Από τις ειδήσεις: “Η κυβέρνηση για να περιορίσει τις μεγάλες απώλειες από τους τζαμπατζήδες στα δημόσια μέσα συγκοινωνίας σκέφτεται να επαναφέρει τον εισπράκτορα -τη γραφική φιγούρα μίας ολόκληρης εποχής”…

Χρονογράφημα της Αλίκης Αλεξίου

Θυμάστε;

Λεωφορείον ‘’τα πάθη’’. Παμπάλαιο, κακοσυντηρημένο, ξεψυχούσε μαζί με τον εικοστό αιώνα.

Οδηγός, χέρι στο τιμόνι, μάτι στον καθρέφτη.

Και κύριος της εισόδου και της εξόδου, επόπτης των στάσεων και ρυθμιστής των… εντάσεων και της κυκλοφορίας στο διάδρομο ο ε ι σ π ρ ά κ τ ω ρ. Γραφική φιγούρα. Έ δ ι νε ρ έ σ τ α.

Αριθμός καθήμενων 30, ορθίων 15, ποιος θυμάται τα νούμερα… αν τηρούνταν ο κανονισμός, εκατομμύρια υποψήφιων επιβατών θα περίμεναν ακόμα στη στάση.

Αλλά ο μάγος των αριθμών σκυμμένος στο μικρόφωνο συμπίεζε τη μάζα πέρα από τους νόμους της φυσικής.

‘’Προχωρήστε λίγο στο διάδρομο, εσείς, κυρία μου, ένα βηματάκι μπροστά. Στο μέσον πυκνώστε λίγο’’.

Στριμωχτείτε, αγκαλιαστείτε, διπλωθείτε στα δύο, στα τέσσερα, συρρικνωθείτε, εξαφανιστείτε τέλος πάντων. Έπρεπε να μπει και ο τελευταίος.

Πού να βρίσκονται άραγε αυτά τα φοβερά μυαλά. Που ενοχλούσαν βέβαια και ξεβόλευαν το …κατεστημένο του λεωφορείου, τους επιβάτες δηλαδή, που είχαν καταλάβει θέσεις, αλλά για τους κατάκοπους των στάσεων, που δε γνώριζαν πότε θα περνούσε το επόμενο, ήταν ο άνθρωπός τους.

Συνταξιούχοι, απολυμένοι, μεταταγμένοι, ακόμα και μισοπεθαμένοι πρέπει όλοι να κληθούν κατεπειγόντως στα αρμόδια υπουργεία, οικονομίας κυρίως.

Για να αξιοποιηθεί η τεράστια εμπειρία τους στη μαγική συμπίεση των αριθμών.

Και η ευαισθησία τους στην εξυπηρέτηση των αναγκών.

Άνοιγαν οι πόρτες στις στάσεις και το όχημα ξέρναγε μέρος του περιεχομένου κι ύστερα οι αναμένοντας, πλήθος κουρασμένων και αγανακτισμένων, μπούκαραν στο όχημα και έ π ρ ε π ε να χωρέσουν ό λ ο ι.

«Λίγο ακόμα, εκεί στη μέση, εσύ κύριος με τη φαλάκρα, ένα βηματάκι μπροστά, να μπουν κι οι τελευταίοι».

Κι έμπαιναν όλοι! Εκατό, διακόσιοι, τριακόσιοι! Το μάτι του εντόπιζε και το παραμικρό κενό.

Και το συμπλήρωνε, όπως η φύση. Αμείλικτα και χωρίς διακρίσεις. ‘’Εσύ, κύριος, με το κουστούμι, στριμώξου λίγο, να χωρέσει κι ο τελευταίος’’.

Η πόρτα μισόκλεινε μαγκώνοντας σακάκια, τσάντες, που ανέμιζαν στη διαδρομή. Το όχημα στέναζε. Οι όρθιοι ούτε ανάσα. Αν συνέπιπταν οι εισπνοές των επιβατών, με την αύξηση του όγκου, θα εκτοξεύονταν από τα παράθυρα οι υπεράριθμοι.

Αυτό το ελληνικό θαύμα μπορεί και πρέπει να επαναληφθεί.

Εισπράκτορες-οι πρώην- να εγκατασταθούν στο υπουργείο Οικονομίας, όχι για να εισπράξουν, αυτό αν θέλει το καταφέρνει θαυμάσια το υπουργείο.

Έχουμε δείγμα και μάλιστα κακό δείγμα. Αλλά για να συντάσσουν π ο ν ή μ α τ α.

Προυπολογισμός, κονδύλια, δαπάνες, με τη μαγική συμπίεση αριθμών και τη δίκαιη ρύθμιση αναγκών, θα τα χωρέσουν όλα. Κυρίως, όμως για να εκπονήσουν και να παραδώσουν στους μισθωτούς, συνταξιούχους, υποαπασχολούμενους και άνεργους οδηγίες.

Πώς στο εισόδημα των εξακοσίων ευρώ, θα χωρέσουν: ενοίκιο, κοινόχρηστα, ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ και τα ατέλειωτα χαράτσια. Θα φάει ο κοσμάκης και θα πιει και χορτάτος θα κοιμηθεί, αν πληρώσουν και «πληρώσουν» όλοι το αναλογούν τίμημα.

Και θα μείνει και στο κομοδίνο υπόλοιπο, για την εφορία ή για πιθανή ληστεία.

Διαφέρουν;

Κι έτσι το εθνικό όχημα θα κάνει πάλι τη θρυλική διαδρομή Κολιάτσου-Παγκράτι, χωρίς να μείνει κανείς στη στάση

. Στάσιμος, νηστικός, και μακριά από τον προορισμό του.