Ασκήσεις ακροβασίας του “Reuters”

να «διασχίσει»

την επόμενη ελληνική μέρα . . .

Αρέσει στο διάσημο πρακτορείο «να διαβάζει το αύριο»…

Και τολμά, προβλέψεις.

Αλλά φυλάει πάντα τα νώτα του…

Δεν του αρέσει να εκτίθεται. Να ρισκάρει την αξιοπιστία του.

Που σήμερα βεβαίως δεν είναι τόσο ατσαλάκωτη όπως πριν . . .

Λογικό, ότι δεν είναι ποτέ κατηγορηματικό  – και δεν στοιχηματίζει – για την τελική εξέλιξη των γεγονότων.

Έτσι, δίνουν και παίρνουν στα κείμενα του

Το «ίσως»,  το «μάλλον»,  το «πιθανόν», το «μπορεί – ή δεν μπορεί – να συμβεί» . . .

Χαίρεται τις αδυναμίες του και τις «απαλές προσεγγίσεις του» … που δεν δεσμεύουν.

Που τις θεωρεί «καλή άμυνα» για να μην ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΤΕΙ ότι έπεσε έξω (!!!)   

Για πολλές χώρες έχει κάνει προβλέψεις.

Όμως, πολλά βαριά γεγονότα εξελίχθηκαν ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικά από τις γραφές του.  Ποτέ, δεν στοχοποιήθηκε.  Δεν έφαγε γρατσουνιά . . .

Είπαμε, η βελούδινη μέθοδος προφυλάσσει. Προστατεύει από χαστούκια . . .

Νάτο και το νέο άρθρο του για την επόμενη μέρα της Ελλάδας.

Εκτός από τις έγχρωμες εκτιμήσεις του για «όλα τα γούστα» . . . που κανένα δεν ξαφνιάζουν. 

Εγκαινιάζει και το στυλ του «ερευνητή προθέσεων». Που ασφαλώς ξαφνιάζει.

Μοιάζει σαν κάτι που η παραψυχολογία αφήνει εκτός σειράς την πολιτική.

Όντως, ενδιαφέρον.  Διαβάστε τα κυριότερα σημεία του άρθρου :

 Η εκτίμηση ότι η πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης για πρόωρη έξοδο από το Μνημόνιο οφείλεται στο φόβο για επικείμενη πολιτική κρίση. .

Σύμφωνα με το άρθρο ο Αντώνης Σαμαράς χρειάζεται «απεγνωσμένα» μια νέα αφήγηση προκειμένου να διασφαλίσει την υποστήριξη των 180 βουλευτών στην επικείμενη ψηφοφορία για εκλογή προέδρου υπό την αυξανόμενη πίεση των αντιμνημονιακών αριστεριστών.

Στο άρθρο γίνεται λόγος για ένα στοίχημα υψηλού ρίσκου τόσο για την πορεία της ελληνικής οικονομίας όσο και για τη σχέση της Αθήνας με τους εταίρους της στην ευρωζώνη. «Μια ενδεχόμενη αποτυχία από τον Σαμαρά να πετύχει την εκλογή του εκλεκτού για την θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας θα προκαλούσε νέες εκλογές τις οποίeς οι αντίπαλοί του κατά της λιτότητας σχεδόν σίγουρα θα κέρδιζα» συνεχίζει το άρθρο.

Οι συντάκτες κάνουν αναφορά στην παρουσία του πρωθυπουργού στο Βερολίνο οπότε για πρώτη φορά διατύπωσε δημόσια την ελπίδα της Αθήνας να απαγκιστρωθεί από το ύψους 240 δισ. ευρώ πακέτο βοήθειας από ΕΕ και ΔΝΤ έναν χρόνο πριν την προγραμματισμένη λήξη του, στις αρχές του 2016.

«Έχει πολιτική λογική (η κίνηση αυτή). Το ΔΝΤ δεν πιέζει να αποχωρήσει, η κυβέρνηση πιέζει για κάτι τέτοιο» αναφέρει στο Reuters πηγή που γνωρίζει τις εν εξελίξει συζητήσεις.

Όπως επισημαίνεται στο άρθρο, μια τέτοια κίνηση θα απαιτήσει από την Αθήνα να καταγράψει μια σειρά γρήγορων επιτυχών σε διάφορα μέτωπα – μια επιτυχή κατάληξη της αξιολόγησης από την Τρόικα, την εξασφάλιση της ελάφρυνσης του χρέους και τη στήριξη των ευρωπαίων εταίρων για να συνεχίσει μόνη της.

Το πιο ριψοκίνδυνο στοίχημα, κατά τους συντάκτες του άρθρου, είναι το αν η Ελλάδα αφού παραιτηθεί των 12 δισ. ευρώ του υπολειπόμενου δανείου του ΔΝΤ θα καταφέρει να διασφαλίσει τη χρηματοδότησή της δύο χρόνια μετά την αναδιάρθρωση του χρέους (σ.σ. μέσω PSI).

«Αν η Ελλάδα ολοκληρώσει την αξιολόγηση με τις ευλογίες της Τρόικα που θα λέει “περίφημα, πετύχατε πολλά”, αν πετύχει την ελάφρυνση του χρέους και μια δημοσιονομική συμφωνία με την ΕΕ, τότε οι αγορές ίσως πουν “αυτό είναι καλό” και έτσι η Ελλάδα να συγκεντρώσει 10 δισ. ευρώ το 2015» δήλωσε η ίδια πηγή.

«Είναι ένα πραγματοποιήσιμο οικονομικό σενάριο αλλά υπάρχουν ρίσκα για μια χώρα που τώρα άρχισε να βγαίνει ξανά στις αγορές» συμπληρώνει αναφερόμενη στη χαμηλή βαθμίδα της Ελλάδας από τους οίκους αξιολόγησης.

Κατά την Αθήνα το πολιτικό ρίσκο του να μην επιχειρήσει την έξοδο από το Μνημόνιο είναι μεγαλύτερο από το οικονομικό ρίσκο της αποτυχίας μιας τέτοιας προσπάθειας.

Οι συντάκτες του άρθρου εκτιμούν ότι το κλίμα έχει γυρίσει υπέρ της κυβέρνησης: τέσσερα χρόνια λιτότητας οδήγησαν σε πλεόνασμα, έχει πραγματοποιήσει δύο επιτυχημένες εξόδους στις αγορές και η οικονομία είναι σε τροχιά ανάπτυξης το 2014 μετά από έξι χρόνια ύφεσης.

Οι Ευρωπαίοι εταίροι, συνεχίζει το άρθρο, ίσως να είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν την Αθήνα προκειμένου να αποφύγουν να διαταραχθεί η εύθραυστη υπέρ του Μνημονίου πολιτική τάξη στην Ελλάδα.

Ενδεικτική της αλλαγής του κλίματος θεωρούνται τα καλά λόγια της Άνγκελα Μέρκελ για την Ελλάδα και η υπόσχεσή της ότι το Βερολίνο «θα κάνει ότι μπορεί» για να στηρίξει την Αθήνα.

Αυτό που θέλει να διασφαλίσει η Ευρώπη είναι ότι η Αθήνα δεν θα οπισθοχωρήσει σε δημοσιονομικές ατασθαλίες που την έφεραν ένα βήμα πριν την χρεοκοπία, έναν φόβο στον οποίο η Αθήνα σχεδιάζει να απαντήσει με την παρουσίαση ενός σχεδίου για περαιτέρω μεταρρυθμίσεις με στόχο την ισχυροποίηση της οικονομίας και των οικονομικών μεγεθών.

Η εμπιστοσύνη της Αθήνας στις δυνάμεις της έχει αυξηθεί μετά την άρση του τετραετούς αποκλεισμού από τις αγορές μέσω της έκδοσης δύο ομολόγων που έδωσαν θετικά σημάδια για έκδοση ομολόγων μεγαλύτερης διάρκειας, γράφουν οι συντάκτες του άρθρου του Reuters.

Σε περίπτωση, μάλιστα, που ξεκινήσουν μέχρι το τέλος του χρόνου οι συζητήσεις για την ελάφρυνση του χρέους, τότε αυτό μπορεί να βοηθήσει το ΔΝΤ να ανακηρύξει βιώσιμο το ελληνικό χρέος, το οποίο στο τέλος του έτους αναμένεται να βρεθεί στο υψηλότερο επίπεδο του 177% του ΑΕΠ.

Όλα τα παραπάνω, καταλήγει το άρθρο, θα πρέπει να συμβούν πριν τον προσεχή Φεβρουάριο-Μάρτιο όταν και ο Αντώνης Σαμαράς θα χρειαστεί τη στήριξη 180 βουλευτών για να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Με 154 βουλευτές η κυβέρνηση ελπίζει ότι μια έξοδος από το Μνημόνιο θα μπορούσε να τη βοηθήσει να προσελκύσει κάποιους από τους 24 ανεξάρτητους βουλευτές ή και κάποιο μικρό αντιμνημονιακό κόμμα.