Πολίτης Έλληνας

Ταυτότητα χιλιετιών. Απειροσέλιδη.

Εθνικό μητρώο που τρελαίνει την Ιστορία..

Απίστευτες μεταμορφώσεις ανά τους αιώνες.

Απίστευτα ελαττώματα. Λάθη. Απίστευτες συμφορές.

Απίστευτοι άθλοι!

Απίστευτο μεγαλείο. Προπαντός, όταν όλοι και όλα στρέφονται εναντίον του.

Πολίτης μοναξιάς, ανάδελφος.

Πάντα μόνος του. Κερδίζει-χάνει.

Δεν του χάρισαν ποτέ τίποτα. Ούτε δάκρυ…

Προπαντός, οι «ευγνώμονες φίλοι του»!!!

Ψηλά η σημαία, στο «ΟΧΙ» του ’40.

Ψηλά, και στο «όχι» κατά ΝΑΤΟ το ’98.

Ψηλά, και στο πρόσφατο «όχι» κατά του κατάπτυστου σχεδίου Ανάν το 2004.

Και νάτη, η τερατώδης αντίφαση. Η διαστροφή του.

Κάτω, κρεμασμένες ανάποδα οι πολιτικές σημαίες που σήκωσε. Που ψήφισε,

Αυτός στο «όχι», η επίσημα σημαία του στο «ναι σε όλα». Η πολιτική του εκπροσώπηση. Η δική του επιλογή…

Πολίτης Έλληνας.

Διαχρονικός σταρ της Ιστορίας.

Διαχρονικά, θερμή (παράξενη) σχέση με την Ιστορία.

Όντως.

Η σκληρή Κυρία της Μνήμης τον χάιδεψε. Όσο κανέναν άλλον…

Τον τιμώρησε σκληρότερα (όπως σήμερα) από κάθε άλλον…

Γιατί, αν και γοητεύεται από τον απρόβλεπτο χαρακτήρα του…

Αν και χαίρεται τα απότομα γυρίσματά του…

Δεν μπορεί. Δεν βρίσκει άκρη με την αστάθειά του!..

Δεν μπορεί να εξηγήσει. Ούτε με ψυχίατρο.

Πως αυτός ο Κοσμοάνθρωπος πέφτει χαμηλά. Αυτός, που ανέβασε τα όρια του ανθρώπου.

Αυτός, που χάρισε νέες κορυφογραμμές στην Ανθρωπότητα.

Έλληνας πολίτης.

Χθες-σήμερα, πάντα ίδιος.

Ικανός για όλα!

Αιφνιδιάζει, όταν αιφνιδιάζεται.

Πληγώνει, όταν πληγώνεται.

Μεγαλουργεί, όταν καταστρέφεται.

Καταστρέφει, όταν ελευθερώνεται!..

Πολίτης Έλληνας..

Τι τελικά είναι;

Ξεχωριστός ή λάθος;

Όλες οι αναλύσεις σηκώνουν χέρια. Μπλοκάρουν.

Δεν βρίσκουν τη μία, την αποστομωτική απάντηση.

Δικό του, ασυγχώρητο λάθος. Δική του, ευθύνη που ψήφισε και μπήκε (δεκαετίες) στη ΧΛΙΔΑΤΗ ΖΩΗ των δανεικών. Στα αποφάγια της διαπλοκής. Στο ξεροκόμματο- ρουσφέτι της διαφθοράς.

Ένιωσε κάποιος, «νοματαίος» με τρία (ξαφνικά) αυτοκίνητα έξω από την πόρτα του!!!

Ήξερε ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ, ότι κάποια στιγμή το σφυρί του χρέους θα σημάδευε το κεφάλι του.

Ήξερε, ότι θα σκότωνε την ευδαιμονία του, την Πατρίδα του.

Δικό του, λάθος. Δική του, ευθύνη.

Τα συνεχή εθνικά χαστούκια που μελάνιασαν και  μελανιάζουν Ελλάδα και Ελληνισμό.

Γνώριζε, ότι στήριξε ολέθριες εξαρτήσεις. Σκάνδαλα.

Εντός και εκτός χώρας.

Αρέσει δεν αρέσει.

Γνώριζε τα πάντα και τους πάντες.

Άλλοθι άγνοιας δεν υπάρχει.

Είναι ιστορική δίπλα στην πολιτική και η δική του ευθύνη για τη σημερινή κόλαση που ζει ο ίδιος και  η χώρα του.

Σήμερα δείχνει, ότι έχει αγριέψει. Βγαίνει, στην επίθεση.

Μάχεται, να κατεβάσει στο πεζοδρόμιο την γερμανοσυρόμενη εξουσία που του στραγγαλίζει τη ζωή.

Που του παίρνει τη δουλειά.

Που του αρπάζει τα δικαιώματα.

Που τον πετάει στα σκουπίδια.

Τον Μάιο ανοίγουν οι κάλπες.

Θα ανοίξουν μέσα στο κατάμαυρο παραβάν της χρεοκοπίας…

Θα θυμηθεί ή (πάλι) θα ξεχάσει;

Θα αντισταθεί στο ρουσφέτι, στο «πωλείται σταυρός» κατά Πάγκαλο, στην «Κίρκη» παράδοσης;

Είπαμε.

Μεγαλουργεί, όταν καταστρέφεται.

Για να (τον) δούμε.