Σκίτσο του Δημήτρη Χαντζόπουλου

Ασυγκρίτως, πιο επικίνδυνοι
σε ΠΟΣΤΑ ΕΠΙΡΡΟΗΣ
από τους φανερούς φιγουρατζήδες
και για ΤΟΥΣ πολίτες
και για ΤΗΝ πατρίδα

Βαρντάρσκα, (με σφραγίδες και χάρτες) το επίσημο όνομα 10ετιών μιας περιφέρειας των Σλάβων…
Που σφετερίστηκαν το όνομα της Μακεδονίας.
“Κορλεόνε νονός, ο Τίτο”…

Ήταν μια νορμαχιούλα εντός Γιουγκοσλαβίας.
Ενός, συμπλέγματος ανόμοιων φιλών. Ακόμα και εχθρικών…

Το έτος 1992, την επομένη της Γιουγκοσλαβικής διάλυσης,

οι ψευτοβαπτισμένοι Βαρντάρσκοι σήκωσαν μπόι.

Διεκδίκησαν και επίσημα Μακεδονία. Όνομα, ΙΣΤΟΡΙΑΣ.
Με παγκόσμια, αναγνωρισιμότητα!..

Ο τότε Έλληνας υπουργός εξωτερικών Αντώνης Σαμαράς

αντέταξε ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΟ εθνικό όχι!
Που μετά συνυπέγραψαν – εκτός ΚΚΕ – ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί.

Όπως τότε, έτσι και σήμερα,
οι “νεομπρούκληδες” χάριζαν το όνομα Μακεδονίας σαν να ήταν “αριστερής ιδιοκτησίας”.  Δικό τους, οικόσημος τίτλος (!!!)

Χωρίς ντροπή. Στις μέρες εξουσίας τους έφτασαν στο Πρεσπογόνο απόβλητο.
Στη λερωμένη, διάτρητη, συμφωνία.
Που προέκυψε, μέσα από χρηματοδιψασμένες συναλλαγές
σωρηδόν, του Σόρου.

Στην ημερήσια διάταξη, πληρεξούσια και λιπόθυμες συνειδήσεις.

Ετοιμόρροπη, γέννηση τραγωδίας. Η Πρεσπογόνα λέρα…
Εφήμερη, θνησογενής μιας μπόρας…
ΕΝΤΕΛΩΣ, ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ!

Αρκεί ο επικεφαλής της Νέας Δημοκρατίας να πάψει να είναι ενοχλητικά λιγομίλητος για το μπάσταρδο της λίμνης.
Να το αναδείξει ΩΣ ΜΕΙΖΟΝ εθνικό θέμα.

Και να συγκροτήσει ομάδα ΚΟΡΥΦΑΙΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ.
Που θα ηγηθεί των προσφυγών ακύρωσης του εκτρώματος στην εισαγγελία του ΟΗΕ
που ελέγχει το Δίκαιο όλων των διεθνών συμφωνιών.
Την πασίγνωστη ανώτατη δικαστική αρχή, της Συνθήκης της Βιέννης.

Αρκεί, οι δήθεν αντικειμενικοί – ή αλλιώς αντιλαϊκιστές – να μην σπεύδουν να νομιμοποιούν την κατάπτυστη συμφωνία.
Γιατί, αυτό κάνουν. Ξεδιάντροπα…
Όταν επισπεύδουν να αποκαλούν Βόρεια Μακεδονία τα Σκόπια. Με προκλητικούς τίτλους. Όπως, η σημερινή “Καθημερινή”.
Η εφημερίδα κυρίαρχη δύναμη πάντα της πατριωτικής συνείδησης!

Είχα γράψει παλαιότερα

τι σημαίνει κρυφός λαϊκιστής.

Είναι συνήθως, αυτός που διαλέγει ρόλους.
Που παίζει διπλό θέατρο. Είτε με ψευτοαντικειμενικότητα.
Είτε με δήθεν ουδετερότητα.

Ο κρυφολαϊκιστής καταγγέλλει – όπως ο ψεύτης το ψέμα – το κτήνος του λαϊκισμού…
Αυτό βαπτίζεται, αντιλαϊκιστής.

Και χαίρεται, που μπορεί και σε ξεγελάει.
Δεν νοιάζεται, αν του βγάλουν την κουκούλα. Έχει, έτοιμα άλλοθι για να ξεγλιστράει…

Επιμένω γιατί, αυτοί οι θεατρινισμοί πλήττουν την πατρίδα.
Συσκοτίζουν και λερώνουν τα εθνικά μας θέματα.
Γιατί, προέρχονται από πόστα επιρροής.
Από ισχυρές θέσεις επικοινωνίας.

Θα θυμίσω, πάλι με αφορμή την “Κ”, ένα παράδειγμα που δεν καταπίνεται.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ!

Έγραψε ένας κατά δήλωση του αντιλαϊκιστής στην ιστορική εφημερίδα σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές:

“Τη δεκαετία του 1990 το συναίσθημα (εννοεί το κοφτό όχι στα Σκόπια) επικράτησε και παρέσυρε την πολιτική ηγεσία”.
Και συνέχισε: “Όχι, ότι δεν καταλάβαινε (εννοεί η ηγεσία Κωνσταντίνου Καραμανλή – Ανδρέα Παπανδρέου) πως ήταν λάθος η απόφαση. Κάθε άλλο.
Στις περίφημες συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών οι φωνές του ρεαλισμού υπερτερούσαν.
Κανείς, όμως, δεν ήθελε να αναλάβει το κόστος της μειοδοσίας”.

Και το ερώτημα.
Είναι ή δεν είναι λαϊκισμός από δήθεν μη λαϊκιστή να βλέπει λάθος;
Την εθνική άρνηση να ονομαστούν Μακεδόνες οι Σκοπιανοί. Μακεδονία, τα Σκόπια…
Και να βλέπει σωστό

τον ρεαλισμό εθνικής μειοδοσίας (;;;)

Να γιατί, ο κρυφός λαϊκισμός είναι ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ από τον φανερό λαϊκισμό.
Οι κρυπτόμενοι λαϊκιστές είναι ασυγκρίτως πιο επικίνδυνοι

και ΓΙΑ ΤΟΥΣ Πολίτες. Και ΓΙΑ ΤΗΝ Πατρίδα!

ΥΓ: Πληγώνει να βλέπεις και σοβαρές ειδησεογραφικές ιστοσελίδες
να γράφουν τα Σκόπια “Βόρεια Μακεδονία”.

Με μεγάλους τίτλους, επισπεύδουσας νομιμοποίησης.
Κρίμα, μεγάλο κρίμα.