“Πάταξον μεν, άκουσον δε”.

Το άρθρο αυτό φίλε Ενωσίτη

δεν σου λέει

τι να κάνεις ή να μην κάνεις.

 

Εσύ ξέρεις, όπως όλοι μας

ότι οι “ΔΕΣΜΟΙ ΨΥΧΗΣ”

έχουν – και θα έχουν- τον πρώτο λόγο

 

Εξουσιαστικό το δικαίωμα σου

λόγω Ιστορίας

να απαιτείς ΑΕΚ

πρωταθλητισμού εντός και εκτός.

 

 

Εξηγούμαι.

Ομορφιά ειλικρίνειας. Που χαίρεσαι.

Η ευθύτητα της σχέσης μου

με τον ΟΛΟΝ της ΑΕΚ.

Το αλεξίσφαιρο πολυ-αθλητικό κέντρο – κράτος.

Μια αδιαπραγμάτευτη αγάπη…

ένας συγκλονιστικός ψυχισμός, ο αδιάσπαστος δεσμός ΑΕΚ και ΑΕΚτζή.

Ομάδας και ομαδόφιλους.

 

Που πάντοτε θα είναι αθλητική κουλτούρα πλειοψηφίας.

Ποτέ, μειοψηφία. Ακόμα και τις στιγμές που θυμώνει.

Που τον συνεπαίρνει ο πόνος της ήττας…

Προς στιγμήν, μπορεί να τα κάνει γυαλιά καρφιά.

Μόνο προς στιγμήν…

 

Το θέμα, μου είναι το ΑΕΚ – μπάσκετ, των ρεκόρ.

Το Χθες και το Σήμερα.

Ο “2ος ΓΙΓΑΝΤΑΣ” πυλώνας πλούτου

στην απειρότομη ιστορίας της ενιαίας ΑΕΚ.

 

Απευθύνομαι στους ογκώδεις κίτρινους πληθυσμούς.

Που ποτέ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ αξιόπιστα καταμετρηθεί…

 

Δεν εξαιρώ κανέναν. Ούτε τον αμφισβητία, ούτε τον γκρινιάρη, ούτε τον μοιρολάτρη.

Γιατί όλοι με τον τρόπο τους αγαπούν και ζουν

με τις δύο όψεις της αγαπημένης ομάδας τους.

Νίκη και ήττα. ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΠΟΝΟ.

Χειροκρότημα, με ψηλά το κεφάλι. Καημός, με κάτω το κεφάλι.

 

Που είναι το ΜΕΓΑΛΟ ΘΕΜΑ όπως εγώ το αξιολογώ;

Βρίσκεται πάνω στο ερώτημα:

Πως γίνεται να ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ ο μεγάλος όγκος των ΑΕΚτζήδων από το μπάσκετ; Και μάλιστα την Αυτού Μεγαλειότητα…

 

Πως γίνεται να απουσιάζουν οι πανίσχυρες εξέδρες ακόμα και στην σημερινή ομαδάρα, οικουμενικού πρωταθλητισμού;

Παραμένει αναπάντητη η κλήση. Σε ένα καθοριστικό ερώτημα.

 

Φίλε Ενωσίτη, και για μένα και για σένα…

Μια, είναι η ευθεία. Ένα το τέρμα της. Μια η καρδιά.

Τρία τα γράμματα. ΑΕΚ.

 

Δεν πρόκειται να σου πω τι να κάνεις.

ΔΙΚΗ ΣΟΥ η απόφαση. ΚΑΤΑΔΙΚΗ σου.

 

Το μόνο που μπορώ να σου ζητήσω

είναι να ΞΕΨΑΧΝΙΣΕΙΣ, κοινώς να τους αλλάξεις τον αδόξαστο.

ΠΟΙΟΙ είναι οι λόγοι της συνεχιζόμενης μεγάλης αποχής από το μπάσκετ;

 

Θα έχει μεγάλη αξία να βρεις εσύ – όλοι οι Ενωσίτες – τις ολόσωστες απαντήσεις.

Που σήμερα δεν υπάρχουν.

Σου θυμίζω τρεις αθάνατες αξίες.

 

Πρώτη, το “κατόπιν εορτής” είναι διάσημη φράση του Πλάτωνα.

Μιλάει γι’ αυτόν που φτάνει πολύ αργά. Κοινώς αυτόν που χάνει το τρένο…

 

Δεύτερη, το “ες αύριον τα σπουδαία”. Φράση του Θηβαίου Πολέμαρχου Αρχίας, που του στοίχισε τη ζωή…

Γιατί, αγνόησε την προειδοποίηση ότι την επομένη θα τον σκότωναν οι οπαδοί του Πελοπίδα.

 

Και τρίτη, το πασίγνωστο “πάταξον μεν, άκουσον δε”.

 

Μ’ αυτή την ιστορική αλήθεια είναι ταυτισμένο το σημερινό άρθρο μου καρδιάς.

Ολόφατσο με την καρδιά του ΑΕΚτζή. Διαλέγεται, δεν εντέλλεται.

 

Θέτει θέμα συνεννόησης. Αλληλεγγύης.

Δεσμό εμπιστοσύνης.

 

Τι έπαθε ο καθυστερημένος; ΑΥΤΟΗΤΤΗΘΗΚΕ!

Τι έπαθε ο πολέμαρχος με την αναβολή του; Την επομένη δολοφονήθηκε.

 

Επομένως και εγώ και ο κάθε ΑΕΚτζής, όλοι μαζί, ακόμα και οι δύσπιστοι, πρέπει να δούμε την αξία. Του ”ΑΚΟΥΣΟΝ ΔΕ”.

Είναι αξιακή προτροπή. Συναισθηματική εξέγερση.

Νίκη της καρδιάς του ΑΕΚτζή να εισβάλει ο μεγάλος όγκος –

το συναισθηματικό του κίνημα.

ΔΙΠΛΑ στην Βασίλισσα του.

 

Αυτή θα είναι η λύτρωση του. Να βροντοφωνάξει ξεσκίζοντας τους ουρανούς

στην πρωταθλήτρια της Ευρώπης ΜΙΑ ΣΥΓΝΩΜΗ.

Και να της πει:

Είσαι η Βασίλισσας μας

και θα είσαι αιώνια Βασίλισσα μας.

ΕΜΕΙΣ ΜΕ ΣΕΝΑ, ΠΑΝΤΑ ΕΝΑ.

 

Άγνωστε ή γνωστέ φίλε ΑΕΚτζή. Σου μίλησε μόνο η καρδιά μου.

Καμιά άλλη σκοπιμότητα. Εντελώς άγνωστη στο χαρακτήρα μου.

Αυτό το άρθρο ειλικρίνειας δεν είναι εμποράκος. Ούτε πλασιέ ντενεκέδων…

Είναι, το “ΑΚΟΥΣΟΝ ΔΕ”!

Ο έντιμος, ο αξιακός διάλογος.

Που σε προειδοποιεί. Αν θέλεις μεγάλη ΑΕΚ,

τότε όπλισε ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΞΕΔΡΕΣ.

 

Μέσω των δικών σου πληθυσμών,

βλέπουν οι άλλοι – οι ουδέτεροι – αν είναι ή δεν είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ Η ΟΜΑΔΑ ΣΟΥ.

 

Το “Άκουσον δε” δεν είναι προτροπή.

Είναι συναισθηματικό κίνημα. ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ!