“ΣΧΟΛΙΑΣΤΕΣ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟΥ” . . .

Παρασκευή, 26 Απριλίου, 2013

 

yps


ή υπουργοί άμεσου έργου
που θα στηρίξουν
τη γονατισμένη κοινωνία;

 

 

Ωραία η διαφωνία. Η στημένη, κάτι πουλάει…

Αρέσει (πολυπαίζεται) η πόζα του αντιρρησία.

Συνήθως, άνευ λόγου. Μετράει, ο ντόρος. Ξεχνιέται, η ουσία.

Δεν ακούς –ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ- σοβαρή αντιπρόταση. Ούτε θα ακούσεις!..

Ωραίο, και το «είπα-ξείπα». Το «ό,τι  μου καπνίσει».

Η θορυβώδης επίδειξη του «τίποτα» από τους (αναρίθμητους) «κυρίους τίποτα»!..

Συνωστισμός, όλες τις ώρες, στην τηλεόραση κραυγών.

Εκεί, όλοι οι παντογνώστες, οι φωνακλάδες, οι νταήδες…

Όσο και αν προσπαθήσεις να καταλάβεις ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΘΕΜΑ ουρλιάζουν… Θα αισθανθείς ηλίθιος.

Χάνεις, και το θέμα και την αξιοπρέπειά σου.


Αυτά συμβαίνουν στην τηλεόραση των κομφερανσιέ.

Στα εκτροχιασμένα (τριτοκοσμικά) κανάλια.  Που «διδάσκουν» το ξεκατίνιασμα σαν νέα εθνική γλώσσα…

Που θυμίζουν, νύχτα-μέρα, το ΥΠΟΑΝΑΠΤΥΚΤΟ (αγράμματο) γούστο τους.


Όταν, όμως, είσαι υπουργός και πάνω από όλα σε κυβέρνηση εκτάκτων περιστάσεων… ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ να ανοίγεις κάθε λίγο και λιγάκι «τηλεοπτικό παράθυρο» αντιρρησία…

Και πότε ο ένας υπουργός και πότε ο άλλος –κατά συρροή- να ΤΟ ΠΑΙΖΕΙ σχολιαστής αμφιθεάτρου της κυβέρνησης που ανήκει.


ΒΑΡΥΤΑΤΑ νοσηρό και επικίνδυνο φαινόμενο…

Ένας υπουργός να στήνει συνεχώς κόντρες. Ψευτοηρωισμούς. Αντί, να παράγει άμεσο έργο. Ολοκληρωμένο. Που τόσο χρειάζονται οι ρημαγμένοι πολίτες.

Προκαλούν «αλλεργικό σοκ» τα συνεχή κρούσματα δημόσιων διαφωνιών.

Όπως (για παράδειγμα) η υπουργική δήλωση εκ των υστέρων που αποφάνθηκε:

«Τερατούργημα η διάταξη για τους συμβασιούχους που αποσύρθηκε. Επικράτησε η νομιμότητα».


Το θέμα δεν είναι αν έχει δίκιο ο θορυβώδης υπουργός. Μπορεί και να έχει.

ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ ΘΕΜΑ είναι που ήταν ο ίδιος –εδώ ή στο βουνό- πριν βγει η λάθος διάταξη;


Γιατί δεν συνεργάστηκε με το συνάδελφό του υπουργό ώστε να αποτραπεί ο νόμος-τερατούργημα (όπως, λέει) και να προστατευτεί η αξιοπιστία της κυβέρνησής του;


Η ερώτηση ζητάει ΚΑΘΑΡΗ απάντηση.

Ας το εννοήσουν. Όλοι. Πειθαρχημένοι και απείθαρχοι…

Η κοινωνία υποφέρει. Δεν ξέρει προς τα πού να στραφεί. Απαιτεί ντρομπροσύνη. Ειλικρίνεια. Από όλους.

Αηδιάζει, με τους θεατρινισμούς.

Και ΔΕΝ συγχωρεί!