Οι μεγαλειώδεις καιροί
της Αγιά Σοφιάς
καταφτάνουν νωρίτερα
από τις προβλέψεις
-κι όμως, το ΘΑΥΜΑ, απαξιώνεται…

Η Αυτού Μεγαλειότητα
γύρισε στα ρετιρέ της Ιστορίας της.
-Άστραψε και βρόντηξε στην Ευρώπη.
Κι όμως, μηδέν στήριξη.
Άδειες ΣΥΝΕΧΩΣ εξέδρες

Αχάριστοι και κόλακες
ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΟΛΩΝ (!!!)

Παράξενος πρόλογος. Ιδιότροπος.
Τρέχει, σκέψεις που ξαφνιάζουν.
Όμως, ξεκάθαρο το νόημα του.

Δείχνει πραγματικότητες που περνάνε
απρόσεχτες. Συνήθως, αθέατες…
Που ΣΤΟΙΧΙΖΟΥΝ.

Ποιες είναι αυτές;

Πρώτον, ο άνθρωπος από την πρώτη στιγμή του στη γη…
βρισκόταν ανάμεσα σε δύο αντίπαλες δυνάμεις.
Ακραίες, αλλά εξίσου παντοδύναμες.
Η μια, το ναι και όχι. Η άλλη, το καλό και το κακό.
Και οι δύο, ταμπέλα ζωής. Ακλόνητη.
Η βαρύτητα που ποτέ δεν διαπραγματεύεται
ΙΣΟΠΕΔΩΣΕ την ανισότητα.
Επέβαλε, ΕΛΞΗ ΤΩΝ ΑΚΡΩΝ.
Κούμπωσε, αρνητικό και θετικό.
Άναψε την ΑΛΦΑ ΠΛΕΥΡΑ του ασύμβατου.
ΓΕΝΝΗΣΕ ΤΟ ΦΩΣ!
Τον ηλεκτρισμό πολιτισμού. Το άλμα ποιότητας. Την ΑΛΛΗ ΖΩΗ.

Δεύτερον, μόνιμοι συνοδοί.
Οι δύο αντιμαχόμενες όψεις με τον άνθρωπο.
Συντρέχουν συνεχώς, χωρίς στάση.
Καθημερινό, το διπρόσωπο φαινόμενο.
Ηθικός και ανήθικος. Ευγενής και αγενής. Φίλος και εχθρός.
Έντιμος και ανέντιμος.
ΕΥΓΝΩΜΩΝ και ΑΓΝΩΜΩΝ.
Ειλικρινής και κόλακας.
Οι αχάριστοι και οι κόλακες, ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΟΛΩΝ!
Ο Μολιέρος είχε ζητήσει από τον φίλο του Λουδοβίκο
η αχαριστία και η κολακεία να μπουν στον ποινικό κώδικα κακουργημάτων (!!!)

Τρίτον, η διμορφία συνεχίζεται.
Κυρίαρχο, το συν και πλην. Χωρίς τέλος.
Ο κόσμος δεν αλλάζει. Έτσι, θα κινείται. Όμηρος της βαρύτητας
που ο άνθρωπος ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να ανατρέψει.

Οι αρνητικές πραγματικότητες που περνάνε αδιόρθωτες στοιχίζουν.
Δεν αντέχονται. ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ!

Δεν γίνεται. Δεν μπορείς να δεχθείς να κυριαρχούν κόλακες και αχάριστοι στην πολιτική, στην κοινωνία, στον αθλητισμό.
Παντού, πρώτο τραπέζι.

Στέκομαι στις επίκαιρες εικόνες που ΑΥΘΑΔΙΑΖΟΥΝ προκλητικά και στις δύο ΑΕΚ.
Και ρωτώ:

Πως να ανεχθείς τη γιγαντογραφία αχαριστίας απέναντι στην Αγιά Σοφια;

Το έργο ΔΕΟΥΣ που ανυψώνεται και ολοκληρώνεται με απίστευτες ταχύτητες.
Εντούτοις, ΑΚΟΥΣ να απαξιώνεται.

Δεν εννοώ την αντίθετη άποψη. Το δικαίωμα που δεν αγγίζεται.
Μιλάω, για ύβρεις και υβριστές. Για ήχους ζούγκλας.

Και πως να συγχωρήσεις τις καθημερινές άσεμνες εκφράσεις προς τον δημιουργό
του μνημειώδους αριστουργήματος.
Αυτού, που ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ τις ημερομηνίες που είχε δεσμευτεί.

Εξηγούμαι. Για μένα, τέλειος τζέντλεμαν είναι ο χρόνος.
Που ποτέ δεν καθυστερεί δευτερόλεπτο. Πάντα, στην ώρα του.
Η Αγιά Σοφιά τον προσπέρασε. Και όπως πάει, η μεγαλοπρεπής εποχή της θα’ ρθει νωρίτερα από τις προβλέψεις.
Επομένως. “Κρείττον του λαλείν το Σιγάν”. Για όλους.
Εμπαθείς και αισχρόστομους.
Σήμερα, ΑΕΚ και αχαριστία είναι ανάρμοστη σχέση. Διαφορετικοί κόσμοι. Ώρα να λήξει. Το ταχύτερον.

Το ίδιο ισχύει και για την “Αυτού Μεγαλειότητα”. Που ξέφυγε από τα έγκατα της ντροπής.
Και σάλταρε στα ρετιρέ της ιστορίας της.
Νεκραναστήθηκε το έπος του 68. Μας πλημμύρισε φως, χαρά, αισιοδοξία…
Η νέα ΑΕΚ ξανακέρδισε απίστευτους τίτλους. Ευρώπη και Ελλάδα. Απίστευτα γρήγορα.
Κι όμως, ΣΝΟΜΠΑΡΕΤΑΙ. Παρόντες, δικοί της, με απρεπείς συμπεριφορές.
Απόντες στις εξέδρες. Λίγη έγνοια, μηδέν στήριξη. Ασυγχώρητη.
Παρόντες και οι κόλακες. Ολόκληρος πλήθος…
Μπροστά λιβανιστήρια. Πίσω χυδαιολογίες.

Είπαμε, αχάριστοι και κόλακες ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΟΛΩΝ (!!!)

ΥΓ: Ξαναθυμίζω σε αυτούς που επιμένουν να αφήνουν ορφανό το μπάσκετ. Οι μεγάλες ομάδες έχουν ΓΕΜΑΤΕΣ ΕΞΕΔΡΕΣ. Ποτέ, άδειες ή μισοάδειες.
Το “λαϊκό σπαθί” τους ισούται με τίτλους. Βαρύτιμους τίτλους. Τελεία και παύλα…
Και μην ξεχνάτε, “ουδείς χειρότερος του ευεργετηθέντος”.