Τι κρύβουν και τι δείχνουν

οι δηλώσεις Μέρκελ

Όταν –και όπου- κυριαρχούν οι κραυγές…

Το τζάμι θολώνει.

Η αλήθεια εξαφανίζεται.

Τα γεγονότα αναποδογυρίζονται. Χάνουν, την αξία τους.

Πετάγονται, στα σκουπίδια…

Οι «μόνιμοι» κραυγάζοντες θέλουν την πραγματικότητα ΕΚΤΟΣ συζήτησης.

Θέλουν, εικόνα εμπόλεμη-μπαρούτι.

Που «να απαγορεύει» στον πολίτη (που και αυτός δεν είναι άμοιρος ευθυνών)

να ψάξει που στο διάολο βρίσκεται η αλήθεια και που το ψέμα. Το μεγάλο ψέμα.

Το σουξέ των καιρών που ακούγεται. Νυχθημερόν…

Η αλήθεια ανήκει στις κραυγές. Σε κανέναν άλλον(!!!)

Στη σημερινή Ελλάδα της βαριάς πολιτικής παρακμής έχει κηρυχθεί δικτατορία και στη γλώσσα της:

Εμείς, οι λεβεντάδες –μας λένε και ξαναλένε- εσείς, οι λαγοί, οι ριψάσπιδες.

Εμείς, η αλήθεια. Εσείς, το ψέμα.

Ιδιόκτητο μονοπώλιο, η ευαισθησία. Το αλάνθαστο…

Φτάνει, ένα παράδειγμα. Που δείχνει πόσο ΚΑΤΩ από τον βυθό

βρίσκεται ο κομματικός κατήφορος.

Πριν καν ακούσουν το τι θα πουν οι δύο συνομιλητές του Βερολίνου…

Οι μονίμως κραυγάζοντες έσπευσαν και εξέδωσαν κείμενα μίσους.

Ολικής απόρριψης.

Γιατί θέλουν να κρατούν εν δυνάμει φόβο και οργή. Φοβισμένους πολίτες.

Γιατί ξέρουν.

Ότι αν χαθεί θυμός και αγανάκτηση θα επιστρέψουν

με ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ από εκεί που ήρθαν!..

Είχε κάποια ουσία το «Βερολίνο» ή δεν είχε;

Τι ακριβώς συνέβη;

Ασφαλώς, ψευτο-ερώτημα το ποιος κέρδισε και το ποιος έχασε.

Το παίζουν, οι γνωστές υπερβολές των ΜΜΕ, Που τα δίνουν όλα

για το «άγιο δισκοπότηρο» της τηλεθέασης…

Τροφοδότες, οι ίδιοι και οι ίδιοι λαλίστατοι αναλυτάδες. Κοινώς, αφόρητα νούμερα μίας χρήσης…

Θα σας πω τι πρόσεξα από τις δηλώσεις του Βερολίνου.

Όντως, με ξάφνιασαν.

Ίσως, δείχνουν κάποια αλλαγή πολιτικής της «ΜΟΝΟΣΒΕΡΚΗΣ» Γερμανίας.

Θυμίζω.

Τα τρία τελευταία μαύρα χρόνια που η ΔΙΑΒΟΛΟΘΥΕΛΛΑ της χρεοκοπίας ανέτρεψε εκ βάθρων λαό και χώρα…

Οι Γερμανοί σε όλες τις δηλώσεις τους για την Ελλάδα όταν η χώρα μας:

-Σημείωνε την αιματοκυλισμένη δημοσιονομική της ισορροπία.

-Πετύχαινε, πρωτογενή πλεονάσματα.

-Και ολοκλήρωνε, εν μέσω συγκρούσεων, μεταρρυθμίσεις…

Έλεγαν στερεότυπα περίπου τα εξής:

Η Ελλάδα πάει καλά. Σημειώνει πρόοδο. Και πρόσθεταν παγίως

στην τελευταία παράγραφο τη σκληρή προειδοποίηση του δανειστή:

«Θα πάει καλύτερα αν τηρήσει ΟΛΕΣ τις δεσμεύσεις της».

Στις χθεσινές δηλώσεις Μέρκελ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ δεν είδα –απουσίαζε- την παράγραφο-μαστίγιο. Ο ανοικτός γερμανικός εκβιασμός.

Δεν την είπε, όταν δεσμεύτηκε ότι θα στηρίξει τα επόμενα ελληνικά βήματα.

Που μέσα σε αυτά –και το γνωρίζει- είναι και η έξοδος του ΔΝΤ στο τέλος του χρόνου.

Δεν την είπε, και τη στιγμή που καταλήφθηκε από λυρισμό:

«Ξέρω –είπε- τις δύσκολες στιγμές που περνάει η χώρα, αλλά τα πρώτα τρυφερά φυτά της επιτυχίας είναι ήδη ορατά». Μας θύμισε η ανέκφραστη κυρία κάτι από ποίηση Τένισον.

Μεγάλη έκπληξη.

Όμως δεν είναι τυχαίο. Δεν είναι δική της παράλειψη.

Ότι δεν ξανατόνισε τις ελληνικές δεσμεύσεις έναντι των δανειστών.

Οι Γερμανοί δεν ξεχνούν. Ποτέ τους…

Αντίθετα, δείχνει ότι είναι γερμανική απόφαση.

Να σηκώσει, επιτέλους, τις μπάρες της λιτότητας από το λαιμό της χώρας.

Να στηρίξει την πολιτική σταθερότητα.

Γιατί χωρίς αυτήν ΟΛΟΙ θα χάσουν.

Ελλάδα και Έλληνες. Ευρώπη και Ευρωζώνη. Με πρώτο-πρώτο το Βερολίνο.

Που ύψωσε και κράτησε μέχρι τώρα ΒΑΡΥ ΒΟΥΡΔΟΥΛΑ ποινών

στον τράχηλο εκατομμυρίων Ευρωπαίων.

Αν άλλαξαν οι Γερμανοί –όπως νομίζω- σύντομα θα ξέρουμε.