Το ερώτημα που ξεσηκώνει την υφήλιο

τζογάρει (συνεχώς)

το εμπόριο και σπάει ταμεία…

Η Ιστορία ό,τι γράφει ΔΕΝ ξεγράφει.

Το παγκόσμιο δημοψήφισμα

για Πελέ-Μαραντόνα ΔΕΝ ανατρέπεται.

Ισχύει, σε όλες τις εποχές!

Βραζιλιάνος και Αργεντίνος

παραμένουν «ΑΔΙΑΙΡΕΤΟ ΕΝΑ» κορυφής.

Ακλόνητο ΠΡΩΤΕΙΟ στο ποδόσφαιρο.

ΑΣΥΓΚΡΙΤΟΙ!

Το δαιμόνιο εμπόριο σπάει αυτόν τον κανόνα –και τα ταμεία- όταν τους συγκρίνει…

Τζογάρει με το «ποιος είναι» καλύτερος μεταξύ των δύο «εστεμμένων» με παγκόσμια «στέμματα»…

Δεν ρωτάει  μεταξύ των δύο και όποιων άλλων.

Χτυπάει, νεύρο. Στήνει τον Έναν κόντρα στον Έναν!!!

Επιμένει. Όποτε ρίχνει την ερώτηση το Σύμπαν ανάβει. Ακολουθεί, παγκόσμιος χαμός. Παγκόσμια τρέλα. Παγκόσμιες εισπράξεις!..

Αλληλοσπρώχνονται (μέχρι φανατισμού) για να μπουν στο μεγάλο τζόγο

εκατομμύρια άνθρωποι. Όπου, γης.

Εντάξει.

Οι προτιμήσεις, προτιμήσεις.

Τα γούστα, γούστα.

Οι αγάπες, αγάπες.

Η επιλογή, προσωπικό δικαίωμα. Για όλους. Ανεξαιρέτως!

Αλλά, άλλο το εμπόριο. Άλλο οι ΑΥΘΕΝΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ. Οι χαρισματικές.

Και οι ΔΥΟ σε διαφορετικούς καιρούς και ο καθένας τους

με το διαφορετικό ΔΙΚΟ ΤΟΥ  στυλ και τη διαφορετική ταυτότητα…

Μεγιστοποίησαν το ποδόσφαιρο!

Τράβηξαν, «κατακλυσμούς» ανθρώπων στις εξέδρες.

Γιγάντωσαν, τα γήπεδα.

Άστραψαν, χρώματα ομορφιάς και αρμονίας. 

Έκαναν, ΠΑΜΠΛΟΥΤΟ το θέαμα. Ξετρέλαναν, την τέχνη.

Απογείωσαν, τη φαντασία…

Γκολ, παραλήρημα. Δική τους πάντα «κοπής».

Προσποιήσεις, επινοήσεις, σουτ που δεν είχαν ξαναδεί ανθρώπινα μάτια.

Πειθαρχούσαν, την απείθαρχη μπάλα.

Την έκαναν αυτοί ό,τι ήθελαν και όχι εκείνη…

Που ήταν συνηθισμένη  να έχει αυτή τον πρώτο λόγο. Κανένας άλλος…

 Που γουστάρει να γελοιοποιεί και όχι να βραβεύει τους «παρτενέρ» της…

Όμως, με τους δύο την πάτησε. Έχασε, την «μαγκιά» της.

Ίσως, και την «παρθενιά» της…

Πράγματι. Η απουσία τότε της σημερινής τηλεόρασης (των πολλών ριπλέι) αδικεί τον Βραζιλιάνο. Όπως στην Ελλάδα και τον «Νέστορα».

Που τα διαβολικά γκολ του ποτέ δεν είδαν οι επόμενες γενιές.

Και οι δύο Μαραντόνα και Πελέ είναι ΜΙΑ ΣΧΟΛΗ. Ιδιόκτητη!

Σχολή, των ποιητών της μπάλας. Που κυριαρχεί τέχνη, μυαλό, φαντασία. Το συναρπαστικό ποδόσφαιρο!

Ευτυχώς.

Από πίσω τους με πορεία κορυφής έρχονται «αρχισολίστες». Μπαλαδόροι.

Άξιοι συνεχιστές τους.

Μέσι, Ρονάλντο, Ινιέστα, Σοάρες (και άλλοι) οι σημερινοί.

Ροναλντίνιο, Ρομάριο, Ρονάλντο, Ριβάλντο, Μπατιστούτα, Κρόιφ (και άλλα βαριά ονόματα) οι προηγούμενοι.

Αρέσει δεν αρέσει.

Οι ρεαλιστές της ψυχρής λογικής που λέει:

Το αποτέλεσμα μετράει, όχι το θέαμα…

Ό,τι και να κάνουν θα ηττηθούν.

Γιατί ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΤΗΘΕΙ ποτέ το ποδόσφαιρο δέος της επίθεσης και των γκολ!

Ας το καταλάβουν.

Δεν αρέσουν στο παγκόσμιο κοινό οι άμυνες «ξιφολόγχη». Οι ταχυδύναμες «ταξιαρχίες». Οι μονομαχίες «ταύρων».

Που θέλουν να επιβάλλουν ορισμένοι φοβισμένοι «προπονηταράδες»…

Επομένως.

Το κυρίαρχο ερώτημα σήμερα είναι ένα και μόνο:

Θέλουμε χαρισματικό ποδόσφαιρο των Πελέ, Μαραντόνα και των συνεχιστών τους

ή «μηχανοκίνητες» εντεκάδες;

Τι θέλουμε;

«Μαέστρους ή καταδρομείς»;

ΕΠΙΘΕΣΗ  Ή ΑΜΥΝΑ;

Εδώ σας θέλω!