Ο πρωθυπουργός των αυτογκόλ…

Το νέο σκληρό κυβερνείο

της ακρωτηριασμένης Ευρώπης

Η Βρετανία, με δική της επιλογή, βούτηξε σε άγνωστο ωκεανό…

Με βαριές συνέπειες που δεν ήξερε και θα τις βρει μπροστά της.

Υπήρχε, όμως, και κάτι που ήξερε.

Ότι με το «όχι στην Ευρώπη» θα διαλυόταν το Ηνωμένο Βασίλειο με την άμεση απόσχιση Σκωτίας και Βορείου Ιρλανδίας.

Τώρα, η ακρωτηριασμένη Ευρώπη αναγκαστικά θα μπει στο μονόδρομο της σκληρής γραμμής.

Θα προχωρήσει με τους ΠΡΟΘΥΜΟΥΣ και ΙΚΑΝΟΥΣ εταίρους.

Και θα αφήσει πίσω της αντιρρησίες και αμφισβητίες. Όλων των ειδών τους κομπλεξικούς…

Η Ελλάδα θα ισορροπεί στην κόψη του μαχαιριού.

Οι πρόθυμοι ακροατές στο διευθυντήριο των Βρυξελών για την Αθήνα από χθες τη νύχτα έπαψαν να υπάρχουν.

Η εξώπορτα του χάους άνοιξε.

 Όρμηξαν, οι εξελίξεις.

Παραίτηση του Ντέιβιντ Κάμερον, αναταραχή στις διεθνείς αγορές και κατάρρευση της λίρας είναι οι πρώτες από τις αναρίθμητες συνέπειες της υπερψήφισης της εξόδου από την ΕΕ από τους Βρετανούς.

Ταυτόχρονα δημιουργούνται και συνθήκες αποσύνθεσης για το ίδιο το Ηνωμένο Βασίλειο.

Το πρώτο αυτογκόλ του δημοψηφίσματος σημειώθηκε. Σκωτία και Βόρεια Ιρλανδία θα πιέσουν τώρα για να διεξάγουν τα δικά τους δημοψηφίσματα απόσχισης, όχι από την Ενωση αλλά από το Βασίλειο.

Οπως φάνηκε και από τα αποτελέσματα του χθεσινού δημοψηφίσματος οι Σκωτσέζοι και οι Ιρλανδοί επιθυμούν να παραμείνουν μέρος της ΕΕ. Ειδικότερα στη Βόρεια Ιρλανδία, θα αυξηθούν και οι φωνές υπέρ της ένωσης με την Δημοκρατία της Ιρλανδίας.

Παράλληλα, σημαντικές χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Ινδία, αλλά και πολλές άλλες, έβλεπαν τη Βρετανία ως πύλη εισόδου στην ενιαία ευρωπαϊκή αγορά, τη μεγαλύτερη του κόσμου.

Μετά το δημοψήφισμα το Λονδίνο δεν θα μπορεί πλέον να διαδραματίσει αυτόν τον ειδικό ρόλο. Μέρος της χρηματοπιστωτικής δραστηριότητας του Σίτι θα μεταφερθεί αλλού, ίσως στην Φρανκφούρτη. Το βέβαιο είναι ότι η Βρετανία, με δική της επιλογή, εισήλθε σε αχαρτογράφητα νερά.

Από την πλευρά της, η ΕΕ θα αντιδράσει «τιμωρητικά» προς το Λονδίνο με απώτερο στόχο την αποτροπή ανάλογων φαινομένων και γενικότερα αποσχιστικών τάσεων και από άλλους στο μέλλον.

Ηδη, η Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία ζητεί δημοψήφισμα. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ολλανδία. Οι απανταχού ευρωσκεπτικιστές αισθάνονται δικαιωμένοι και ενισχυμένοι.

Και εντός άλλων χωρών θα υπάρξουν αποσχιστικές τάσεις όπως στην περίπτωση της Καταλονίας όπου θιασώτες της ανεξαρτησίας θα αδράξουν την “ευκαιρία” για να απαιτήσουν τα δικά τους δημοψηφίσματα απόσχισης.

Υπό αυτό το πρίσμα, ο γαλλογερμανικός άξονας, με ουσιαστική ατμομηχανή το Βερολίνο, θα κληθεί να προχωρήσει ταχύτατα σε κινήσεις που θα καθησυχάζουν λαούς και αγορές, θα θωρακίζουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και θα δημιουργούν νέες προοπτικές εμβάθυνσης.

Το σκηνικό είναι πολυσύνθετο και επιβάλει προσεκτική επιλογή των δράσεων και του τρόπου υλοποίησής τους. Το βέβαιο είναι ότι δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου. Οι εξελίξεις πιέζουν