«Η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα είναι απογοητευτική, αλλά το υψηλό ποσοστό ΜΜΕ στην Ελλάδα αποτελεί πλεονέκτημα. Σε όλη την Ευρώπη οι μικρές επιχειρήσεις συνέβαλαν σημαντικά στην ανάκαμψη και δημιούργησαν το 85% των νέων θέσεων απασχόλησης».

Τελικά, μετά από όλα αυτά, εξακολουθείτε να πιστεύετε, ότι το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας, είναι το μισθολογικό κόστος ;

Ξέρετε κανένα, που θα επένδυε σε μια χώρα που ζει με το μπαμπούλα της χρεοκοπίας και μετά από δύο προγράμματα «διάσωσης», αυτός ο κίνδυνος δεν έχει εξαλειφθεί ; Και όταν με τις περίφημες εκθέσεις και τις άστοχες δηλώσεις, αποθαρρύνετε οποιοδήποτε θα σκεφτόταν είτε να επενδύσει, είτε να καταναλώσει. Οι αυτοεκπληρούμενες προφητείες, έχουν γίνει μάστιγα και δεν προσφέρουν καμία υπηρεσία.

Πιστεύετε, ότι ο ενάρετος κύκλος των ευρωπαϊκών χωρών θα άντεχαν 48 ώρες την πίεση που δέχεται η Ελλάδα τα τελευταία τρία χρόνια ;

Παρεμπιπτόντως, ο κυβερνητικός συνασπισμός στην Ολλανδία καταρρέει, με αφορμή τις περικοπές στον προϋπολογισμό. Ακολουθεί και  η Τσεχία, που δυσκολεύεται να χωνέψει πως πρέπει να εκπονήσει πρόγραμμα περιστολής δαπανών.

Είναι ακόμα νωπές οι μνήμες από την περιφρονητική και επικριτική στάση απέναντι στην «αδιόρθωτη» Ελλάδα  και τη ισχυρή σύνταξη με το γερμανικό άξονα, στην επιβολή εξοντωτικών μέτρων στην ευρωπαϊκή περιφέρεια

Τελικά φτάνουμε στο Γεγονός Νο 5, όπου καταδεικνύεται πως οι παραινέσεις του κ. Μπαρόζο  βασίστηκαν περισσότερο σε πολιτικά και λιγότερο σε οικονομικά κριτήρια. Ο ευρωπαίος επίτροπος υπέκυψε στις πιέσεις του Βερολίνου και στον ορθόδοξο νεοφιλελευθερισμό που καθορίζει πλέον όλες τις πτυχές του ευρωπαϊκού εγχειρήματος.

Η Επιτροπή, μετατράπηκε από «φύλακα της εύρυθμης λειτουργίας της ΕΕ», σε  τελάλη των οργανωμένων συμφερόντων.

Οι συσχετισμοί στον Ευρωπαϊκό χάρτη αλλάζουν δραματικά. Το περίφημο «Σύμφωνο Σταθερότητας», θα υποχρεωθεί να συμπεριλάβει και την Ανάπτυξη, αν θέλουν να επιβιώσει η Ευρωζώνη.

Το Ευρωομόλογο είναι προ των πυλών και οι εταίροι συνειδητοποιούν, ότι απομονώνοντας τον «παρία» (βλέπε Ελλάδα), δεν λύνουν τα προβλήματα τους.

Από ότι φαίνεται, η Ευρώπη θα προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα, όπως έκανε κάθε φορά που όλοι στοιχημάτιζαν ότι θα καταρρεύσει