«Καταρχάς ο πολίτης αιτών ενιστάμενος ή απλά ιστάμενος

ενώπιον δημοσίου υπαλλήλου

μ΄ ένα χαρτί στο χέρι και αμηχανία στα μάτια

είναι ανεπιθύμητος

και αν επιμένει στο αίτημά του γραφικός μέχρι ύποπτος»

Χρονογράφημα της Αλίκης Αλεξίου

Σας έχουν παραπέμψει ποτέ στον αρμόδιο; Σε δημόσια υπηρεσία;

Τα τελευταία εκατό και βάλε χρόνια;

Σκέφτεστε ότι ο αρμόδιος ίσως βρίσκεται στο διπλανό γραφείο-έπιπλο, ίσως στο διπλανό γραφείο-αίθουσα ή στο διπλανό κτίριο.

Το πιθανότερο «δε βρίσκεται πουθενά» δε σας περνάει απ΄το μυαλό για την ώρα, καθώς τον αναζητείτε στα πολυώροφα  δημόσια κτίρια.

Καταρχάς ο πολίτης αιτών, ενιστάμενος ή απλά ιστάμενος ενώπιον δημοσίου υπαλλήλου μ΄ένα χαρτί στο χέρι και αμηχανία στα μάτια είναι καταρχήν ανεπιθύμητος κι αν επιμένει στο αίτημά του γραφικός μέχρι ύποπτος.

Και ο πιο ευγενής και εξυπηρετικός υπάλληλος θα τον παραπέμψει στον αρμόδιο.

Θα το κάνει βέβαια με πολλή συμπόνοια,που ο πολίτης δεν μπορεί να ερμηνεύσει, αν δεν έχει αρκετή εμπειρία με το ελληνικό δημόσιο.

Γιατί ο αρμόδιος, αν το θέμα ξεφεύγει κάπως απ΄την καθημερινή κι επαναλαμβανόμενη διαδικασία-διεκπεραίωση, είναι πρόσωπο δυσεύρετο και μάλλον ανύπαρκτο.

Δεν το έχετε προσέξει; Η λέξη χρησιμοποιείται μόνο σε αποφατικές προτάσεις για αποποίηση ιδιότητας (εγώ δεν είμαι ο αρμόδιος) και ποτέ σε καταφατικές (ναι, εγώ είμαι ο αρμόδιος).

Γι΄ αυτό η παραπομπή σε αρμόδιο μπορεί να καταλήξει σε νέα παραπομπή (η πράξη είναι μαθηματικώς ατελής) ή σε αποπομπή (το πιθανότερο), σε εκπομπή στα Μ.Μ.Ε. (αν θέλετε να εκτονωθείτε), σε διαπόμπευση (αν δείξετε ότι θυμώνετε) ή -το καλύτερο για σας – σε αναπομπή δέησης εις Κύριον (ο μόνος τ ε λ ι κ ά αρμόδιος).

Εξάλλου η λέξη αρμόδιος – κακά τα ψέματα – είναι λέξη απαιτήσεων.

Το λεξικό βεβαιώνει: Αρμόζω: συνενώνω (κυρίως επί του έργου του ξυλουργού), συγκολλώ.

Και με πολιτιστικό άλμα αιώνων «αρμόζω δίκην» : συντίθημι κατά τους νόμους,εφαρμόζω τη Δικαιοσύνη (και δίπλα η λέξη αρμονία).

Ακούτε ήδη τη μουσική της Ευνομίας;

Προσδεθείτε και προσγειωθείτε στην ελληνική πραγματικότητα: ΔΕΗ,ΟΤΕ,ΕΥΔΑΠ, εφορεία, πολεοδομία και γενικά υπουργεία και αναζητήστε τον αρμόδιο (τον γνωματεύοντα,κρίνοντα,αρεστό,φιλικό-κατά το λεξικό πάντα).

Η λέξη αρμόδιος,λοιπόν,σε πλήρη δυσαρμονία με τη νεοελληνική πραγματικότητα.

Η λέξη όμως παραπομπή, με όλα τα παρακλάδια της, γνησίως νεοελληνική.

Παραπέμπω: πέμπω πέραν τινός (δεν πας στον  αγύριστο και λίγο παραπέρα)

Αποπέμπω: συνοδεύω,του δείχνω την πόρτα (τέλεια εφαρμογή-περάστε έξω κύριε)

Και κάπου πήρε το μάτι μου-μακάρι να κάνω λάθος στα συμφραζόμενα- «συνοδεύω στην τελευταία κατοικία,κηδεύω».

Το λεξικό δε διευκρινίζει πού αναφέρεται η μακάβρια τελετή: σ΄ εσάς ή στο θέμα σας. Θάψτε το θέμα γρήγορα, ξεχάστε το, γιατί στην άλλη περίπτωση (Θεός φυλάξοι) μην ελπίζετε σε καθυστερήσεις,γραφειοκρατία και λοιπά.

Για πότε βρίσκονται δίπλα σας (από πάνω σας για την ακρίβεια) όλοι οι αρμόδιοι (κρίμα που δεν τους βλέπετε)!

Και σας πλησιάζουν με βιασύνη για δυο λόγους:

Πρώτον, γιατί πλέον είστε ακίνδυνοι και δεύτερον, γιατί πάντοτε ελλοχεύει ο ανομολόγητος φόβος: θέλεις να συνέλθει και να ψάχνει πάλι τον αρμόδιο;

Οι καθ΄ύλην αρμόδιοι τώρα που εσείς γίνατε πνεύμα «σφραγίζουν» την περίπτωσή σας οριστικά.