Σε επιθανάτιο ρόγχο το όνειρο

των «χαλίφηδων»

για τη νεκρανάσταση του Χαλιφάτου

Αρέσει, δεν αρέσει η αλήθεια έχει κόστος. Πονάει…

Όποιος την φοβάται κρύβεται. Καταλήγει, ψευτάκος.

Ο ανόητος Τζορτζ Μπους ο νεότερος ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ που ξύπνησε το τυφλό μίσος του Ισλάμ κατά της Δύσης.

Είναι αυτός που διέταξε την ανήθικη εισβολή στο Ιράκ.

Σημαία του, το ΣΤΗΜΕΝΟ ΑΙΣΧΡΟ ΨΕΜΑ τα χημικά που ποτέ δεν βρέθηκαν του Σαντάμ Χουσείν.

Αυτός, ο ηλίθιος της Ιστορίας απελευθέρωσε τους δαίμονες που ξεσήκωσαν τις εμπόλεμες φυλές σε ένα γεωγραφικό μήκος και πλάτος ποτισμένο με αίμα αιώνων και αιώνων.

Είναι αυτός, που νεκρανάστησε την ανελέητη έχθρα Σηιτών και  Σουνιτών.

Αυτός, που κρέμασε τον Σαντάμ Χουσείν.

Που όντως, ήταν στυγνός δικτάτορας.

Αλλά, ο κρεμασμένος δεν είχε χημικά.

Και ήταν αυτός που κρατούσε κλειδωμένα τα όπλα σε ευέξαπτες περιοχές.

Που μετά Σαντάμ ξέσπασαν αμέσως σε πολέμους που συνεχίζονται.

Ο Τζορτζ Μπους, ο πανηλίθιος όπως τον έχουν αποκαλέσει οι Αμερικανοί άνοιξε το παγκόσμιο σφαγείο του ISIS.

Τη μεγάλη ανατριχίλα που έζησε όλος ο κόσμος. Τους γονατιστούς αποκεφαλισμούς με χατζάρα σε ζωντανή σύνδεση.

Σήμερα, το τέρας τρόμου των φονιάδων λαβώθηκε.

Πλέει, όπως φαίνεται, λοίσθια.

Όμως ακόμη ο θάνατος δεν του σκέπασε τα μάτια. Δεν ξεψύχησε…

Η μαύρη συμμορία ξέρασε κόλαση.

Ονειρεύτηκε, χαλιφάτο-παγκόσμιο κυβερνείο.

Μέσα σε λίγους μήνες κυρίευσαν μεγάλες περιοχές.

Και έπνιξαν στο αίμα Δύση και Ανατολή με επιδρομές τρομοκρατών.

Άρπαξαν, τα πετρέλαια και το μισό Ιράκ. Το ίδιο και στη Συρία.

Υπό το δικό τους έλεγχο φόβου, ολόκληρη η Μέση Ανατολή.

Ειρωνεία της Ιστορίας…

Αυτή, η γεμάτη μίσος γενιά νεοβαρβάρων.

Αυτοί, οι άνανδροι δολοφόνοι της κουκούλας…

ΤΕΛΙΚΑ, ΗΤΤΗΘΗΚΑΝ.

Σε ένα νοσοκομείο και ένα γήπεδο στην πόλη Ράκα.

Αυτά τα δύο, τους είχαν απομείνει.

Εκεί, συντελέστηκε ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΑΛΙΑ ΓΗΣ η ατιμωτική πτώση τους.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΧΑΛΙΦΑΤΟΥ.

Η ήττα του ISIS δεν ήταν εύκολη, αν και τρεις εγγενείς αδυναμίες της οργάνωσης την καθιστούσαν αναπόφευκτη μακροπρόθεσμα. Πρώτον, το Ισλαμικό Κράτος χρειαζόταν συνεχείς κατακτήσεις για να επιτύχει: στα μάτια των οπαδών η εξάπλωση του χαλιφάτου ήταν ένα σαφές σημάδι ότι η οργάνωση εκτελούσε το θέλημα του Θεού.

Η επέκταση σήμαινε επίσης στρατολόγηση νέων μελών, απόκτηση όπλων και πυρομαχικών, αρχαιολογικών θησαυρών προς πώληση, νέων περιουσιακών στοιχείων από λεηλασίες, τροφίμων για διανομή και νέων πόρων, όπως πετρελαιοπηγές και διυλιστήρια.

Αλλά περαιτέρω επέκταση από τα σουνιτικά εδάφη στη Συρία και στο Ιράκ ήταν αδύνατη. Τα σύνορα ισχυρότερων κρατών όπως η Τουρκία, το Ισραήλ και η Ιορδανία αποδείχθηκαν πολύ ανθεκτικά.

Δεν υπήρχε τρόπος για μια σουνιτική αραβική μουσουλμανική δύναμη να εισχωρήσει βαθιά στο Κεντρικό και Νότιο Ιράκ που κυριαρχείται από σιίτες.

Δεύτερον, η μισαλλοδοξία και η βία από το ISIS προς τις κοινότητες που τελούσαν υπό την εξουσία του υπονόμευσε την υποστήριξη στον τοπικό πληθυσμό. Ενας λόγος για την ταχεία επέκταση της οργάνωσης ήταν ότι οι   σουνίτες τοπικοί ηγέτες στο Ιράκ και στη Συρία έβλεπαν σημαντικά πλεονεκτήματα στην αποδοχή της εξουσίας του ISIS.

Η κυριαρχία του έφερε σχετική ασφάλεια, μια μορφή δικαιοσύνης, και άμυνα ενάντια στους σιίτες και στην καταπίεση του καθεστώτος. Αλλά το 2015, με ένα εξασθενημένο ISIS, ανίκανο να προσφέρει τίποτα άλλο εκτός από βάρβαρη βία, άρχισαν οι μαζικές λιποταξίες.

Τρίτον, το Ισλαμικό Κράτος τα έβαλε με τη Δύση. Αυτή ήταν μια συνειδητή απόφαση, σκληρά εμπεδωμένη στο κίνημα, και δεν ελήφθη από αυτοάμυνα, όπως θεώρησαν κάποιοι.

Οι πρώτοι τζιχαντιστές της οργάνωσης στάλθηκαν για τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ευρώπη στις αρχές του 2014, προτού αρχίσουν οι βομβαρδισμοί από τον αμερικανικό συνασπισμό.

Ο συνδυασμός δυτικής ισχύος πυρός και χρηματοδότησης σε τοπικές δυνάμεις έχει αποδειχθεί επανειλημμένα ισχυρός στο Πακιστάν, στη Νιγηρία, στη Σομαλία, στη Λιβύη, στο Μάλι και αλλού.

Η απόλυτη νίκη εναντίον των τζιχαντιστών είναι δύσκολο να επιτευχθεί, αλλά οι οργανώσεις που στοχεύουν στη Δύση υποχρεώνονται συνήθως να εγκαταλείψουν τα εδαφικά κέρδη τους, ιδιαίτερα τα αστικά κέντρα.

Αλλά είναι εξίσου σαφές ότι οποιαδήποτε νίκη επί του ISIS είναι μερική. Η πρόσφατη στρατιωτική επίθεση δεν συνοδεύτηκε από παράλληλη πολιτική προσπάθεια.

Υπάρχει ακόμα βαθιά δυσαρέσκεια και φόβος μεταξύ των ιρακινών σουνιτών και ο εμφύλιος πόλεμος της Συρίας δεν λέει να τελειώσει. Το έργο της κατασκευής ενός ισλαμικού κράτους έχει ηττηθεί, αλλά η οργάνωση όχι.

Μπορεί ακόμα να κάνει πολύ μεγάλη ζημιά στο Ιράκ, στη Συρία και στη Δύση μέσω συνδεδεμένων ομάδων, των μαχητών που στέλνει για να κάνουν τρομοκρατικές επιθέσεις, και εκείνων που εμπνέει.

Η απειλή από όλα αυτά θα αλλάξει, αλλά δεν θα εξαλειφθεί τώρα που το χαλιφάτο δεν υπάρχει πια.

Μερικοί πιστεύουν ότι το ISIS θα συνεχίσει να υπάρχει ως ένα «εικονικό χαλιφάτο», που θα υποστηρίζεται από προπαγάνδα online, με την οποία θα στρατολογεί επίδοξους τζιχαντιστές στο Λονδίνο, στο Μπέρμιγχαμ, στο Παρίσι, στην Αμβέρσα ή στο Βερολίνο όπως και πριν.

Πολλοί προσήλυτοι από το Ηνωμένο Βασίλειο, το Βέλγιο ή τη Γαλλία ήταν νέοι άνδρες με μεταναστευτικό υπόβαθρο και ποινικό μητρώο για ασήμαντα και μερικές φορές σοβαρά εγκλήματα, και επιφανειακή γνώση της ισλαμικής πίστης, στο όνομα της οποίας ισχυρίζονταν ότι σκότωναν.

Το ISIS τούς πρόσφερε όλα όσα δίνει μια συμμορία δρόμου στα μέλη της – περιπέτεια, κύρος, οικονομικές, ακόμα και σεξουαλικές ευκαιρίες – συν την υπόσχεση της λύτρωσης από τις αμαρτίες του παρελθόντος και της επίλυσης μιας σύνθετης κρίσης ταυτότητας.