Ο κατατρεγμένος φτωχός άνθρωπος και ο κουστουμάτος… 

Η ορχήστρα παίζει.
Το τανγκό ανάβει. Η τρισευτυχισμένη ΣΥΝΕΞΟΥΣΙΑ –ελληνικού τύπου- χορεύει.

Κάθε μέρα δεξιώσεις. Κάθε βράδυ πολυτελή σερβίτσια. Ακριβά κοστούμια. Αστραφτερές τουαλέτες. Πανάκριβα ελαττώματα. Κρυφές ορέξεις, κρυφές συζητήσεις, κρυφά συμβόλαια… 

Εκεί, μεταξύ ουίσκι, πούρου και τζαζ κλείνονται τα συμβόλαια-σκάνδαλα.
Εκεί, κάθε βράδυ, μεταξύ των ίδιων και των ίδιων γνωστών μεγαλο-ΙΔΙΩΤΩΝ και των γνωστών μικρεμπόρων του κράτους αποκεφαλίζεται η ηθική της χώρας…

Αυτή, είναι η μία Ελλάδα. Η Ελλάδα της ελάχιστης «επώνυμης» κυκλοφορίας!..
Η Ελλάδα που σερβίρει με πολυτελή σερβίτσια τα συμβόλαια-φιλέτα που δεν τελειώνουν ποτέ…
Υπάρχει, όμως, και η άλλη Ελλάδα. Η Ελλάδα του μεγάλου συνωστισμού, η «ανώνυμη» όπως την ειρωνεύονται Ελλάδα. Η απ’ έξω από τη γλυκιά τους ζωή, Ελλάδα.

Αυτή, λοιπόν, η Ελλάδα σερβίρεται κάθε μέρα επιθετικούς λογαριασμούς του κράτους. Λογαριασμούς που τη δολοφονούν. Που τη γονατίζουν. Που τη σπρώχνουν στη ζώνη της φτώχειας. Της συντριπτικής φτώχειας. Και όμως, αυτή η απόκληρη Ελλάδα σιωπά. Παραμένει ακόμα με σταυρωμένα χέρια…
Η ορχήστρα παίζει.

Η κυβέρνηση των μεγάλων φάλτσων ζαλισμένη χορεύει. Συνεχίσει να μεγαλώνει την ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ στη χώρα. Συνεχίζει να βαθαίνει το ΧΑΣΜΑ λαού και εξουσίας. Συνεχίζει να παίζει με τη φωτιά. Τη ΦΩΤΙΑ που δεν μπορεί να δει ή να προβλέψει.

Στον αντίποδα, η αντιπολίτευση έχει μια βρώμικη γλώσσα για όλους τους άλλους με ελάχιστους ψήφους.
Μια αντιπολίτευση ΑΝΙΣΤΟΡΙΤΗ και γεμάτη οξύτητα… 

Η αίθουσα της Βουλής ξεφτιλίζεται κάθε μέρα από τους “γλωσσοκοπάνoυς” προεδρίσκους με την ανάξια αντιπολίτευση. Κραυγάζουν αλλά δεν ανεβαίνει με τίποτα η μεγάλη ψηφοθηρία τους…