Έστειλε στο διάολο Μέρκελ και  Σόιμπλε

για την συμπεριφορά τους στην Ελλάδα

Χέλμουτ Σμιτ. Πραγματικός ηγέτης. Ειλικρινής φιλέλληνας.

Έγραψε ιστορία ως καγκελάριος όταν παρέδωσε ισχυρή Γερμανία στον Χέλμουτ Κολ που τον διαδέχθηκε.

Είναι αυτός, που έστειλε δημόσια στο διάολο Μέρκελ και Σόιμπλε για τα μέτρα εκδίκησης που επέβαλλαν στην Ελλάδα.

Είναι αυτός, που πρωτοστάτησε να αλλάξει η ελληνική εικόνα στην Ευρώπη.

Εκεί, που είχε κυριαρχήσει η γερμανική συκοφαντία για Έλληνες τεμπέληδες και τζίτζικες της Μεσογείου…

Βαριά απώλεια. Και για την Ευρώπη.

Ο Χέλμουτ Σμιτ ανήκει σε αυτούς τους λίγους.

Στην τιμητική πινακοθήκη του έθνους αξίζει μια διακεκριμένη θέση, σαν αυτήν που κατέλαβε εδώ και καιρό στις καρδιές των πολιτών.

Θα του εξασφαλίσουν μια αξιοσημείωτη και αξιαγάπητη μνήμη: ως τον διαχειριστή της πλημμύρας στο Αμβούργο το 1962, τον πολιτικό που κήρυξε τον πόλεμο στους τρομοκράτες της RAF και τους υποχρέωσε να γονατίσουν στο αεροδρόμιο του Μογκαντίσου μετά την απελευθέρωση των 86 ομήρων, τον άνθρωπο που διατήρησε την οικονομική πορεία της χώρας μέσα από τη δίνη δύο πετρελαϊκών κρίσεων, τον “δάσκαλο της Γερμανίας” (Praeceptor Germaniae), τον διακομματικό πρώην ομοσπονδιακό καγκελάριο, ο οποίος ανέκαθεν τάχθηκε πάνω από το συμφέρον του κόμματός του», γράφει στη χθεσινή της νεκρολογία η Zeit, η εφημερίδα της οποίας υπήρξε εκδότης για περισσότερα από 32 χρόνια.

«Πενθούμε για έναν από τους σημαντικότερους Γερμανούς πολιτικούς της μεταπολεμικής ιστορίας»,

είπε ο πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Γερμανίας, Γιόακιμ Γκάουκ.

«Ηταν ένας μεγάλος ηγέτης μέχρι το τελευταίο τσιγάρο», επισήμανε για τον Σμιτ ο υπουργός Εξωτερικών, Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγερ.

Τα τελευταία χρόνια ήταν καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι και είχε πρόβλημα ακοής. Ηταν όμως πνευματικά εναργής.

Σε ομιλία που είχε εκφωνήσει πέρυσι κατά την αναγόρευσή του σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Αθηνών σε ειδική τελετή στο δημαρχείο του Αμβούργου, ο Σμιτ είχε πει:

«Σήμερα έχουμε μεν μια Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, μας λείπει όμως μια κοινή δημοσιονομική πολιτική, μια κοινή οικονομική πολιτική, μια κοινή κοινωνική πολιτική.

Οταν το 2007 Αμερικανοί και Βρετανοί τραπεζίτες βύθισαν όχι μόνο τις δικές τους οικονομίες στο χάος αλλά ολόκληρο τον κόσμο, φάνηκαν καθαρά οι σοβαρές παραλείψεις που ανεχτήκαμε εμείς οι Ευρωπαίοι με το Μάαστριχτ.

Οι συνέπειες, ειδικά για τον ευρωπαϊκό Νότο, είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν. Είμαι αρκετά μεγάλος σε ηλικία ώστε να θυμάμαι την ύφεση του 1929 και αρκετές ακόμη, γι’ αυτό ξέρω τι σημαίνει εκατομμύρια άνθρωποι να είναι άνεργοι ή ποιες είναι οι παραλυτικές επιπτώσεις της ανεργίας των νέων».