Σε άλλες εποχές που υπήρχε ντροπή

ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ σκάρτος

δεν θα παρέμενε στο Δημόσιο

 

 

Η αξιότιμη ΚΥΡΑ ΜΝΗΜΗ δικαίως αισθάνεται εξουσία.

Άμεσης δράσης τον εαυτό της.

 

Κυνηγάει, το ψέμα. Και το ξεσκεπάζει όταν ζητούν τη βοήθειά της.

Δεν είναι μόνη. Έχει γραφιάδες όλες τις ώρες. Νύχτα-μέρα.

 

Κρατάει, κατάστιχα. Για όλους.

Και εκεί, Ο,ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ ΔΕΝ ΞΕΓΡΑΦΕΙ!

 

Ξεπέσαμε, σε εποχή κτηνώδους αθυροστομίας.

Πρόστυχης γλώσσας.

 

Κυριαρχούν, και λογοπαίκτες και λεξοκλέφτες.

Και γλωσσολάγνοι και λεξοπλάνοι.

 

Οι λίγοι (πια) σοβαροί που έχουν κάποιο κύρος σιωπούν.

Δεν σηκώνουν μπόι.

 

ΔΕΝ ΞΕΜΠΡΟΣΤΙΑΖΟΥΝ άθλιους και αθλιότητες.

 

Και τι δεν έχουμε ακούσει…

Πάμε, στα τεφτέρια της Μνήμης.

 

Μας θυμίζουν:

 

Πρώτο, το έμμισθο αριστερό εξαπτέρυγο της κυβερνοπαρεούλας που ζωντάνεψε το όνειρο του τεμπέλη.

 

Είπε:

«Χολέρα, η σταδιοδρομία.»

 

Τι λέει;

Ανίατη αρρώστια, η προσπάθεια, η μόρφωση, η γνώση.

Λέπρα, αγώνας και δουλειά. Ο υγιής ανταγωνισμός. Το ασανσέρ της ανόδου του ανθρώπου.

 

Δεύτερο, ο αριστερός καθηγήταρος μόλις πήρε τα ηνία της Παιδείας είδε ότι ήρθε η ώρα της δικής του «επανάστασης». Της δικής του δόξας.

 

Σήκωσε, τον μπαλτά του και αποκεφάλισε την Παιδεία. Μία και έξω.

 

Βροντοφώναξε και σείστηκε, το «σύμπαν» των αιωνίων φοιτητών, των μεγαλόμισθων συνδικαλιστών, αμαθών και ημιμαθών (η χειρότερη φάρα).

 

«Η Αριστεία είναι ρετσινιά»(!!!)

 

Στη γλώσσα του, στίγμα. Βρώμα, Ζουρλομανδύας.

 

Ξεδιάντροπος ο κύριος, ψήφισε καταλήψεις.

Καταψήφισε, το διάβασμα.

 

ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΟΙ ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΡΙΣΤΟΥΧΟΙ.

 

Τρίτο, η σφαίρα που σκότωσε το άτυχο αγοράκι στο Μενίδι και συγκλόνισε το Πανελλήνιο είπαν πως ήταν αδέσποτη…

 

Βγήκε η υπουργάρα της μπαρούφας να τινάξει τα νεύρα όλων μας.

 

Είπε:

«Η αδέσποτη ήταν μία στραβή»…

 

Και αυτός που δολοφόνησε τι ήταν δολοφόνος ή αδέσποτος;

Πάντως, παραμένει ασύλληπτος.

 

Τέταρτο, τα Εξάρχεια δεν είναι άβατο.

Ούτε η Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου.

Ούτε το Πολυτεχνείο, καθημερινό ορμητήριο βίας.

 

Τότε τι είναι; Ρωτήθηκε ο επικεφαλής –εντελώς αφερέγγυος- για την ασφάλεια του πολίτη…

 

Και να η απάντηση «μνημείο μεγαλοφυίας»(!!!)

«Με τις συλλογικότητες στα Εξάρχεια έχουμε συνεχή διάλογο».

 

Μία ερώτηση:

Και τι είναι αυτές οι συλλογικότητες που κάνουνε γυαλιά-καρφιά κάθε βράδυ το κέντρο της Αθήνας;

 

Απάντηση:

«Είναι το ισχυρό κύμα των νέων που θέλει να αποφορτίζεται».

 

Εννοεί, να ξεσπάει.

ΝΑ ΣΠΑΕΙ βιτρίνες.

Να καίει τρόλεϊ.

Να καταστρέφει περιουσίες.

 

Με τους κατοίκους να ζουν στον τρόμο γιατί δεν μπορούν λόγω κρίσης να μετακομίσουν από την «εμπόλεμη ζώνη».

 

Γιατί ακούγονται αυτές οι αθλιότητες;

Γιατί κρύβουν, ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΕΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ την Αστυνομία.

 

Γιατί τα περισσότερα «ευγενικά παιδάκια» είναι αριστερής ταμπέλας.

Δικά τους. Με γνωστά ονόματα…

 

Για αυτό και τους προσφέρουν ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΧΑΔΙ της μη καταστολής.

Που σημαίνει.

Μη σύλληψη, μη φυλακή. Προκλητική ατιμωρησία.

 

Ο ορισμός, ΕΚΤΡΟΦΕΙΟΥ ΑΝΟΜΙΑΣ!

 

Όταν σπάει ο κανόνας της Ασφάλειας, ΣΠΑΝΕ ΟΛΑ.

Αθήνα και διοικητάδες!!!

 

Υ.Γ.

Όλα τα παραπάνω που διαβάσατε εξηγούν γιατί οι ανέντιμοι υπάλληλοι είναι στο απυρόβλητο.

Εξηγούν, γιατί γίνονται «άγγελοι δημοσίου συμφέροντος» και παραμένουν στις θεσάρες τους.

Πρώτοι πάντα, οι συνδικαλιστάδες. Οι μόνιμοι κεκράχτες και κλακαδόροι των αριστερών «θριάμβων».

Μιλάμε, για απόλυτη ασυλία. Εσκεμμένη.

Δεν ισχύουν ποινικά αδικήματα. Λόγοι τιμής.

Για τον ίδιο λόγο δεν συνέρχονται τα δήθεν πειθαρχικά συμβούλια.

Τα βροντώδη σκάνδαλα απειθαρχίας.

Όλος ο βούρκος εκεί. Στο Δημόσιο.

Δύο αριθμοί δίνουν το πριν και το μετά.

Το 2014 εκδιώχθηκαν 1500 ανυπόληπτοι υπάλληλοι.

Το 2015 κατακόρυφη πτώση. Εκδόθηκαν μόλις 675 αποφάσεις εκδίωξης.

Όμως. Κανένα στοιχείο και κανένας υπεύθυνος δεν λέει αν και αυτοί έφυγαν ή έμειναν.

Και οι καταδικασμένοι, στην αριστερή λέσχη της ντόλτσε βίτα.

Που βαφτίζει επίορκους, τους ανέντιμους.

Τους, χωρίς υπόληψη που σε άλλες εποχές δεν θα έβγαιναν από το σπίτι τους!