Έχουν έτοιμα δύο σχέδια οι Τούρκοι

για αιφνιδιαστικές

στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Αιγαίο

ΣΤΟΧΕΥΟΥΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟΥ, ΧΙΟΥ ΚΑΙ ΛΕΣΒΟΥ

Είχε ξαναγραφεί στο διεθνή τύπο ότι η Τουρκία είχε έτοιμα ΔΥΟ ΣΧΕΔΙΑ για στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Αιγαίο.

Πηγή των πληροφοριών που ζεματάνε ήταν οι (πάντα) ανώνυμες μυστικές υπηρεσίες.

Που η ανωνυμία προστατεύεται με άγραφη αυστηρή απαγόρευση και του πληροφοριοδότη και της χώρας του.

Ο σουλτανάκος, «λιμενοφύλακας του Βοσπόρου» με βερμπαλισμό γελωτοποιού που ονειρεύεται Αιγαίο…

Και απειλεί τους πάντες. Με στόχο, Ελλάδα.

Έτσι ξαναβγαίνει στο φως, ο μπαμπέσικος –πάντοτε πισώπλατος- χαρακτήρας του Τούρκου.

Που ποτέ δεν θα αλλάξει.

Ξεφύτρωσε πάλι, στις εφημερίδες με τίτλο «Τουρκικές διεκδικήσεις» ο θρασύτατος επεκτατισμός της Άγκυρας.

Το δημοσίευμα του ιστότοπου mignatiou.com αποκαλύπτει μάλλον το πρώτο σχέδιο κατά του Αιγαίου.

Στόχος, να καταλάβει αστραπιαίως Καστελόριζο, Λέσβο και Χίο.

Τα τρία ελληνικά ΣΥΝΟΡΑ-ΣΗΜΑΙΑ γύρω από την τουρκική ακτογραμμή.

Που σημαίνει κυριαρχία της Ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στο θαλάσσιο τόξο από Καστελόριζο, Κρήτη και Κύπρος έως Χίο και Λέσβο.

Εφιάλτης των Τούρκων, το Άρθρο 121 του ΟΗΕ για το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.

Που νομιμοποίησε τις αχαρτογράφητες ΑΟΖ της περιοχής και κόβει μαχαίρι τις επεκτατικές ορέξεις των Τούρκων.

Η Τουρκία είναι η μόνη από τις υπό ένταξη χώρες στην ΕΕ που δεν έχει υπογράψει τη Διεθνή Σύμβαση που, όμως θεωρείται κοινοτικό κεκτημένο.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα πρέπει να επιστρέψει κανείς πίσω 35 χρόνια, στο 1982, για να καταλάβει το πρόβλημα της Τουρκίας.

Στις 30 Απριλίου 1982 στην Νέα Υόρκη η Τουρκία ήταν μια από τέσσερις χώρες που δεν υπέγραψε τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS III) και ακόμα δεν έχει συνέλθει από αυτή τη μεγάλη ήττα της μια και η ΑΟΖ και τα δικαιώματα νησιών σε ΑΟΖ δημιούργησαν μια αφόρητη πίεση από την οποίαν υποφέρει μέχρι και σήμερα» σημειώνεται.

Η Τουρκία, για πάνω από τρεις δεκαετίες συνεχίζει να αρνείται, ουσιαστικά, την ύπαρξη του Συντάγματος των Ωκεανών και Θαλασσών που δημιούργησε η παγκόσμια κοινότητα το 1982.

«Οι τουρκικές διεκδικήσεις είναι συνδεμένες με οικονομικά συμφέροντα που έχουν σχέση με τα θέματα της αλιείας και των υδρογονανθράκων. Ιδιαίτερα, ο σημερινός Σουλτάνος της Τουρκίας αρνείται την ύπαρξη της έννοιας της ΑΟΖ και δεν θέλει να γίνεται από την κυβέρνησή του καμία αναφορά στην ΑΟΖ γιατί γνωρίζει ότι εάν υπάρξει μια οριοθέτηση με βάση το UNCLOS, η Τουρκία θα λάβει μόνο 7,5% της συνολικής έκτασης του Αιγαίου».

Όπως σημειώνεται στο δημοσίευμα, «η Σύμβαση του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας αναφέρει ρητά (άρθρο 121, παράγραφο 2) ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ ενός νησιού καθορίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζεται και για τις ηπειρωτικές περιοχές.

Έτσι, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο εφιάλτης της Τουρκίας υπήρξε πάντα το Άρθρο 121 του UNCLOS και ενθυμούμαστε τους αγώνες της ελληνικής και της κυπριακής αντιπροσωπείας για την διατήρηση του και το πείσμα της Τουρκίας για εξαφάνισή του.

Η πρόσφατη επιθετικότητα της Τουρκίας και τα τελευταία επεισόδια στα ελληνοτουρκικά είναι περισσότερο από ανησυχητικά γιατί η κλιμάκωσή τους αποσκοπεί στην επιχείρηση κατάληψης τριών νησιών μας: Στοχεύει με μανία το Καστελόριζο, τη Χίο και την Λέσβο».

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι Τούρκοι μπορούν να παριστάνουν ότι η ΑΟΖ δεν υφίσταται αλλά «έχουν βάλει στο μάτι τα τρία αυτά νησιά γιατί σε περίπτωση που καταληφθούν, δίνει μια μεγαλύτερη ΑΟΖ από αυτή που σήμερα δικαιούται.

Μια απλή γεωγραφική ματιά των τριών νησιών είναι εύκολο να δούμε γιατί τα εποφθαλμιούν.

Η κατάληψη του Καστελόριζου δίνει στην Τουρκία ένα μεγάλο μέρος της ΑΟΖ που μας ανήκει στο τρίγωνο Καστελόριζου, Κύπρου και Κρήτης στην Ανατολικό Μεσόγειο που βρίθει από υδρογονάνθρακες. 

Επίσης, η θάλασσα δυτικά της Χίου και της Λέσβου δίνει στην Τουρκία την δυνατότητα να πάρει ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής ΑΟΖ δυτικά αυτών».